Δελτίο Θυέλλης 45: Συμφωνία ΕΕ - Αφγανιστάν, το έγκλημα της αναγκαστικής επιστροφής
Στις 2 Οκτώβριου η ΕΕ υπέγραψε άλλη μια συμφωνία ντροπής, αυτή τη φορά με την αφγανική κυβέρνηση για την επιστροφή των αφγανών προσφύγων στην εμπόλεμη χώρα. Η συμφωνία αρχικά στοχεύει στην επιστροφή των 80 χιλιάδων προσφύγων που κατάφεραν να φτάσουν στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Στη διάρκεια της «προσφυγικής κρίσης» (2015-2016) οι αφγανοί πρόσφυγες αποτελούσαν τη δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα προσφύγων μετά τους Σύρους που πέρασαν τα σύνορα της Τουρκίας και της Ελλάδας και ακολούθησαν το βαλκανικό δρόμο.
Οι αντιπροσφυγικές πολιτικές της ΕΕ, η όποια εξάλλου από την αρχή βασιζόταν στο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των προσφύγων βάσει της καταγωγής τους, άφησαν μεταξύ άλλων και τους Αφγανούς εκτός της προσφυγικής ιδιότητας. Το Αφγανιστάν συμφώνα με τις εκτιμήσεις της ΕΕ θεωρείται ασφαλής χώρα και έτσι τους Αφγανούς δεν τους περιέλαβαν στο πρόγραμμα της μετεγκατάστασης, το λεγόμενο relocation. Στη διάρκεια της «προσφυγικής κρίσης» οι κυβερνήσεις, οι ευρωπαϊκές αρχές ακόμα και ορισμένες ΜΚΟ ακολούθησαν τις πολιτικές της ΕΕ διαχωρίζοντας τους πρόσφυγες σε διαφορετικές κατηγορίες με διαφορετικά δικαιώματα και αντιμετώπιση· έτσι και οι αφγανοί πρόσφυγες βίωσαν την πολυεπίπεδη διάκριση και κακομεταχείριση στα περάσματα των συνόρων, στους σταθμούς της προσφυγιάς, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα κέντρα «φιλοξενίας», στην πρόσβασή τους στις υπηρεσίες, την ασφάλεια και την αξιοπρεπή διαβίωση. Στην Ελλάδα τα camp των αφγανών προσφύγων ήταν και είναι σαφώς χειροτέρα από εκείνα π.χ. των σύρων προσφύγων, ενώ ακόμα χειρότερη είναι η αντιμετώπιση των μαροκινών, πακιστανών, αλγερινών κ.λπ. εθνικοτήτων προσφύγων ως τρίτης και τέταρτης κατηγορίας.
Είναι το Αφγανιστάν μια ασφαλής χώρα;
Το Αφγανιστάν εδώ και 40 χρόνια πλήττεται από διαφορετικούς πολέμους. Αρχικά, η εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης και τα 11 χρόνια πολέμου με τους Ρώσους (1978-1989), στις αρχές του 1990 ο εμφύλιος πόλεμος της Βόρειας Συμμαχίας (1992-1996), ο όποιος είχε ως συνέπεια τα έξι χρόνια σκοταδισμού των Ταλιμπάν (1996-2001), και αμέσως μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους το 2001 άρχισε ο ατελείωτος πολέμος της συμμαχίας της Δύσης κατά της «τρομοκρατίας», ο όποιος συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Το Αφγανιστάν, μια χώρα με δεκάδες φυλές, θρησκείες και γλώσσες, πάντα ήταν υπό την εξουσία της δικτατορίας μιας συγκεκριμένης φυλής. Αυτό σε συνδυασμό με τους συνεχείς πολέμους έκανε ανυπόφορη την κατάσταση για τις μικρότερες μειονότητες. Οι Ταλιμπάν, προερχόμενοι από τη μεγαλύτερη φυλή της χώρας, τους Παστούν, εκτός από όλες τις άλλες αγριότητες που κρύβουν στους κόλπους τους γενικά ενάντια στον αφγανικό λαό, είχαν και έχουν επιπλέον μίσος για τις μειονότητες. Η φιλοδυτική κυβέρνηση του Αφγανιστάν εκτός του ότι αποτελείται από τους μαφιόζους των ναρκωτικών και όπλων, εκτός του ότι είναι οι ίδιοι άρχοντες του εμφυλίου πολέμου οι όποιοι παριστάνουν τους δημοκράτες, επειδή οι περισσότεροι πάλι προέρχονται από τη συγκεκριμένη μεγάλη φυλή, κουβαλάει και την εξουσία της ιστορικής δικτατορικής αντίληψης και συμφώνα με αυτή κυβερνά το 1/3 της χώρας, γιατί η αλήθεια είναι ότι τα άλλα 2/3 της χώρας ελέγχονται από τους Ταλιμπάν και πλέον και από το ISIS.
