Ο αγώνας των αγροτών είναι δίκαιος

Αυτές τις ημέρες, οι αγρότες, όσοι αγρότες έχουν απομείνει δηλαδή στην ελληνική ύπαιθρο, έχουν μπει μπροστά στη μάχη ενάντια στα νέα μνημονιακά ασφαλιστικά και φορολογικά μέτρα. Εμείς, γνωρίζουμε βέβαια ότι η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους αγρότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες δεν είναι το σημαντικότερο σημείο του νέου ασφαλιστικού· το χειρότερο είναι η μείωση των συντάξεων που θα πάρουμε όλοι, αγρότες, εργάτες ή επαγγελματίες, όταν και αν με το καλό φτάσουμε τα 67. Πιστεύουμε μάλιστα, ότι από μία ταξική σκοπιά, η εξίσωση του ποσοστού των ασφαλιστικών εισφορών για όλους τους εργαζόμενους -μισθωτούς κι αυταπασχολούμενους- θα ήταν μία δίκαιη αλλαγή, αφού αυτή είναι μία άμεση και αναλογική μορφή φορολογίας πάνω στον παραγόμενο πλούτο και η αριστερά είναι πάντα υπέρ των άμεσων φόρων, υπέρ μάλιστα των υψηλών και κλιμακωτών άμεσων φόρων, και εναντίον των έμμεσων.

Καταλαβαίνουμε όμως, ακόμα περισσότερο, ότι το πραγματικό πρόβλημα σήμερα δεν είναι τα ποσοστά, αλλά το ίδιο το αγροτικό εισόδημα πάνω στο οποίο αυτά επιβάλλονται. Ο πλούτος που παράγουν οι αγρότες καταληστεύεται όχι μόνο από τους φόρους και τις εισφορές, αλλά από τα κέρδη των βιομηχανιών που προμηθεύουν τη γεωργία, τα κέρδη των εμπόρων, τα δάνεια των τραπεζών. Για να διατηρούνται τα τρόφιμα σε μία τιμή που να μπορεί να επιβιώνει η κοινωνία, από όλους αυτούς τους παράγοντες που διαμορφώνουν τις τιμές τους, αυτός που συμπιέζεται δυστυχώς πιο εύκολα, είναι η αμοιβή των ίδιων των παραγωγών.

Το πραγματικό πρόβλημα συνεπώς δεν είναι οι εισφορές κι οι φόροι, είναι η φτώχεια των περισσοτέρων αγροτών, οι τιμές, οι έμποροι. Είναι η φτώχεια των υπόλοιπων εργαζομένων, οι οποίοι θα αδυνατούσαν να πληρώσουν τις πραγματικές αξίες των αγροτικών προϊόντων. Για αυτό και οι αγρότες έχουν μείνει οι μισοί από τότε που μπήκαμε στην Ε.Ε., για αυτό και τόση παραγωγική αγροτική γη έχει εγκαταλειφθεί. Και για αυτό επίσης όσοι μείνανε εξαρτώνται από τις επιδοτήσεις, αφού το μισό περίπου εισόδημα τους προέρχεται από αυτές. Για να το πούμε με άλλα λόγια, οι αγρότες σήμερα είναι οι –κατά τεκμήριο φτωχοί- εργαζόμενοι υπάλληλοι ενός άδικου οικονομικού συστήματος που απομυζά την εργασία τους και τους επιστρέφει, μέσω των τιμών ή μέσω των επιδοτήσεων, ένα μόνο ποσοστό της αξίας που παράγουν.

Σε αυτήν λοιπόν τη συνθήκη, κάθε αύξηση των φόρων και των εισφορών των αγροτών, ή κάθε μείωση των τιμών και των επιδοτήσεων, απλά κλέβει ένα ακόμα μέρος της παραγωγής των φτωχών αγροτών για να το δώσει αλλού. Και αυτό το «αλλού» -για να μην το ξεχνάμε- προφανώς και δεν είναι η κοινωνική ασφάλιση, η υγεία ή οι άλλοι φτωχοί εργαζόμενοι: είναι η εξυπηρέτηση του χρέους, η διάσωση των ιδιωτικών τραπεζών και η διατήρηση της χαμηλής φορολογίας για το κεφάλαιο –για αυτά υπογράφτηκαν τα τρία Μνημόνια.

Για αυτό τελικά είναι δίκαιος ο αγώνας των αγροτών. Μπορεί να μην εξεγείρονται ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση που επιβάλλει την καταστροφή τους, ή το κεφάλαιο που κλέβει το προϊόν της δουλειάς τους, αλλά τα πραγματικά κινήματα αναπτύσσονται συνήθως γύρω από πραγματικές διεκδικήσεις και αντιστάσεις και όχι γύρω από καλές ιδέες και οράματα. Η νίκη των αγροτών θα είναι μία νίκη ενάντια στο μνημόνιο και την κυβέρνηση που το υπηρετεί, ενάντια τελικά στη σταθεροποίηση του μνημονιακού καθεστώτος. Και για αυτό θα είναι μία νίκη για όλη την κοινωνία, για όλη την εργατική τάξη. Στεκόμαστε λοιπόν ολόψυχα στο πλευρό τους.

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα