αντιτρομοκρατικός

Οι βαρύτατες ποινές που επιβλήθηκαν στους Αργ. Ντάλιο (27 χρόνια), Ν. Ρωμανό (18), Δ. Πολίτη (12), Γ. Μιχαηλίδη (11) και Γ. Τσάκαλο (5) αποτελούν ένα ακόμα «λιθαράκι» (μάλλον για βράχο πρόκειται...) στο οικοδόμημα του κράτους εξαίρεσης δικαιωμάτων, ιδιαίτερα απέναντι σε τμήματα του αντιεξουσιατικού και αναρχικού χώρου. Και άλλοι κατηγορούμενοι που προέρχονται απο τις τάξεις  του «εσωτερικού εχθρού» έχουν υποστεί κατά καιρούς την αυθεντία της Δικαιοσύνης που, ως εξουσία πλέον, ερμηνεύει, δικάζει και καταδικάζει με εξοντωτικές ποινές όχι μόνο με ταξικό πρόσημο, αλλά με πολιτικό σκοπό.

Σε αυτή την περίπτωση όμως το κράτος εξαίρεσης δικαιωμάτων προχωράει ακόμα περισσότερο: Τροποποιεί αυθαίρετα δικούς του νόμους και καταργεί δικές του δικαστικές αποφάσεις όταν το απαιτούν ο παραδειγματισμός και η πειθάρχηση. Έτσι, λοιπόν, το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών αδιαφορεί για την αμετάκλητη αθώωση των κατηγορουμένων για «ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση» και τους καταδικάζει ως «ατομικούς τρομοκράτες». Όμως, παρότι δεν είναι μέλη ομάδας με δομημένη και διαρκή δράση, όπως προβλέπει το 187 Α, παρ. 4 (τρομονόμος), τιμωρούνται με ποινές που αντιστοιχούν σε συμμετοχή σε δομημένη ομάδα!