Οι αφγανοί πρόσφυγες;
Από τις αρχές των πολέμων στο Αφγανιστάν, υπολογίζεται ότι γύρω στα 11 εκατομμύρια αφγανοί πολίτες μετανάστευσαν σε όλο τον κόσμο, η πλειονότητα όμως των αφγανών προσφύγων (8 εκατομμύρια) έχουν βρει καταφύγιο στις γειτονικές χώρες (Ιράν, Πακιστάν και πρώην σοβιετικές χώρες) και μόνο 10-15% των προσφύγων κατάφεραν να φτάσουν πιο μακριά, όπως στις ¶ΠΑ, την Αυστραλία, τον Καναδά και την Ευρώπη.
Επειδή ο πόλεμος και η προπαγάνδα πάντα πάνε μαζί ή μάλλον η προπαγάνδα ετοιμάζει το έδαφος για τους πολέμους, αυτό στην περίπτωση του Αφγανιστάν είναι κάτι παραπάνω από εμφανές. Έτσι, στην Ευρώπη, εκτός από κάποιους λίγους φιλοβασιλικούς και πλούσιους που ήρθαν στις αρχές του `80, ουσιαστικά όλοι οι υπόλοιποι αφγανοί πρόσφυγες ήρθαν προς την Ευρώπη αμέσως μετά τον πόλεμο της Δύσης κατά της «τρομοκρατίας», δηλαδή από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Ακόμα και έτσι, μέχρι το τέλος του 2014, οπότε και αποχώρησε μεγάλο μέρος των στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, ήταν πιο πολλοί οι Ευρωπαίοι (στρατιώτες, σύμβουλοι, ΜΚΟ κ.λπ.) στο Αφγανιστάν απ' ό,τι οι αφγανοί πρόσφυγες στην Ευρώπη. Οι αφγανοί πρόσφυγες είναι πολλές φορές πρόσφυγες. Πολλοί αποτελούν δεύτερη και τρίτη γενιά προσφύγων, αρκετοί γεννήθηκαν στους προσφυγικούς καταυλισμούς στο Πακιστάν και το Ιράν και είναι οι πιο φτωχοί πρόσφυγες.
Η συμφωνία ΕΕ - Αφγανιστάν
Η ΕΕ λίγες ημέρες πριν το διεθνές συνέδριο για το Αφγανιστάν, που έλαβε χώρα στις αρχές Οκτώβριου του 2016 στις Βρυξέλλες, φρόντισε να πείσει τη μαφιόζικη κυβέρνηση του Αφγανιστάν να συμφωνήσει για την επιστροφή των αφγανών προσφύγων. Η συμφωνία έγινε υπό το πρίσμα δύο βασικών πραγμάτων: Αφενός, με τον εκβιασμό της αφγανικής κυβέρνησης από την ΕΕ ως μια από τις βασικές πηγές χρηματοδότησής της, του τύπου «αν θέλετε και άλλα χρήματα δεχτείτε τους αφγανούς πρόσφυγες πίσω (ανταλλαγή προσφύγων με χρήματα, σιγά μη δεν το δεχθούν) και, αφετέρου, η ΕΕ ως εμπλεκόμενη στα 15 πλέον χρόνια αποτυχημένου πόλεμου στο Αφγανιστάν δεν μπορεί εύκολα να δικαιολογήσει πια τη συνεχή παρουσία της σε έναν ακριβό (από κάθε άποψη) αλλά και χωρίς καμία επιτυχία πόλεμο. Έτσι η ΕΕ, θυσιάζοντας τους αφγανούς πρόσφυγες για τις δικές της πολιτικές σκοπιμότητες, κυρίως εσωτερικής κατανάλωσης, παρουσιάζει ψευδώς το Αφγανιστάν ως ασφαλή χώρα. Η πραγματικότητα όμως, ο ερχομός των προσφύγων και η άλλη εικόνα που μεταφέρουν μαζί τους από το Αφγανιστάν διαψεύδουν τις ελίτ της ΕΕ. Η συμφωνία έχει καταδικαστεί από δικαιωματικές οργανώσεις και έχει αποδοκιμαστεί ακόμα και από την Ύπατη Αρμοστεία, η οποία δεν θεωρεί ασφαλή τη χώρα. Κυρίως όμως οι τελευταίες διαδηλώσεις των αφγανών προσφύγων σε όλη την Ευρώπη ενάντια στη συμφωνία μάς δείχνει το δρόμο. Ένα δρόμο που έχουμε ήδη πάρει, εκείνον της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες, ενάντια στις εγκληματικές συμφωνίες θανάτου της ΕΕ, είτε αυτές είναι με την Τουρκία είτε με το Αφγανιστάν κ.λπ.
Νασίμ Λομανί
