H ανάπτυξη του ειδικού σώματος ταχείας επέμβασης της Frontex στον Έβρο δεν είναι ευλογία, βοήθεια και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.
Ένας σύγχρονος στρατιωτικός μηχανισμός αποτροπής, όχι ενός αντίπαλου στρατου αλλά των κατατρεγμένων της φτώχιας, των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της περιβαλλοντικής καταστροφής, δεν στρέφεται μόνο εναντίον τους, αποκλείοντάς τους από το δικαίωμα στο άσυλο, αυξάνοντας την επικινδυνότητα του ταξιδιού και την πιθανότητα απέλασης σε χώρα που η ζωή τους απειλείται. Αποτελεί απειλή για ολόκληρη την κοινωνία, μια κοινωνία που εθίζεται σε πολιτικές «έκτακτης ανάγκης», στιγματισμού και συλλογικής ευθύνης, εκτοπισμού και μαζικού εγκλεισμού, πολιτικές προερχόμενες από τις σκοτεινότερες εποχές της ευρωπαϊκής ιστορίας.
Είναι ξεκάθαρο: η «αλληλεγγύη» των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων αφορά την εξαγωγή των κατασταλτικών μηχανισμών, της συρρίκνωσης των δικαιωμάτων και της επιβολής των αντικοινωνικών πολιτικών. Σημαίνει την πλήρη ταύτιση Παπανδρέου με Σαρκοζί και Μπερλουσακόνι, την κοινή τους προσπάθεια να στρέψουν την κοινωνική οργή στους μετανάστες, οι οποίοι καθίστανται αποδιοπομπαίοι τράγοι της κρίσης.