πλατείες

1. Το κίνημα των πλατειών αποτελεί μια ισχυρή κοινωνική δύναμη που δεν μπορεί να αγνοεί πλέον κανείς. Ασχέτως της φυσιολογικής κόπωσης μετά από ενάμιση μήνα καθημερινών κινητοποιήσεων, οι πλατείες παραμένουν η Νο1 απειλή για την κυβέρνηση και την τρόικα. Η ικανότητά τους να κινητοποιούν πλατιές μάζες κόσμου, πολύ πέρα από την απήχηση της παραδοσιακής πολιτικής Αριστεράς και των συνδικάτων, η ακόμα πλατύτερη λαϊκή υποστήριξη των αιτημάτων και των δράσεών τους, η πρωτοφανής διάρκεια των κινητοποιήσεών τους, η αντοχή τους στην πλέον βάρβαρη καταστολή, καθώς και το ότι αργά αλλά σταθερά συγκροτούν τις πρώτες οργανωτικές δομές τους, δείχνουν ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα στιγμιαίο ξέσπασμα, αλλά με ένα κίνημα που μπορεί να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό σε βάθος χρόνου. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι όλες οι αιτίες που δημιούργησαν το πλαίσιο μέσα στο οποίο ξέσπασε το κίνημα των πλατειών όχι μόνο βρίσκονται σε ισχύ, αλλά οξύνονται: α) η ραγδαία επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και μεγάλου μέρους της μεσαίας τάξης, β) το βάθεμα της ύφεσης, η διαφαινόμενη χρεοκοπία και η απουσία οποιασδήποτε προοπτικής εξόδου από το τέλμα, γ) η μαζικοποίηση της πεποίθησης ότι το Μεσοπρόθεσμο οδηγεί με μεγαλύτερη ταχύτητα στην καταστροφή την οποία υποτίθεται ότι επιχειρεί να αποτρέψει, δ) η κατάρρευση των ψευδαισθήσεων ότι με το υπάρχον πολιτικό σύστημα μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα, ε) η απώλεια οποιασδήποτε ελπίδας για ατομική ευημερία, στ) η γενικευμένη αίσθηση «εθνικής ταπείνωσης», που απορρέει από την πεποίθηση ότι με την απεύθυνσή της στο ΔΝΤ «η χώρα έπεσε στη β΄ κατηγορία». Κατά συνέπεια, οι πλατείες έχουν τη δυνατότητα να μετατραπούν σε ένα ρωμαλέο ρεύμα λαϊκής-κοινωνικής αντιπολίτευσης, ο οποίος θα μπορούσε να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στο μπλοκ κυβέρνησης-τρόικας-εργοδοσίας.