Δελτίο Θυέλλης 37

Η ναζιστική απειλή μετά τις συλλήψεις των στελεχών της Χρυσής Αυγής - Ο χαμαιλέοντας και οι στρουθοκάμηλοι

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:09μμ

Η δολοφονική επίθεση κάτω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής με θύματα δυο από τα στελέχη της προκάλεσε ένα αρχικό σοκ, αλλά τα δεδομένα στην υπόθεση της ναζιστικής οργάνωσης δεν τροποποιούνται. Η προβοκάτσια διάρκεσε μόνο λίγες ώρες. Και την αξιοποίησαν μόνο όσοι είχαν αγκαλιάσει σε προγενέστερη φάση την οργάνωση και έψαχναν μετά τις συλλήψεις απελπισμένα για άλλοθι. Βεβαίως τα στελέχη της επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να εμφανιστούν ως θύματα, προτείνοντας το συμψηφισμό της δικής τους εγκληματικής δράσης με το τρομοκρατικό χτύπημα εναντίον τους. Δεν πείθονται παρά μόνο όσοι ήταν ήδη πεισμένοι.

Γεγονός είναι ότι η νέα εικόνα που προβάλλει για τον εαυτό της η οργάνωση είναι αυτή του «νομιμόφρονα πολίτη», του «καλού παιδιού». Αλλά αυτό δεν έγινε μετά το χτύπημα των φρουρών στα γραφεία της. Είχε αρχίσει βδομάδες νωρίτερα. Είχε επαληθευθεί κατόπιν εορτής η αρχικά άστοχη προφητεία της Αλέκας Παπαρήγα. Πριν τις εκλογές του 2012, η τότε γενική γραμματέας του ΚΚΕ είχε προβλέψει ότι μόλις εκλεγούν βουλευτές οι Χρυσαυγίτες αμέσως θα φορέσουν ταγεράκια και γραβατούλες και θα μεταμορφωθούν σε καλά παιδιά.

Τελικά αυτό συνέβη πολύ αργότερα, μόλις άρχισαν να μπαίνουν ένας ένας στη φυλακή. Ενώ επί ενάμιση χρόνο μετά την εκλογή τους συνέχιζαν την εγκληματική τους δραστηριότητα, ανεβάζοντας μάλιστα συνεχώς τον πήχη της βίας, μόλις είδαν ότι οι διωκτικές αρχές και η δικαιοσύνη κινούνται εναντίον τους, αμέσως έσπευσαν να συμμορφωθούν προς τις «οδηγίες». Στις απολογίες τους τα ηγετικά στελέχη της οργάνωσης δεν δίστασαν να αποκηρύξουν τις ιδέες του εθνικοσοσιαλισμού και να αρνηθούν κάθε σχέση με τη δράση στο πεζοδρόμιο. Ο κρατούμενος Αρχηγός και οι συν αυτώ με ευκολία αποστασιοποιήθηκαν όχι μόνο από το δολοφόνο του Παύλου Φύσσα και τα Τάγματα Εφόδου, αλλά διαφοροποιήθηκαν ακόμα και από εκείνες τις σκηνές που όλοι έχουμε δει σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ: από τα «εγέρθητω» μέχρι τις επιθέσεις στους μικροπωλητές, τις στολές και τις βίαιες παρελάσεις. Ήταν λέει κι αυτά αυθόρμητες πράξεις στελεχών, εκτός γραμμής της οργάνωσης. Όσα στελέχη της ηγεσίας γλίτωσαν την προφυλάκιση, μετά από την αρχική επίδειξη αγριανθρωπισμού με τις κλοτσιές και τις ροχάλες, φόρεσαν πράγματι τα ταγεράκια τους και τα γυαλιά τους και φρόντισαν να ακυρώσουν κάθε προκλητική δημόσια δραστηριότητα, επιδιδόμενοι σε όρκους τήρησης του νόμου και σεβασμού της δημοκρατίας. Τα μέλη των Ταγμάτων Εφόδου ξέχασαν σπίτι τους όχι μόνο τις στολές παραλλαγής και τα μαύρα μπλουζάκια, αλλά ακόμα και τους «ελληνοπρεπείς» μαιάνδρους, προβάλλοντας μόνο τις ελληνικές σημαίες.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Ο γοητευτικός και επικίνδυνος Άλλος

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:08μμ

Μάλλον είναι δύσκολο να απαντηθεί σε λίγες γραμμές τι είναι αυτό που ευθύνεται για την απόδοση συλλογικά στους Ρομά του ρόλου του παρία, του παρείσακτου, του ζητιάνου, της μάγισσας, της κλέφτρας, που συμπυκνώνει όλο το φοβικό μας και που θεωρεί ότι αντιπροσωπεύουν όλα τα κακά της εκάστοτε κοινωνίας: είναι άπλυτοι, άπληστοι, βρόμικοι, άθρησκοι, αμόρφωτοι, παραφορτωμένοι με ψεύτικα στολίδια, λάγνοι, τεμπέληδες, δεν αγαπούν τα παιδιά τους κ.ο.κ.

Όλα αυτά για μια ομάδα ανθρώπων που στο πέρασμα της Ιστορίας ταξίδεψε, όπως λένε οι ειδικοί, από τις Ινδίες μέσω του Βυζαντίου, κατοίκησε σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, πήγε στις νέες χώρες ως θύμα εκτοπισμού ή μετανάστευσης. Που αποτελεί ένα από τα πολυπληθέστερα θύματα του ναζισμού. Που όπου ετοιμάζεται να κατοικήσει οργανώνονται συγκεντρώσεις για να διωχθούν. Που διατηρεί μια έντονη εσωτερική συνοχή και μια έντονη αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της.

Οι Ρομά ή Γύφτοι (από το Αιγύπτιοι) ή Τσιγγάνοι/Αθίγγανοι (από το α/θιγγάνω=αγγίζω, αυτοί που δεν πρέπει να τους ακουμπήσεις) δεν είναι ένα πράγμα. Υπάρχουν έντονες ταξικές και κοινωνικοοικονομικές διαστρωματώσεις. Αυτονόητο, αλλά πρέπει να το επαναλαμβάνουμε με κάθε ευκαιρία για να αποκρούσουμε τη ρατσιστική προπαγάνδα. Υπάρχουν λοιπόν πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και αγράμματοι, συντηρητικοί και προοδευτικοί, σύννομοι και έκνομοι, καθαροί και βρόμικοι. Κανονικοί άνθρωποι δηλαδή.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ (ΒΙΟ.ΜΕ.) - Το πρώτο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο στην Ελλάδα

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:07μμ

Η ΒΙΟ.ΜΕ., θυγατρική εταιρεία της πολυεθνικής Φίλκεραμ Τζόνσον στη Θεσσαλονίκη, επί χρόνια παρήγε δομικά υλικά (κόλλες, αρμούς για πλακάκια, όξινα καθαριστικά κ.λπ.), απασχολώντας περί τους 70 εργαζόμενους. Το Φεβρουάριο του 2011 η Φίλκεραμ, αφού έχει ήδη αφαιμάξει την κερδοφόρα ΒΙΟ.ΜΕ., διακόπτει τη λειτουργία της και εγκαταλείπει το εργοστάσιο.

Οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. παραμένουν στο εργοστάσιο κηρύσσοντας επίσχεση εργασίας και μέσω του σωματείου τους και των γενικών συνελεύσεών τους αποφασίζουν να αγωνιστούν για την επαναλειτουργία του. Έτσι, αν και απλήρωτοι από το Μάιο του 2011, 42 εργάτες αυτοοργανώνονται, δημιουργούν το πλαίσιο επαναλειτουργίας του εργοστασίου «με αυτοδιεύθυνση της παραγωγής κάτω από εργατικό έλεγχο», όπως δηλώνουν οι ίδιοι, ένα πλαίσιο συμμετοχικό και αμεσοδημοκρατικό, στο οποίο κάθε εργαζόμενος διαθέτει μία μετοχή, που δεν κληρονομείται, ούτε μεταβιβάζεται, και όλες οι αποφάσεις, τόσο για την οργάνωση της λειτουργίας του εργοστασίου όσο και για την πορεία του αγώνα, παίρνονται από τη γενική συνέλευσή τους.

Παρά τα προβλήματα επιβίωσης, την κυβέρνητική αδιαφορία και τις ποικίλες νομικές αντιξοότητες, οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ., με πρωτοφανή αποφασιστικότητα και αυτοπεποίθηση, αγνοώντας την αρνητική στάση και τις συκοφαντίες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, παραμένουν επί δύο ολόκληρα χρόνια στο εργοστάσιο κλιμακώνοντας τον αγώνα τους. «Αν εσείς δεν μπορείτε, μπορούμε εμείς» προκαλούν οι εργαζόμενοι τους εξαφανισμένους πρώην εργοδότες τους και με κορμό τους ίδιους και την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης το αυτοδιαχειριστικό εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ. ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα, με δεκάδες εκδηλώσεις, διαδηλώσεις και συναυλίες, βγαίνοντας σύντομα από τα σύνορα της χώρας, από τη Δυτική και την Κεντρική Ευρώπη μέχρι τη Νότια Αμερική.

Έτσι, το Φεβρουάριο του 2013, οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. ξαναλειτουργούν το εργοστάσιο, παράγοντας φυσικά καθαριστικά οικιακής χρήσης, τα οποία με κέντρα τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα διακινούνται σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Η απήχηση του αυτοδιαχειριστικού εγχειρήματος είναι μεγάλη τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό και η διακίνηση των προϊόντων, παρ' όλη την απειρία και τις προφανείς δυσκολίες, το πρώτο τετράμηνο της λειτουργίας της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟ.ΜΕ. δίνει πολύ αισιόδοξα μηνύματα.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Απεργία των καθηγητών - Στα μισά του δρόμου πάλι...

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:06μμ

Οι καθηγητές ψήφισαν τον Σεπτέμβρη με μαζικές συνελεύσεις σε όλη την Ελλάδα, χωρίς μάλιστα να υπάρχει ενιαία εισήγηση από την ΟΛΜΕ, την πρόταση για απεργία διαρκείας με τη μορφή των πενθήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών, εκφράζοντας έτσι την αντίθεσή τους στην πολιτική των μνημονίων όπως εφαρμόζεται στο πλαίσιο της δημόσιας δωρεάν παιδείας.

Η απεργία αυτή αποφασίστηκε λίγους μόλις μήνες μετά τα «γεγονότα του Μαΐου», τη χουντικής εμπνεύσεως επιστράτευση της πρόθεσης για απεργία των καθηγητών από την κυβέρνηση του Σαμαρά και την πραξικοπηματική αναστολή στη συνέχεια της απεργίας από τη συνέλευση των προέδρων στην ΟΛΜΕ.

Με ποσοστά πάνω από 90% την πρώτη μέρα της απεργίας και συνολικά πάνω από 50% μέχρι το τέλος της πρώτης εβδομάδας, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες κεντρικές και τοπικές κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα, δημιουργήθηκαν απεργιακές επιτροπές με τέτοια μαζική συμμετοχή και διάθεση που ο κλάδος των καθηγητών είχε χρόνια να επιδείξει.

Η επίθεση στην εκπαίδευση υπήρξε ιδιαίτερα σφοδρή και πρωτόγνωρη:

Η διαθεσιμότητα 2.122 εκπαιδευτικών των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ με την αυθαίρετη κατάργηση 50 ειδικοτήτων στην επαγγελματική εκπαίδευση και θύματα περίπου 20.000 μαθητές που έμειναν χωρίς ειδικότητα.

Η αύξηση του ωραρίου κατά 2 ώρες, σε συνδυασμό με την αύξηση των μαθητών ανά τμήμα και τη συγχώνευση τμημάτων και σχολείων, κατασκεύασε χιλιάδες πλεονάζοντες καθηγητές που κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή με απόλυση.

Οι «υποχρεωτικές» μετατάξεις που ακολούθησαν και πραγματοποιήθηκαν με μαφιόζικο τρόπο αυγουστιάτικα, παρακάμπτοντας τα υπηρεσιακά συμβούλια και χωρίς καμιά αξιοκρατική διαδικασία.

Η εργασιακή ομηρία χιλιάδων καθηγητών με τη μη πραγματοποίηση φέτος των αποσπάσεων στις ειδικότητες, δημιουργώντας αλλού πλεονάσματα και αλλού κενά στα σχολεία.

Ο νόμος για το «νέο λύκειο» με τις συνεχείς πανελλαδικού τύπου εξετάσεις και τις λεγόμενες τράπεζες θεμάτων μετατρέπει το Λύκειο ολοκληρωτικά σε εξεταστικό κέντρο, με αποτέλεσμα το πέταγμα χιλιάδων μαθητών εκτός.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Η διάλυση του δημόσιου πανεπιστήμιου συνεχίζεται

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:05μμ

Μετά το νόμο Διαμαντοπούλου και τα συμβούλια διοίκησης, την εφαρμογή του Σχεδίου Αθηνά για τη συγχώνευση πανεπιστημιακών σχολών και τμημάτων, την περικοπή του προϋπολογισμού πανεπιστημίων και τεχνολογικών ιδρυμάτων έως και κατά 60%, έρχεται η διαθεσιμότητα-απόλυση των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ να υπηρετήσει το καλοστημένο σχέδιο διάλυσης της δωρεάν δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας και παράδοσής της στις ορέξεις του κεφαλαίου.

