Η τρομοκρατική σύλληψη και ο άγριος ξυλοδαρμός από αστυνομικούς του αγωνιστή Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου πρέπει να αποτελέσει σήμα κινδύνου για το πού οδηγεί η «αντιτρομοκρατική σταυροφορία». Το στέλεχος του Συνασπισμού και αρχισυντάκτης του portal Red Notebook συνελήφθη από μασκοφόρους της αντιτρομοκρατικής που είχαν προτεταμένα πυροβόλα όπλα, ξυλοκοπήθηκε άγρια κατά τη διάρκεια της σύλληψης και της μεταφοράς του στη ΓΑΔΑ, υπέστη εξευτελιστικές συμπεριφορές στο 12^ο όροφο της ΓΑΔΑ (δημόσιο γδύσιμο, ύβρεις κτλ), και τελικά αφέθηκε ελεύθερος με ένα «συγγνώμη σε περάσαμε για άλλον που του μοιάζεις».

Αμέσως μετά την τραγωδία που προκάλεσε η ισραηλινή επιδρομή στο Στολίσκο της Ελευθερίας δρομολογήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση μια μάλλον αναπάντεχη αλλαγή προσανατολισμού στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Ενώ θα περίμενε κανείς ότι ο αποτροπιασμός που προκάλεσε η δολοφονία των διεθνών ακτιβιστών, σε συνδυασμό μάλιστα με την πειρατεία των υπό ελληνική σημαία πλοίων, θα οδηγούσαν στην (προσωρινή έστω) ψύχρανση των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων, τελικά συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Σε μια συγκυρία όπου Ισραήλ χάνει ερείσματα στη διεθνή διπλωματική σκηνή, η Αθήνα ανακαλύπτει στο Τελ Αβίβ το βασικό γεωπολιτικό παρτενέρ της στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Εδώ και ενάμισι μήνα Αφγανοί πρόσφυγες έχουν κατασκηνώσει στα Προπύλαια διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες διαβίωσής τους στην Ελλάδα, διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμά τους στο πολιτικό άσυλο, ως πρόσφυγες  πολέμου. Στο διάστημα αυτό η κυβέρνηση όχι μόνο δεν δεσμεύτηκε για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους αλλά, στην προσπάθειά τους να συναντηθούν και να μιλήσουν με τον κ.Παπουτσή στις 20/12, τους υποδέχτηκε η αστυνομία και χτυπώντας τους, τους ανάγκασε να φύγουν από το Υπουργείο.  

Το τείχος κατά των μεταναστών και προσφύγων στον Έβρο έρχεται να προστεθεί στα τείχη των συνόρων ΗΠΑ-Μεξικού και των ισπανικών θυλάκων Θέουτα και Μελλίγια στο Μαρόκο, στα εξοπλισμένα με την τελευταία λέξη της πολεμικής τεχνολογίας τείχη που η Δύση υψώνει ενάντια στους φυγάδες του πολέμου, της καταπίεσης, της φτώχιας και της κλιματικής αλλαγής. Μόλις δύο δεκαετίες από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, οι ηγέτες της Ε.Ε., παρά τις τότε πανηγυρικές εξαγγελίες ότι δεν θα ξαναϋπάρξουν τείχη στην Ευρώπη, κατασκευάζουν τα νέα τείχη της Ευρώπης Φρούριο, εμπνέονται και χρησιμοποιούν την τεχνογνωσία του Τείχους της Ντροπής του Ισραήλ

Το φετινό αντιρατσιστικό ημερολόγιο του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών ταξιδεύει μια παλιά μεταναστευτική διαδρομή. Ξεκινάει από την Ανατολική Μεσόγειο, διασχίζει τον Ατλαντικό και αποβιβάζεται στη Νέα Υόρκη, φέρνοντάς μας εικόνες οικίες, μαρτυρίες και ντοκουμέντα της ζωής των πρώτων ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ. Ιστορίες που, είτε ως οικογενειακές αφηγήσεις είτε ως παρωδίες της επιθεώρησης και του ελληνικού κινηματογράφου του '60 είτε, πιο πρόσφατα, σε περισσότερο κριτικές προσεγγίσεις, διεκδικούν μια θέση στην εθνική συλλογική μνήμη.

Οι δυσκολίες κοινωνικής ένταξης, ο ιδιαίτερος ρόλος των εθνικών και διεθνικών μεταναστευτικών δικτύων, η εργασιακή επισφάλεια και περιπλάνηση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η παραβατικότητα και οι ποικίλες πρακτικές επιβίωσης, ταυτόχρονα με την καταστολή και τον ρατσισμό αποτέλεσαν ουσιαστικές πτυχές της εμπειρίας των νεοεισερχόμενων στις ΗΠΑ μεταναστών.

Πατήστε πάνω στην φωτό για να κατεβάσετε το αρχείο σε μορφή pdf