Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο 23ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ
1,2 και 3 Ιουλίου 2022, Πανεπιστημιούπολη, Ιλίσια
1,2 και 3 Ιουλίου 2022, Πανεπιστημιούπολη, Ιλίσια
Πώς αντιμετωπίζουμε τις γυναίκες από διαφορετικά - σε σχέση με το κυρίαρχο - πολιτισμικά περιβάλλοντα και τη σχέση τους με τον φεμινισμό;
Ποια είναι η κοινωνική αναπαράσταση γυναικών με μαντίλα;
Πόσο ισότιμες θεωρούμε τις προσφύγισσες στον αγώνα μας ενάντια στην πατριαρχία;
Εδώ και κάμποσο καιρό ο μήνας δεν τελειώνει στις 30 (ή τις 31). Τελειώνει κάπου μεταξύ 15 και 25. Γιατί ο μισθός φτάνει πια για 2, 3 εβδομάδες, άντε για 3 εβδομάδες και κάτι. Ο πληθωρισμός έφτασε στο 9,4%, αλλά τα νούμερα εδώ δεν λένε όλη την αλήθεια.
Η δυσθεώρητη ακρίβεια, η ενεργειακή φτώχεια, ο εργασιακός μεσαίωνας, οι χαμηλοί μισθοί, η διάλυση των δημόσιων υποδομών και του ΕΣΥ εν μέσω πανδημίας, η φίμωση του τύπου , η αυταρχική διοίκηση, ο κυνισμός και το θράσος συνθέτουν την εικόνα της κυβέρνησης
Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες
Αντίσταση στις ρατσιστικές πολιτικές και τον φασισμό
Όχι στον πόλεμο, στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, στην κούρσα των εξοπλισμών
Αντιρατσιστικό Συλλαλητήριο, Σάββατο 19 Μάρτη, στις 2 μ.μ. στην πλατεία Βικτωρίας και πορεία στη Βουλή
Να σταματήσει η ρωσική εισβολή – Όχι στον νέο Ψυχρό Πόλεμο -Καμία ελληνική εμπλοκή - Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες
Τα σύνορα σκοτώνουν: Στις 6 Φλεβάρη 2014, πάνω από 200 άνθρωποι επιχείρησαν να περάσουν από το Μαρόκο στη Θέουτα, που είναι ισπανικό έδαφος στα βορειοανατολικά του Μαρόκου. Καθώς κατευθύνονταν στην παραλία Tarajal, προσπαθώντας να περάσουν από το μαροκινό στο ισπανικό έδαφος, κάποιοι κολυμπώντας και κάποιοι σκαρφαλώνοντας στους φράχτες, η ισπανική συνοριοφυλακή επιτέθηκε με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες για να τους αποτρέψει.
Η εκατόμβη των νεκρών από τον κορωνοϊό έχει μετατραπεί σε στοιχείο της καθημερινής ρουτίνας. Κάθε απόγευμα μαθαίνουμε ότι 80, 90 ή και 100 άνθρωποι πεθαίνουν, χωρίς να προκαλούνται αντιδράσεις. Κι όμως!
Δεκατρία χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την εξέγερση του Δεκέμβρη, η δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη από αστυνομικούς στο Πέραμα, ήρθε να θυμίσει ότι μπορεί όλα να μοιάζουν αλλαγμένα από το 2008, αλλά όλα έχουν παραμείνει τα ίδια.