Είναι ξεκάθαρο ότι το μέτρο εφαρμόζεται για να εξυπηρετηθούν οι μνημονιακές απαιτήσεις για συρρίκνωση του δημόσιου χώρου, ακόμη και της εκπαίδευσης και της υγείας, να συμπληρωθεί ο αριθμός των 12.500 δημοσίων υπαλλήλων που πρέπει να απολυθούν για την έγκριση του δανείου. Οι κλάδοι-τροφοδότες της διαθεσιμότητας, που αυθαίρετα έχει επιλέξει ο υπουργός Παιδείας Αρβανιτόπουλος (κυρίως βιβλιοθηκονόμοι, τεχνικοί, διοικητικοί υπάλληλοι λογιστηρίου και οικονομικών υπηρεσιών, θυρωροί) φανερώνουν την πρόθεση της κυβέρνησης για απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης και επέκταση των εργολαβικών σχέσεων εργασίας σε περισσότερους και πιο νευραλγικούςτομείς. Ανοίγει ο δρόμος για τη διαθεσιμότητα-επισφάλεια-απόλυση και των υπόλοιπων κλάδων εργαζομένων στα πανεπιστήμια, ακόμη και καθηγητών. Συγχρόνως, οι εργολαβίες, ειδικά όπως διαμορφώνονται με συμβάσεις περιορισμένου χρόνου, ακόμη και δίμηνες, δεν εξασφαλίζουν στους εργαζόμενους προοπτική και σύνδεση στο εργασιακό περιβάλλον, είτε πρόκειται για διδακτικό προσωπικό είτε για προσωπικό καθαριότητας. Πόσο, δε, μάλλον, που επιφέρουν την πλήρη εξάρθρωση των εργασιακών σχέσεων  χαμηλότεροι μισθοί για περισσότερη δουλειά χωρίς δικαιώματα. Βέβαια, οι αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα των σπουδών από την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και τη μείωση προσωπικού ουδόλως προβληματίζουν την κυβέρνηση, που, έτσι κι αλλιώς, απεργάζεται την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, όπου θα φοιτούν μόνο όσοι μπορούν να πληρώσουν.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Το ραντεβού παραμένει στο δρόμο...

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:02μμ

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις, βρίσκομαστε εν μέσω μιας δίκης εναντίον της Ομάδας Δέλτα που στις 5 Μάη του 2010 εισέβαλε στα γραφεία του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα και του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, χωρίς αφορμή και χωρίς ένταλμα, καταστρέφοντας υποδομές, βρίζοντας χυδαία και ρατσιστικά και τραυματίζοντας μέλη μας. Η 5η Μάη είναι η μέρα της μαζικότατης διαδήλωσης ενάντια στο πρώτο Μνημόνιο, που ωστόσο στιγματίστηκε από το δολοφονικό εμπρησμό στη Marfin και το θάνατο τριών εργαζομένων. Τη λήξη της πορείας διαδέχτηκε μια άνευ προηγουμένου αυθαιρεσία των αστυνομικών δυνάμεων στην περιοχή των Εξαρχείων, που θεώρησαν ότι δρουν υπό καθεστώς ασυλίας.

Πράγματι, η απρόκλητη επίθεση των Δελτάδων στα γραφεία μας έγινε με απόλυτη επίγνωση και νηφαλιότητα για λόγους εκδικητικότητας και εκφοβισμού, ενάντια σε έναν πολιτικό χώρο που στηλιτεύει δημόσια την κρατική τρομοκρατία σε όλες της τις εκδοχές και υπερασπίζεται έμπρακτα τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα ανθρώπων (με ή χωρίς χαρτιά), αλλά και την αξίωσή τους να εξεγείρονται και να αντιστέκονται απέναντι στις άδικες και απάνθρωπες πολιτικές που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις και το κεφάλαιο.

