City Plaza: Το αγαπημένο σπίτι μας

  • Δημοσιεύτηκε: Πέμ, 10/11/2016 - 12:26μμ

Σεπτέμβριος 2014, Δαμασκός, 4 η ώρα το πρωί. Ο δρόμος για τη Βηρυτό είναι ήρεμος, με το στρατό να σταματάει συνεχώς τα αυτοκίνητα για έλεγχο. Ο οδηγός είναι μεγάλος σε ηλικία και έμπειρος, ξέρει αυτόν το δρόμο εδώ και τριάντα χρόνια. Μετά από δύο ώρες με πολύ ένταση, φτάνουμε στο αεροδρόμιο.

Κωνσταντινούπολη. Κρύο πρωινό στο αεροδρόμιο, με τρεις ώρες ερωτήσεων μόνο και μόνο γιατί είσαι Σύρος. Και εδώ αρχίζει το ταξίδι. Δουλεύοντας σαν μηχανή, για 18 ώρες κάθε μέρα, μαθαίνοντας τη γλώσσα, ψάχνοντας για καλύτερο μέλλον.

Ένα μήνα αργότερα. Καλύτερη δουλειά, περισσότερα χρήματα και ευθύνη για την οικογένεια που είναι πίσω στη Συρία. Όλα εύκολα με την τουρκική γλώσσα. Από τη στιγμή που είσαι διερμηνέας, συναντάς πολλούς ανθρώπους. Αλλά μετά από 16 μήνες κουράζεσαι και είσαι έτοιμος να κάνεις το επόμενο βήμα.

Με μεγάλη πια εμπειρία ως διερμηνέας στην Τουρκία και τον πατέρα νεκρό πίσω στη Συρία ξυπνάω ένα κρύο πρωινό στη Μυτιλήνη.

Μυτιλήνη, 8 Μαρτίου. Πέντε μέρες σε camp, πρώτη φορά στη ζωή σου που μένεις σε σκηνή. Δύσκολο, αλλά ταυτόχρονα πολύ ενδιαφέρον. Τότε συνειδητοποιείς ότι αυτό το βήμα είναι πολύ διαφορετικό.

13 Μαρτίου, μετά από 14 ώρες στη θάλασσα... εδώ είναι ο Πειραιάς. 5.000 άνθρωποι, διαφορετικές εθνικότητες, εκατοντάδες σκηνές με διαφορετικά χρώματα. Κακή κατάσταση, τσακωμοί και κανείς δεν νοιάζεται γι' αυτό. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν άνθρωποι που δείχνουν αλληλεγγύη. Βοηθούν όσο περισσότερο μπορούν. Αλλά η κατάσταση είναι απαίσια για όλους... Αυτό είναι ό,τι έχω δει μέχρι το τέλος του Απρίλη.

Και τώρα το καλύτερο κομμάτι από όλο το ταξίδι... Το μεγαλύτερο εγχείρημα αλληλεγγύης.

City Plaza. Πολλοί αλληλέγγυοι προσπαθούν να χτίσουν το σπίτι 400 ανθρώπων από διάφορες εθνικότητες. Από την άλλη, ο μόνος τρόπος για να λειτουργήσει αυτό το μεγάλο σπίτι είναι να δουλεύουμε όλοι μαζί, πρόσφυγες και αλληλέγγυοι.

Κατά τη γνώμη μου αυτό το κτίριο άρχισε να λειτουργεί σαν ένα κανονικό ξενοδοχείο, μόνο όμως μέχρι τις δέκα πρώτες μέρες. Έπειτα όλοι συνειδητοποιήσαμε ότι έπρεπε να είμαστε μια οικογένεια για να συνεχίσουμε. Εγώ, προσωπικά, το ένιωσα σαν το σπίτι μου. Οι άνθρωποι άρχισαν να δείχνουν την ίδια αλληλεγγύη, να αναλαμβάνουν ευθύνες, να μαγειρεύουν, να καθαρίζουν και να προστατεύουν το κτίριο. Δεν ήταν πολύ εύκολο να κάνουμε αυτό το κτίριο ένα πραγματικό σπίτι για εννέα διαφορετικές εθνικότητες.

