πολιτικοί κρατούμενοι

Η χτεσινή απόρριψη από το πενταμελές Εφετείο της αίτησης αναστολή εκτέλεσης ποινής που υπέβαλε ο Σάββας Ξηρός, προσκρούει τόσο στην ουσία του νόμου όσο και στο κοινό περί δικαίου αίσθημα. Η εμφάνιση του Σάββα Ξηρού στο Εφετείο επιβεβαίωσε την τραγική κατάσταση της υγείας του (σχεδόν ολική τύφλωση και κώφωση, αλλεπάλληλες παρέσεις προσώπου και άκρων, ανεπαρκής αιμάτωση εγκεφάλου κ.ά.) η οποία έτσι κι αλλιώς πιστοποιείται και από τις ιατρικές αναφορές. Αυτά τα προβλήματα κάνουν την καθημερινότητα του οποιουδήποτε ανθρώπου επίπονη και απαιτούν συνεχή ιατρική παρακολούθηση. Για έναν κρατούμενο όμως (και μάλιστα για έναν κρατούμενο στα «ειδικά κελιά» του Κορυδαλλού) αυτά τα προβλήματα θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή του μιας και παροξύνονται από τον εγκλεισμό και την απουσία ιατρικής φροντίδας.

Η εισαγγελική πρόταση παραπομπής σε δίκη του Κώστα Αβραμίδη για «συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση» (17Ν) αποτελεί εξωφρενική αυθαιρεσία (κατηγορείται ότι διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Χριστόδουλο Ξηρό και συζητούσαν πολιτικά!), αλλά, δυστυχώς, φυσιολογική συνέχεια της «αστυνομικής δικαιοσύνης» της τελευταίας διετίας.
Έτσι, μετά το «αίσχος του Ευαγγελισμού» του καλοκαιριού του 2002, τις προαναγγελθείσες καταδικαστικές αποφάσεις, τα διογκωμένα και κατασκευασμένα κατηγορητήρια, τις «ηθικές αυτουργίες» και τα δεκάδες ισόβια στη δίκη για την υπόθεση της 17Ν, ακολούθησε η δίκη - παρωδία για την υπόθεση του ΕΛΑ στην οποία η έδρα, εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία, καταδίκασε σε 25 χρόνια φυλάκιση τέσσερις ανθρώπους χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο, επιστρατεύοντας τη φασιστική αρχή της «συλλογικής ευθύνης».

Στο ζοφερό κλίμα του καλοκαιριού 2002, μας επαναφέρουν δημοσιεύματα εφημερίδων και τηλεοπτικές εκπομπές των τελευταίων ημερών. «Βόμβα από τα... κελιά», «Ψάχνουν πάλι τον... παππού της τρομοκρατίας», «Η αναγέννηση της εγχώριας τρομοκρατίας» είναι μερικοί από τους τίτλους άρθρων με περιεχόμενο προερχόμενο αποκλειστικά από την Αντιτρομοκρατική για τη «συνεργασία φίλων της 17Ν με την τρομοκρατία των Εξαρχείων», για «ενοχοποιητικά στοιχεία σε βάρος ατόμων από το περιβάλλον του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου», για τον «Πάρκινσον» κ.ο.κ.
Πιστεύουμε ότι ο πραγματικός λόγος αυτής της... τρομολαγνικής υποτροπής δεν είναι η ήσσονος σημασίας έκρηξη στην Π. Ράλλη την προηγούμενη Παρασκευή (εξάλλου, οι «αστυνομικές διαρροές» και τα «αποκαλυπτικά δημοσιεύματα» είχαν αρχίσει πριν την έκρηξη), αλλά η προσπάθεια της ηγεσίας της ΕΛΑΣ και του υπουργείου Δημοσίας Τάξης να απαντήσουν σε ορισμένες αρνητικές εξελίξεις για τη νομιμότητα και τη δημοκρατικότητα της «αντιτρομοκρατικής» πολιτικής.

Τελικά, η κυβέρνηση υποχώρησε. Το κλουβί του αίσχους αφαιρέθηκε. Ένα μικρό, αλλά πραγματικό βήμα στον αγώνα κατά του καθεστώτος απομόνωσης των πολιτικών κρατουμένων έγινε. Με πρωτεργάτες τους ίδιους τους απεργούς πείνας, ιδιαίτερα την ανυποχώρητη μάχη του Δημήτρη Κουφοντίνα, αναπτύχθηκε μια μαζική πολιτική και κοινωνική διαμαρτυρία κατά των ελληνικών λευκών κελιών. Τα προσχηματικά επιχειρήματα του υπουργού Δικαιοσύνης περί «ασφάλειας» των εγκλείστων κονιορτοποιήθηκαν από την κατακραυγή μεγάλων τμημάτων του δημοσιογραφικού και του νομικού κόσμου, τη δράση του κινήματος αλληλεγγύης με πολύμορφες παρεμβάσεις στους δρόμους αλλά και τους θεσμούς, τη διαφοροποίηση σημαντικών μερίδων του επίσημου πολιτικού κόσμου.