Δελτίο Θυέλλης 45: Επανεφευρίσκοντας την πολιτική, επανεφευρίσκουμε την Αριστερά

 Σε ένα τοπίο πολιτικής και κοινωνικής ερήμωσης, το υπαρκτό πολιτικό κενό ενδεχομένως να ανοίγει έναν κύκλο ευκαιριών και δυνατοτήτων, όμως καμιά νομοτέλεια δεν εξασφαλίζει ότι αυτός θα είναι απαραίτητα ευνοϊκός για την Αριστερά και τους «από κάτω». Προτείνω να αναζητήσουμε τα κριτήρια που ορίζουν μια οιονεί επαναστατική συνθήκη για την ευτοπία του κομμουνισμού, δηλαδή πώς ο ριζικός μετασχηματισμός και οι ρήξεις, ως διαδικασίες μιας νέας δημιουργικής καθημερινότητας, διαμορφώνουν τις κινήσεις μας έτσι ώστε να προετοιμάζουν τον επόμενο βηματισμό, ώστε να ζούμε υπό ένα άλλο σχεσιακό υπόβαθρο και να συγκροτούμε το δίκτυο παραγωγής ισχύος των «από κάτω».

Χρειαζόμαστε έναν κοινό στρατηγικό ορίζοντα των ριζοσπαστικών κομματιών του αντικαπιταλιστικού και χειραφετητικού κινήματος, διεργασίες μιας άλλης Αριστεράς που θα διαδρά με την κοινωνική κίνηση, επιδιώκοντας τη συμπύκνωσή της σε ανατρεπτικό πολιτικό πρόγραμμα. Είναι οι δυνατότητες του ίδιου του κόσμου της Αριστεράς και των «από κάτω» που απαιτούν πολιτικό λόγο που θα εφορμάται από τις ριζοσπαστικές ανάγκες και θα στοχεύει στη θεμελίωση της επιθυμίας των πολλών, πέραν της καπιταλιστικής κυριαρχίας και εντός ενός καθεστώτος ριζοσπαστικής και συμμετοχικής δημοκρατίας.

Πρόκειται για σχέσεις που συγκροτούνται από τα κάτω και που στον πυρήνα τους έχουν τη νέα γενιά των ανθρώπων που αμφισβητούν το υπάρχον. Απαιτούν δημοκρατικές και συμμετοχικές διαδικασίες που θα στηρίζονται στην αμοιβαιότητα και τη συνεργασία, χρειάζονται αγώνες για την ηγεμονία των προταγμάτων της αλληλεγγύης, της χειραφέτησης, της ισότητας και της ελευθερίας, προτάγματα που θα μετασχηματίζουν τη συλλογική καθημερινότητα και την οργανωμένη ζωή. Οι πολλαπλές μας ταυτότητες θα γίνονται πλούτος, η ανεκτικότητα σταθερά της συμβίωσης και το συλλογικό πλαίσιο ικανό εχέγγυο συνύπαρξης.

Χρειαζόμαστε σαφή ανταγωνιστική στρατηγική στο υπάρχον χρεοκοπημένο μοντέλο άσκησης πολιτικής, αγώνες για πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες, διεθνιστική σκέψη και δράση, ταξικό προσανατολισμό και εργαλεία εμβάθυνσης της ταξικής πάλης. Μια μεθοδολογία κινήματος που θα αφήνει χώρο για την ανάπτυξη κοινωνικών δυναμικών, αξιοποιώντας την κοινωνική αυτοοργάνωση και την έμπρακτη δράση, πέρα από την πολιτική της καταγγελίας και της διακήρυξης. Ένα λόγο που θα μιλά στη γλώσσα της εποχής μας και των ανθρώπων της και θα συγκροτεί υποκείμενα ριζοσπαστικά και χειραφετητικά.

Οι νέες μορφές οργάνωσης του πρωτογενή τομέα της οικονομίας, η αξιοποίηση του γνωστικού κεφαλαίου της νεολαίας και της τεχνολογίας για τις ανάγκες των πολλών, η διεύρυνση της συνεταιριστικής και αλληλέγγυας οικονομίας, μπορούν να ανανεώσουν το εργατικό κίνημα σε επιθετική κατεύθυνση. Ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος στην παραγωγή και η επανοικειοποίηση της δημόσιας ιδιοκτησίας μπορούν να χτίσουν την αναγκαία οικονομική και κοινωνική ισχύ για να διανοηθούμε τη ρήξη με την ΕΕ και τις κυβερνήσεις. Με ταξικό και διεθνιστικό προσανατολισμό, ο δημιουργικός αντικαπιταλισμός μπορεί να εμπνεύσει νέους πολιτικούς αγώνες και να γίνει ο πυρήνας για την οργάνωση των υποτελών τάξεων πανευρωπαϊκά.

