Οι αποκλεισμοί αμαύρωσαν το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ

  • Δημοσιεύτηκε: Τρί, 26/06/2001 - 12:00πμ

Το 2ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ αποτέλεσε ένα βήμα μπροστά για το κίνημα ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και τον πόλεμο. Χιλιάδες αγωνιστές-ριες από όλο τον κόσμο συναντήθηκαν, συζήτησαν, αντάλλαξαν εμπειρίες για τους τοπικούς και διεθνείς αγώνες ενάντια στη βαρβαρότητα του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού. Το ντοκουμέντο που υπέγραψαν εκατοντάδες κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις σηματοδοτεί τη ριζοσπαστικοποίηση και το βάθεμα της πολιτικοποίησης του κινήματος.


Δυστυχώς, η απόφαση της οργανωτικής επιτροπής να αποκλείσει το λαϊκό κίνημα των FARC, καθώς και βασκικές οργανώσεις που ανήκουν στο ρεύμα του αποσχιστικού εθνικισμού, αμαύρωσε το δεύτερο ΠΚΦ. Ο αποκλεισμός οργανώσεων έρχεται σε σύγκρουση με το πνεύμα του κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και τον πόλεμο, το οποίο κανονικά θα έπρεπε να διέπει και το Φόρουμ. Το κίνημα έφτασε να αποτελεί μια μεγάλη ελπίδα για έναν διαφορετικό κόσμο, υιοθετώντας την πολιτική της πλατιάς ενότητας που δεν αποκλείει a priori πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα, που συγκροτεί μια ανοιχτή δημόσια διαδικασία διαλόγου όπου οι διαφορετικές αντιλήψεις και πρακτικές συναντιούνται για να καταλήξουν στο κοινό αποτέλεσμα.


Οι προφάσεις που προβάλλονται για τον αποκλεισμό είναι έωλες:
α/ Το ότι οι FARC είναι ένοπλη οργάνωση δε συνιστά δικαιολογία γιατί ποτέ δεν μπορεί να αποκλειστεί η δυνατότητα των λαών να χρησιμοποιούν βίαιες μεθόδους όταν υφίστανται την καθεστωτική βαρβαρότητα και την κρατική τρομοκρατία. Πέραν αυτού, το κίνημα της παγκοσμιοποίησης είναι σχεδόν ταυτισμένο με μία οργάνωση που και ένοπλη είναι και βίαιες ενέργειες έχει κάνει: τους Ζαπατίστας.
β/ Η θρυλούμενη σχέση των βασκικών οργανώσεων με την ETA δεν έχει θεωρηθεί από το ισπανικό κράτος αρκετή για να τις θέσει εκτός νόμου. Αντιθέτως, η οργανωτική επιτροπή του Φόρουμ τις δίκασε και τις καταδίκασε.
Οι αποκλεισμοί γίνονται ακόμα πιο εξοργιστικοί αν αναλογιστούμε ότι στο Φόρουμ προσκλήθηκαν υπουργοί κυβερνήσεων που συνέτρεξαν στο τερατώδες έγκλημα κατά του λαού του Αφγανιστάν. Ξέρουμε πολύ καλά ότι αν υπήρχε διάθεση να μην αποκλειστεί κανείς θα μπορούσαν να βρεθούν λύσεις για να αποφευχθούν τυχόν τυπικά προβλήματα. Φοβόμαστε όμως ότι με τους αποκλεισμούς και τη δημόσια αναγγελία τους επιχειρείται να δοθεί ένα μήνυμα υποταγής στο βορειοαμερικανικό ιμπεριαλισμό και τη λεγόμενη αντιτρομοκρατική διεθνή. Ένα τέτοιο μήνυμα δεν μπορεί να γίνει ανεκτό.

ΥΓ Νομίζουμε ότι το πρωτοσέλιδο της Εποχής όπου οι αποκλεισμοί όχι μόνο δεν στηλιτεύονται, αλλά (αντιθέτως) χαιρετίζονται ως πράξεις ωριμότητας, ανήκει στις πολύ άτυχες στιγμές της εφημερίδας

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Θεματικές: 
Κατηγορίες: