Οι εκπαιδευτικοί στο προσκήνιο! Για να αλλάξει ο φόβος στρατόπεδο! (Δελτίο Θυέλλης Τεύχος 38 - Απρίλιος 2014)

  • Δημοσιεύτηκε: Τρί, 15/04/2014 - 7:29μμ

Η κυβέρνηση με μια μακροχρόνια προπαγανδιστική εκστρατεία ενάντια στο δημόσιο δωρεάν σχολείο και τους εκπαιδευτικούς επιχειρεί να επιβάλει μια εκπαιδευτική πολιτική που να ανταποκρίνεται στις επιταγές της ΕΕ και των μνημονίων. Το δημόσιο σχολείο παρουσιάζεται ως ακριβό έξοδο για τα δημοσιονομικά της χώρας, οι εκπαιδευτικοί ως ανεπαρκείς επιστημονικά και ως ασυνείδητοι υπάλληλοι, τα δε παιδιά ως θύματα ενός ανεπαρκούς εκπαιδευτικού συστήματος.

Το σχέδιο που επιχειρεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση για την εκπαίδευση έχει δύο άξονες:

Την κατηγοριοποίηση των σχολείων σε άριστα, μέτρια και αποτυχημένα με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και συγχρόνως τη μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών με την αξιολόγησή τους.

Τον ανασχεδιασμό του περιεχομένου της εκπαιδευτικής διαδικασίας έτσι ώστε να προσαρμόζεται στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Με βάση λοιπόν την έκθεση του ΟΟΣΑ για το 2011 με τίτλο Προτάσεις για την εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα, προωθεί συστηματικά βαθιές νεοφιλελεύθερες αντιδραστικές αλλαγές του δημόσιου σχολείου, οργάνωντάς τες με ένα ασφυκτικό νομοθετικό πλαίσιο.

Πολλά από αυτά που προτείνονται για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα από την έκθεση έχουν ήδη υλοποιηθεί ή βρίσκονται σε εξέλιξη αλλαγές, όπως, συγχωνεύσεις - καταργήσεις σχολείων σε όλες τις βαθμίδες, αύξηση του αριθμού των μαθητών στις τάξεις για να μειωθεί το λειτουργικό κόστος, ανταγωνισμός των σχολείων μεταξύ τους με αυτοαξιολόγηση σχολικών μονάδων και στη συνέχεια εξωτερική αξιολόγηση (από επιτροπές δημοσίου ή ιδιωτικού χαρακτήρα, εσωτερικού ή εξωτερικού), επίδοση σχολείων βάσει μαθησιακών αποτελεσμάτων, αύξηση ωραρίου των εκπαιδευτικών, μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών, κατάργηση των οργανικών θέσεων εργασίας, χρηματοδότηση που ακολουθεί το μαθητή (ήδη έχει συμβεί με τους μαθητές των τμημάτων που έκλεισαν στα ΕΠΑΛ), καθώς και κατανομή χρημάτων στα σχολεία με βάση τα μαθησιακά αποτελέσματα, οργανωμένα όλα στα πρότυπα των επιχειρήσεων.

Η δουλειά του εκπαιδευτικού από σύνθετη και δυναμική διαδικασία, η οποία διαμεσολαβείται από κοινωνικοοικονομικούς και πολιτισμικούς παράγοντες, τώρα θα πρέπει να μετρηθεί ή να αποτυπωθεί με δείκτες και κριτήρια που τυποποιούν την παιδαγωγική πράξη στην κατεύθυνση μιας αγοραίας - λογιστικής διαχειριστικής αντίληψης με στόχο την ικανοποίηση δημοσιονομικών στόχων ή «δεσμεύσεων» έναντι των λεγόμενων «δανειστών της χώρας».

Για να πετύχει τους στόχους της η κυβέρνηση θέσπισε μια σειρά από νόμους που σαν λερναία ύδρα πνίγουν το δημόσιο σχολείο, μαθητές και εκπαιδευτικούς:

1) Την προώθηση του «νέου» σχολείου της αγοράς, που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όπου οι γονείς θα βάζουν βαθιά το χέρι στη τσέπη και οι μαθητές θα μαθαίνουν μόνο όσα και ό,τι έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις.