Αγωνιζόμαστε, παλεύουμε μαζί για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας που η κυβέρνηση αυτή μας έχει στερήσει. Ως μέλος αυτής της οικογένειας μπορώ να δω τη μεγάλη διαφορά μεταξύ των θεσμικών χώρων στέγασης προσφύγων και αυτού του κτιρίου, το οποίο λειτουργεί αποκλειστικά με δωρεές αλληλέγγυων από όλη την Ευρώπη και με τη συμμετοχή όλων των ανθρώπων που μένουν εδώ. Αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη είναι το κλειδί για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος.

Ως μεταφραστής και έχοντας αναμειχθεί με όλες τις ομάδες εργασίας του κτιρίου μπορώ να πω ότι το οργανωτικό κομμάτι δεν ήταν καθόλου εύκολο, αλλά από την άλλη πλευρά όλοι έδειχναν να το απολαμβάνουν.

Με έξι μήνες αυτοοργάνωσης και συλλογικής δουλειάς ρίχνουμε τα σύνορα μεταξύ των εθνικοτήτων. Τώρα νιώθουμε πιο δυνατοί δείχνοντας το παράδειγμα στην κυβέρνηση αλλά και στις ΜΚΟ για το πώς μπορεί να χτιστεί ένα πραγματικό σπίτι, χωρίς σύνορα.

Το χωριό. City Plaza. Μπορείς να δεις ανθρώπους που προστατεύουν το σπίτι 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, την αποθήκη να λειτουργεί σχεδόν όλη τη μέρα και την αποθήκη ρούχων να εξυπηρετεί κάποιες ώρες την ημέρα. Ανεβαίνοντας τις σκάλες, η κουζίνα. Το πιο περίπλοκο κομμάτι, αλλά που λειτουργεί πολύ καλά προσφέροντας τρία γεύματα την ημέρα. Μπορείς επίσης να δεις τον παιδότοπο πάντα με πολλά παιδιά που τα ακούς να παίζουν. Δεν ξεχνάμε το μπαρ, που είναι ο χώρος των ενηλίκων και ο χώρος που κάνουμε τις συνελεύσεις. Επτά όροφοι γεμάτοι οικογένειες. Κάθε δωμάτιο είναι ένα σπίτι σε αυτό το χωριό. Στον τελευταίο όροφο, η ταράτσα με την καλύτερη θέα, όπου είχαμε πολλά πάρτι, χωρίς εθνικότητες, περνώντας ωραία και χωρίς να προσέχουμε καν τη μουσική και σε ποια γλώσσα ήταν γραμμένοι οι στίχοι των τραγουδιών. Όπως σε κάθε χωριό, έτσι και εδώ υπάρχει κλινική με γιατρούς σε εβδομαδιαία βάση καθώς και σχολείο, με μαθήματα στα ελληνικά και άλλες γλώσσες αλλά και υποστηρικτική διδασκαλία για τα μαθήματα του σχολείου.

Και τώρα το αγαπημένο μου μέρος. Η ρεσεψιόν. Το μέρος όπου μπορείς να βρεις τις απαντήσεις για όλες τις ερωτήσεις σε αυτό το κτίριο. Η ομάδα που δουλεύει για τη ρεσεψιόν είναι η καλύτερη ομάδα με την οποία δούλεψα ποτέ μου.

Τώρα μιλώντας σας ως Ραμπί, θα ήθελα να σας μιλήσω για το πώς αυτή η εμπειρία ήταν η ωραιότερη εμπειρία της ζωής μου. Είναι πάντα δύσκολο να μιλάω γι' αυτό, καθώς τα συναισθήματα είναι πολύ ανάμεικτα. Έμαθα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου που δεν ήξερα και έκανα πολλούς καλούς φίλους. Νιώθω πραγματικά περήφανος που είμαι σε αυτό το πρότζεκτ. Τώρα νιώθω ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος.

                                                                                              Rabee Abo Tarah

Θεματικές: