Για την καταστροφή στην νοτιοανατολική Ασία.
Αυτό που για εμάς έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το γιατί και το μετά. Και αυτό επειδή ήδη μας έχει εξοργίσει η έκταση της «ανθρωπιστικής» υποκρισίας κρατών και οργανισμών που ενώ έχουν συμβάλει τα μέγιστα για την σημερινή κατάσταση παρουσιάζονται ως σωτήρες των θυμάτων, που στην ουσία είναι και θύματα τους. Παρατηρούμε επιπλέον ότι ο βασικός λόγος της παγκόσμιας κάλυψης αυτής της καταστροφής είναι κυρίως η παρουσία εκεί και ο θάνατος χιλιάδων δυτικών τουριστών. Σε παλιότερες τεράστιες καταστροφές σε περιοχές της Ασίας, η αντίστοιχη κάλυψη των μίντια και η αντίστοιχη βοήθεια ήταν ελάχιστη.
Είναι κατανοητό ότι σε μια μεγάλη φυσική καταστροφή θα υπάρχουν θύματα και ζημιές. Όμως η έκταση τους είναι ευθέως ανάλογη της φτώχιας.
Νούμερο ένα υπεύθυνος για την έκταση αυτής της καταστροφής δεν είναι άλλος από την πολιτική του άγριου νεοφιλελευθερισμού και του αχαλίνωτου κέρδους που έχει επιβάλει η πλούσια δύση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε πολλές από τις χώρες της περιοχής, οδηγώντας τεράστια τμήματα των πληθυσμών τους στην απόλυτη φτώχια. Η ανάπτυξη των περιοχών αυτών είχε γίνει με μόνο γνώμονα το γρήγορο και μεγάλο κέρδος και γι’ αυτό δεν υπήρχε κανένα σχέδιο και καμία υποδομή που να αφορά την προστασία και την ποιότητα της ζωής των κατοίκων της περιοχής.
Οι καταστροφικές συνέπειες αυτής της πολιτικής συμπληρώνονται με τα τεράστια ποσά που αποκομίζει η δύση με την μορφή αποπληρωμής δανείων από αυτές τις χώρες. Δανείων που έχουν γίνει με τους πιο απεχθείς και ληστρικούς όρους.
Χαρακτηριστικό αποτέλεσμα της όλης κατάστασης είναι η μη εγκατάσταση συστήματος πρόβλεψης και ειδοποίησης για σεισμούς και παλιρροϊκά κύματα λόγω του κόστους, που φυσικά είναι απειροελάχιστο μπροστά στη σημερινή οικονομική καταστροφή. Και τι να πει κανείς για τις ανθρώπινες απώλειες.
Οι ίδιες αυτές χώρες της πλούσιας δύσης τώρα προστρέχουν σε βοήθεια με ποσά πολύ μικρότερα των αναγκών αλλά και των δυνατοτήτων τους. Και μάλιστα ευθέως συζητούν για τις δυνατότητες επέκτασης της πολιτικής και οικονομικής επιρροής τους σε αυτές τις χώρες και ειδικά την μουσουλμανική Ινδονησία με μοχλό αυτή την βοήθεια.
Εμείς από μεριάς μας δεν μπορούμε παρά να νιώθουμε αηδία μπροστά στον υστερόβουλο «ανθρωπισμό» των θυτών απέναντι στα θύματα.
Φοβόμαστε ότι αυτή η πέραν κάθε φαντασίας καταστροφή σε συνδυασμό με την άρνηση της δύσης να προσφέρει όλα όσα μπορεί και κυρίως οφείλει, θα δημιουργήσει νέα κύματα, αυτή τη φορά απελπισμένων προσφύγων που η οικολογική και οικονομική καταστροφή θα τους οδηγήσει προς τη δύση.
Σαν Δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών θα θέλαμε να επισημάνουμε από τώρα τον κίνδυνο να πνιγούν στα νερά του Αιγαίου και να σκοτωθούν στα ναρκοπέδια του Έβρου πολλοί από τους κατοίκους αυτών των χωρών που γλίτωσαν από τα φονικά κύματα και τώρα σαν πρόσφυγες θα αναζητήσουν δουλειά και ζωή στη δύση. Εκεί θα φανεί ο ανθρωπισμός και η πραγματική συμπαράσταση προς τα μακροχρόνια πια θύματα αυτής της παγκόσμιας καταστροφής. Θα ανοίξουν τα σύνορα για αυτούς τους πρόσφυγες; Θα τους δοθεί άσυλο στην Ευρώπη που σήμερα αυτοπαρουσιάζεται συγκλονισμένη;
Πολύ φοβόμαστε ότι τότε και πάλι η Ευρώπη φρούριο, η Ευρώπη των κλειστών συνόρων, θα δείξει το πραγματικό της πρόσωπο στα θύματα της καταστροφής. Απελάσεις, στρατόπεδα συγκέντρωσης για πρόσφυγες, παράνομες «επαναπροοθήσεις», κακοποιήσεις, πνιγμούς, άρνηση ασύλου και την ρετσινιά του «λαθρο-μετανάστη». Κατά τη γνώμη μας και στο βαθμό μάλιστα που μιλάμε για καταστροφή πλανητικής κλίμακας, η Ευρώπη οφείλει να μοιραστεί τις αρνητικές συνέπειες της παγκόσμιας αυτής καταστροφή και όχι απλά να παρέχει ανθρωπισμό από μακριά και με ψίχουλα.
Γι' αυτό απαιτούμε:
Πραγματική βοήθεια από τις πλούσιες χώρες της δύσης προς τις πληγείσες περιοχές.
Να διαγραφεί το χρέος του τρίτου κόσμου.
Να ανοίξουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες και να φτιαχτούν κέντρα υποδοχής, ανοιχτά στην κοινωνία.
Να δοθεί άσυλο στα θύματα της παγκόσμιας αυτής καταστροφής.
Γιατί ανθρωπισμός δεν είναι να δίνεις αλλά να μοιράζεσαι.