2) Την παύση διορισμών και την πρόσληψη ελαστικά εργαζόμενων εκπαιδευτικών από προγράμματα ΕΣΠΑ. Παράλληλα, τη δημιουργία του απαραίτητου εκείνου αποθέματος εκπαιδευτικών σε κινητικότητα - διαθεσιμότητα - απόλυση ώστε να καλυφθεί στο χώρο της Παιδείας ο «στόχος» των χιλιάδων απολύσεων που θα γίνουν συνολικά στο Δημόσιο.

Τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών με ταυτόχρονη μισθολογική/βαθμολογική καθήλωση. Το ενιαίο μισθολόγιο (Ν. 4024/11) διευρύνει τις μισθολογικές διαφορές μεταξύ των μόνιμων εκπαιδευτικών και καθορίζει ποσόστωση για την προαγωγή στους 6 βαθμούς μετά από αξιολόγηση στους οποίους κατατάσσονται οι εκπαιδευτικοί.

Την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, ένα γιγάντιο πρόγραμμα ΕΣΠΑ με χορό εκατομμυρίων ευρώ, όπου οι εμπλεκόμενοι σε αυτή (εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές) καθίστανται υπόλογοι για όλες τις ανεπάρκειες, παραλείψεις και αντιεκπαιδευτικές πολιτικές του κράτους και των κυβερνήσεων, για τις δυσλειτουργίες του δημόσιου σχολείου. Ανάλογα με τους δείκτες της αυτοαξιολόγησης, τα σχολεία θα κατατάσσονται και θα βαθμολογούνται, ενώ παράλληλα μια διορισμένη επιτροπή (ΑΔΙΠΠΔΕ) θα ελέγχει και θα αξιολογεί τη «συμμόρφωση» στα κρατικά κριτήρια αξιολόγησης. Η ευθύνη αναζήτησης χρηματικών πηγών για τη λειτουργία των σχολείων, με εισφορές από γονείς, δωρεές, ευεργέτες, φιλανθρωπίες κ.λπ. θα αφορά πλέον τα ίδια τα σχολεία. Προωθείται, δηλαδή, η μετακύλιση των ευθυνών για τις δαπάνες των σχολείων κατευθείαν στους «πελάτες»-γονείς και τους εκπαιδευτικούς λόγω της συνεχιζόμενης υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης.

Την αξιολόγηση - χειραγώγηση των εκπαιδευτικών, ώστε να επικρατήσει στα σχολεία ο φόβος και η εργασιακή ανασφάλεια για να να επιβληθούν χωρίς αντιστάσεις οι στόχοι της εκπαιδευτικής πολιτικής και το ιδεολογικό περιεχόμενο των αναλυτικών προγραμμάτων που διαμορφώνονται με βάση την κυριαρχία της αγοράς και την επιχειρηματικότητα. Συγχρόνως, διαμορφώνουν μια ιεραρχική δομή με ένα μεγάλο αριθμό στελεχών που θα έχουν διαφορετικά συμφέροντα από το σώμα των εκπαιδευτικών και πρόθυμα θα υλοποιούν απαρέγκλιτα την εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και θα «αξιολογούν»/κατατάσσουν σε βαθμούς/απολύουν τους ανεπαρκείς εκπαιδευτικούς. Σκοπεύουν, δηλαδή, να πλήξουν δραστικά, συρρικνώνοντας και χειραγωγώντας την παιδαγωγική και διδακτική αυτονομία των εκπαιδευτικών, μέσω της διευρυνόμενης τυποποίησης και ομοιομορφίας των διδακτικών τους πρακτικών, μέσω των πολλαπλών και αλλεπάλληλων διαδικασιών αξιολόγησης και απόδοσης λόγου αλλά και του πολύπλευρου πολιτικοϊδεολογικού ελέγχου της διδακτικής πράξης από το κράτος και τους μηχανισμούς της αγοράς.

3) Να αποδομήσουν, τελικά, το δωρεάν, δημόσιο και καθολικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης, εντείνοντας τις ταξικές ανισότητες και κατηγοριοποιώντας σχολεία, εκπαιδευτικούς και μαθητές.