Αναμένοντας λοιπόν την απολογία των κατηγορούμενων αστυνομικών και την ολοκλήρωση της δικαστικής διαδικασίας, δεν θα πρέπει να αφήσουμε ασχολίαστο το γεγονός ότι χρειάστηκαν τρεις ολόκληρες ημέρες --σε δικαστηριακό χρόνο--για να εξεταστούν μόνο οι 9 μάρτυρες κατηγορίας (τα μέλη του Δικτύου). Και ενώ αποδεικνυόταν περίτρανα από τις αφηγήσεις και το φωτογραφικό υλικό τόσο η βιαιότητα της επίθεσης όσο και η γελοιότητα των ισχυρισμών των αστυνομικών ότι τάχα δεν μπήκαν ποτέ μέσα στο χώρο--είναι χαρακτηριστικό ότι οι κατήγοροι αντιμετωπίστηκαν ως κατηγορούμενοι, ενώ ακούστηκαν μέχρι και ρατσιστικά σχόλια μέσα στην αίθουσα.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Διπλό όχι σε φασισμό και μνημόνιο

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:01μμ

Από την αρχή της χρονιάς μέχρι σήμερα, μπορούμε να διαιρέσουμε το χρόνο σε τρεις, γενικά, πολιτικές περιόδους:

Πρώτον, την περίοδο μέχρι τον Ιούνιο του μαύρου της ΕΡΤ. Είναι μια περίοδος κινηματικής ακινησίας που όμως από κάτω κρύβει οργή (αλλά και πεσιμισμό), κυριαρχείται δε από την προσδοκία που επίμονα καλλιεργείται για έξοδο της οικονομίας από την κρίση, δηλαδή το περιβόητο success story.

Δεύτερον, το κλείσιμο της ΕΡΤ ανοίγει μια φάση όξυνσης της επίθεσης, αλλά και των αγώνων. Η κοινή γνώμη υφίσταται σοκ και αρκετός κόσμος ξαναβγαίνει στους δρόμους. Ακολουθούν χιλιάδες απολύσεις στους ΟΤΑ, στη μέση εκπαίδευση και το κλείσιμο έξι νοσοκομείων. Η πολιτική διάλυσης στους πιο ευαίσθητους τομείς (υγεία, εκπαίδευση) εξοργίζει ευρύτατα τα λαϊκά στρώματα (αλλά δεν τα οδηγεί αυτόματα στους δρόμους), καθώς συνδυάζεται με μια πολιτική φορολογικής τους εξόντωσης. Οι κινητοποιήσεις των καθηγητών τον Σεπτέμβρη θα μπορούσαν να είναι το πρελούδιο μεγάλων κοινωνικών αγώνων που θα οδηγούσαν σε πολιτικές ανατροπές. Δύο ήταν οι λόγοι που δεν έγινε αυτό (εκτός, φυσικά, από τα γνωστά και άλυτα ως σήμερα προβλήματα του συνδικαλιστικού κινήματος, του ρόλου της ηγεσίας του κ.τ.λ.):

1) Η οικονομική αδυναμία, που οδήγησε τους καθηγητές, την έκτη μέρα της απεργίας τους, σε απεργία του 10% (ενώ την πρώτη εβδομάδα ήταν σε επίπεδα του 90%).

2) Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που βιώθηκε από την κοινωνία σαν συγκλονιστικό γεγονός, βγάζοντας αυτόματα από το κάδρο καθετί άλλο, άρα και την απεργία.

Τρίτον, η φασιστική δολοφονία θα προκαλέσει ιδιαίτερα σημαντικές πολιτικές αλλαγές. Ο φασισμός δεν θα μπορούσε να αποκτήσει μαζικά χαρακτηριστικά χωρίς το μνημόνιο, την υιοθέτηση της ατζέντας του από το επίσημο κράτος (να ανακτήσουμε τις πόλεις, θεσμικός ρατσισμός, διαχείριση του μεταναστευτικού κ.τ.λ.) αλλά και χωρίς τη στήριξη της αστυνομίας και την ασυλία εκ μέρους της αστικής δικαιοσύνης.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Δύο άκρα ή δύο κόσμοι;

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:00μμ

Ζούμε σε καιρούς έντονης κοινωνικής πόλωσης. Όχι μόνο γιατί η ψαλίδα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς ανοίγει δραματικά, τα μεσαία στρώματα και το «κοινωνικό κέντρο» διαλύονται, αλλά, κυρίως, επειδή (σε αντίθεση με τη μεταπολεμική περίοδο και το «κοινωνικό κράτος»), τώρα η φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού αποτελεί βασική προϋπόθεση της αύξησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Τότε ήταν η ανάπτυξη, το μεγάλωμα της πίτας, η ευημερία, η δημοκρατία, τώρα είναι η κρίση, οι θυσίες, η νομιμότητα, η ασφάλεια.

Σε αυτούς τους καιρούς το κράτος εγκαταλείπει το ρόλο του εγγυητή της κοινωνικής ειρήνης (χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη φυσικά, αλλά με κοινωνικό συμβόλαιο) και αναλαμβάνει εκείνον του επιτελάρχη του κοινωνικού πολέμου. Γι' αυτό ακριβώς εντείνει την ευθύνη του στους μηχανισμούς καταστολής, αλλά εγκαταλείπει κάθε υποχρέωσή του στην υγεία, την παιδεία και τις κοινωνικές υπηρεσίες. Σε αυτόν το μετασχηματισμό συνυπάρχουν διάφορες μορφές κρατικής εξουσίας, με χαρακτηριστικότερες το «κράτος έκτακτης ανάγκης» και το «κράτος εξαίρεσης δικαιωμάτων» με πλέον αντιπροσωπευτικότερα δείγματα του πρώτου τις αλλεπάλληλες πολιτικές επιστρατεύσεις απεργών και του δεύτερου τα κέντρα κράτησης μεταναστών.

Έτσι, η πλέον δεξιά κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση, καθώς δεν έχει τίποτα να υποσχεθεί στους «από κάτω», επιχειρεί να εμφανιστεί ως ο θεματοφύλακας της νομιμότητας («ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», εξεφώνησε ο αλήστου μνήμης Βουλγαράκης, δίνοντας το στίγμα του νεοφιλελεύθερου «δημοκρατικού ολοκληρωτισμού») απέναντι στα «δύο άκρα»: το φασιστικό και το ακροαριστερό/αναρχικό. Προφανείς οι στοχεύσεις της θεωρίας των δύο άκρων: Πρώτον, να θεραπεύσει το βαρύτατα τραυματισμένο κύρος της πολιτικής εξουσίας, ευνοώντας τη συσπείρωση τρομαγμένων και απογοητευμένων τμημάτων του πληθυσμού· δεύτερον, να πιέσει την Αριστερά και τα κινήματα να ταυτίσουν τη δημοκρατία με τη νομιμότητα, αποδεχόμενα πλήρως την κρατική αυθεντία στη διαχείριση των ταξικών αντιθέσεων (αυτό το νόημα έχει η διαβόητη «καταδίκη της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται»)· και τρίτον, να μην επιτρέψει στην υπάρχουσα κοινωνική πόλωση να μετασχηματιστεί σε πολιτική πόλωση, σε ταξική πάλη με αντικαπιταλιστικά αντικαθεστωτικά χαρακτηριστικά  σε αυτή την κατεύθυνση εντάσσεται η δαιμονοποίηση κάθε αντικυβερνητικής αντικαθεστωτικής πρακτικής (και όχι αφηρημένα κριτικής) ως εχθρού της δημοκρατίας.

Φυσικά, η κυβέρνηση Σαμαρά και το πολιτικό προσωπικό του κράτους μπορούν να παίρνουν ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες απέναντι σε συγγενείς ή δυνάμει συμμάχους, όπως συνέβη με τις διώξεις, συλλήψεις και προφυλακίσεις ηγετικών στελεχών της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, όταν κρίνουν υπό την πίεση του κινήματος, του διεθνούς παράγοντα ή και συγκεκριμένων εκλογικών σκοπιμοτήτων ότι πρέπει να θέσουν το «ένα άκρο» σε πολιτική, οικονομική και δικαστική ομηρία. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση άνοιξε το δρόμο στη Χρυσή Αυγή με τη ρατσιστική πολιτική της και της εξασφάλισε ζωτικό χώρο με τη συστηματική ανοχή απέναντι στις κτηνωδίες της, προφανώς περιγράφει τα όρια του «κρατικού αντιφασισμού», δεν αναιρεί ωστόσο την αυτοτελή σημασία των διώξεων σε βάρος της Χρυσής Αυγής, ούτε κατ' ανάγκην προοιωνίζεται με ευθύγραμμο τρόπο την ένταση των διώξεων εναντίον και του «άλλου άκρου», της Αριστεράς, του αντιεξουσιαστικού χώρου και των κινημάτων. Ας μην ξεχνάμε ότι ναι μεν υπάρχει φασισμός στο κράτος, αλλά δεν έχουμε φασιστικό κράτος και, κυρίως, ότι η πολιτική αποτελεί προϊόν κοινωνικών και ταξικών συσχετισμών και όχι σκακιέρα ή συνομωσία.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Σελίδες