Αυτά είναι κάποια διάχυτα στοιχεία που οφείλει να εγκολπώνει ένα σχέδιο κοινωνικού και παραγωγικού μετασχηματισμού ικανό να σημάνει μια διαδικασία εξόδου από τον καπιταλισμό υπέρ των πολλών, με όρους κοινής βιωσιμότητας, σεβασμού του οικοσυστήματος και δημοκρατίας. Επειδή όμως το κριτήριο της βούλησης αλληλοεξαρτάται από αυτό της αποτελεσματικότητας, είναι αναγκαίο το σχέδιο αυτό να μεριμνά για την εδραίωση της πολιτικής του ισχύος και τη διεκδίκηση θετικών και νικηφόρων αναπαραστάσεων. Εκεί έγκειται η ανάγκη του πολιτικού υποκειμένου της Αριστεράς να συμβάλλει στην οργάνωση των πολιτικών αγώνων, στη συγκρότηση, το συντονισμό και την επικοινωνία αντιστάσεων και αντιπαραδειγμάτων, στη δημιουργία απτών, ουσιαστικών και «καθημερινών» κοινωνικών προτάσεων με κινηματικό και έμπρακτο πρόσημο.

Στη βάση αυτών θα πολιτεύεται και με όρους κεντρικής πολιτικής ατζέντας, ψηλαφίζοντας ένα σύγχρονο δυαδικό σχήμα για την οικοδόμηση της κοινωνίας των αναγκών μας. Έτσι, χρειάζεται μια μεθοδολογία για την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας που θα συγκροτεί αυθύπαρκτα κοινωνικά υποκείμενα, θα χτίζει νέες κοινωνικές εκπροσωπήσεις και ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο των «από κάτω» με την πολιτική. Γιατί είναι ανάγκη να έρθουμε σε ρήξεις με τον αστικό τρόπο άσκησης πολιτικής για να υπερβούμε την κρίση εκπροσώπησης και να πειραματιστούμε με το πολιτικό μοντέλο που θα λειτουργεί πολλαπλασιαστικά για το κοινωνικό μας μπλοκ, τις σχέσεις και τις αντιδομές της μετασχηματιστικής αντιπαράθεσης με το κράτος.

Αν και η ενεργοποίηση της κοινωνικής κίνησης είναι η αναγκαία συνθήκη που θα παραγάγει ανασυνθέσεις, θα ορθώσει αντιστάσεις και θα αρθρώσει εναλλακτικές, απαιτούνται γενναίες πρωτοβουλίες για την πολιτική μορφή και έκφραση αυτών. Ακριβώς επειδή οι πολιτικές μας εντάξεις ορίζουν τον κοινό τόπο και χρόνο της πολιτικής μας καθημερινότητας, είναι αναγκαίο να υπερβούμε τον κατακερματισμό και τον εγκλωβισμό των δυνάμεων που μοιράζονται την οπτική που περιγράφεται. Αναφέρομαι στις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που δεν συμμετέχουν σε κάποιο μέτωπο (Ανασύνθεση, Δίκτυο, Δικτύωση, ΑΡΚ), καθώς για να συμβούν ευρύτερες ανασυνθετικές μετατοπίσεις, πέρα από την επεξεργασία του παραπάνω στρατηγικού προσανατολισμού, χρειαζόμαστε μεγαλύτερο γεωγραφικό και κοινωνικό εύρος. Χρειάζονται συγκεκριμένες και συγκροτημένες πρωτοβουλίες, με ορατότητα και συσπείρωση, για να συμβάλουμε στην ευρύτερη ανασυνθετική προσπάθεια και να ενεργοποιηθούν στις ίδιες κατευθύνσεις τα ριζοσπαστικά κομμάτια εντός ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΛΑΕ. Σε αυτές τις διεργασίες τα βήματα στο κοινωνικό και κινηματικό πεδίο είναι κρίσιμα και αναγκαία για οποιοδήποτε ανασυνθετικό εγχείρημα.

Με τολμηρά αλλά προσεκτικά βήματα, δημοκρατία και σεβασμό στις χρονικότητες και τις τροπικότητες της κάθε οργάνωσης, μπορούμε να οργανώσουμε από κοινού κύκλο εκδηλώσεων στρατηγικού προσανατολισμού, ανοιχτές συλλογικές διαδικασίες για τις εναλλακτικές και κινηματικές πρωτοβουλίες. Με το ιστορικό φορτίο των κοινών μας αναπαραστάσεων αλλά και της διαφορετικότητάς μας, να αναμετρηθούμε με τους εαυτούς μας για να αναμετρηθούμε με τον κόσμο που θέλουμε να αλλάξουμε.

Αλέξανδρος Τζήμας       μέλος της Ανασύνθεσης-ΟΝΡΑ