Την ίδια στιγμή στο Δημόσιο ξετυλίγεται το σχέδιο μεσαιωνικής μετατροπής των εργασιακών σχέσεων και των μισθών. Απολύονται, π.χ., οι σχολικοί φύλακες και στη θέση τους προσλαμβάνονται «ωφελούμενοι» (δεν θεωρούνται εργαζόμενοι) με 427 ως 490 ευρώ, για 5 μήνες, χωρίς δικαίωμα ταμείου ανεργίας μετά, χωρίς δικαιώματα αδειών, επιδομάτων κ.λπ., χωρίς να υπολογίζεται στη σύνταξη αυτός ο χρόνος εργασίας. Το σχέδιο περιλαμβάνει 250.000 τέτοιες προσλήψεις. Πόσους/πόσες και από εμάς σχεδιάζουν να αντικαταστήσουν/μετατρέψουν σε «ωφελούμενους»;

Οι διαθεσιμότητες και οι απολύσεις στο Δημόσιο οδηγούν κατευθείαν στις ελαστικές σχέσεις εργασίας ή την ανεργία. Κυβέρνηση και υπουργείο θεωρούν ότι με το φόβο και την υποταγή οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση θα δεχτούμε να συμβάλουμε στην υποβάθμιση του κοινωνικού αγαθού της εκπαίδευσης και του περιεχομένου της, θα δεχτούμε να συμβάλουμε στη μετατροπή της σε εμπόρευμα που προσφέρεται με άξονα το κέρδος σε όσους έχουν να πληρώσουν.

Απέναντι σ' αυτή την πολιτική το εκπαιδευτικό κίνημα ξεδιπλώνει ένα νέο σχέδιο αντίστασης και ανυπακοής στα κυβερνητικά σχέδια. Στα σχολεία οι σύλλογοι διδασκόντων αρνούνται μαζικά να υλοποιήσουν την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, με πρακτικά που συντάσσονται και υπογράφονται από τους εκπαιδευτικούς και με παρεμβάσεις στα «επιμορφωτικά» σεμινάρια των στελεχών για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών  τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις διαλύονται από τη μαζική συμμετοχή των εκπαιδευτικών.

Οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε πως η αξιολόγηση στην εκπαίδευση ως έννοια και πρακτική δεν είναι ούτε ουδέτερη ούτε σχετίζεται με κάποια «αντικειμενική» εκτίμηση του καλού εκπαιδευτικού. Η αξιολόγηση προσδιορίζεται πάντα από συγκεκριμένους πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους. Στη σημερινή συγκυρία, η αξιολόγηση δεν επιβάλλεται για να κάνει καλύτερο τον εκπαιδευτικό ή το σχολείο. Η θέση μας είναι λοιπόν είναι ξεκάθαρη: Δεν έχουμε διαφωνίες που αφορούν τον τρόπο και τις τεχνικές εφαρμογής της αξιολόγησης. Λέμε συνολικά ένα ξεκάθαρο «ΟΧΙ ΣΤΗΝ Α½ΙΟΛΟΓΗΣΗ» γιατί αποτελεί κρίσιμο εργαλείο για την επιβολή της αντικοινωνικής - αντιεκπαιδευτικής κυβερνητικής πολιτικής και επιχειρεί την ιδεολογική χειραγώγηση των εκπαιδευτικών, την εργασιακή μας εξόντωση με τη σύνδεση αξιολόγησης - βαθμού - μισθού, τις απολύσεις και την προώθηση ελαστικών μορφών εργασίας μέσα από το ΕΣΠΑ (παράλληλη στήριξη, τμήματα υποδοχής κ.λπ.)

Για όλα αυτά οι εκπαιδευτικοί ξέρουμε ότι:

Δεν αρκεί να διαμαρτυρόμαστε για την πολιτική τους. Πρέπει να τους ανατρέψουμε με συλλογική δράση για να υπερασπιστούμε το δημόσιο δωρεάν σχολείο, τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών και τα εργασιακά μας δικαιώματα.                            

Μάτα Μαγαλιού

Δελτίο Θυέλλης Τεύχος 38 - Απρίλιος 2014!