Όταν ο Μωυσής αποδεικνύεται Κούλης, ο αυταρχισμός συναθροίζεται με το κράτος 

 Ό,τι ο δόλος κρύβει, ο χρόνος ξεσκεπάζει, έχει γράψει ο Σαίξπηρ. Αυτό φαίνεται ότι ισχύει και για την περίπτωση του Κυριάκου. Που ως Κούλη τον γνωρίσαμε και μετά για ένα διάστημα λόγω της επιτυχίας (όλων μας) και (κυρίως) λόγω της Λίστας Πέτσα, παρουσιάστηκε ως ο Μωυσής που μας έσωσε. Τελικά με το δεύτερο κύμα του Κορωναιού να κορυφώνεται, ο Μωυσής ξαναέγινε Κούλης. Κούλης αδιάφορος για τους πολλούς, αφόρητα αλαζών και ακραιφνώς νεοφιλελεύθερος. Κούλης που άφησε οχτώ μήνες να περάσουν χωρίς να ενισχύσει τα νοσοκομεία και την πρωτοβάθμια περίθαλψη, χωρίς να πυκνώσει τα δρομολόγια στις συγκοινωνίες, χωρίς να ενεργοποιήσει τον μηχανισμό ελέγχου των μέτρων στους χώρους δουλειάς, χωρίς να διορίσει δασκάλους και καθηγητές, χωρίς να στηρίζει αποφασιστικά τους πληττόμενους από την κρίση. Που πρόλαβε όμως να ανοίξει τον τουρισμό χωρίς δικλείδες ασφαλείας. Απέναντι σε μια επιδημία που δεν αστειεύεται αφού δεν έχουμε ανοσία απέναντί της, ο Κούλης μας και η κυβέρνησή του έκαναν λίγα από αυτά που έπρεπε και πολλά από αυτά που δεν έπρεπε. Την ίδια ώρα το λιβανιστήρι των ΜΜΕ ήταν αντιστρόφως ανάλογο της πολιτικής αποτελεσματικότητάς του -του Κούλη μας του αρέσει πολύ να τον παινεύουν…. Η όλη κατάσταση θα ήταν φοβερά αστεία, αν δεν ήταν αβάσταχτα τραγική.  

Απορία ψάλτου βηξ και αποτυχία κράτους χωροφύλαξ. Από ένα σημείο και μετά η αποτυχία μιας πολιτικής γίνεται τόσο φανερή που δεν φτάνει η προπαγάνδα, οπότε έρχεται η ώρα του αυταρχισμού και του αστυνομικού κράτους. Η απαγόρευση των συναθροίσεων για τις ημέρες του Πολυτεχνείου μόνο ως πρόσχημα έχει τους υγειονομικούς λόγους. Άλλωστε, η όλη κινητοποίηση θα ήταν περιορισμένη, με τήρηση των μέτρων ασφαλείας. Στην ουσία η απαγόρευση αποτελεί μια απροκάλυπτη επίδειξη αυταρχισμού που έχει σα στόχο σε πρώτο χρόνο να τρομοκρατήσει όσους αντιστέκονται και να ευχαριστήσει όσους αρέσκονται στη βία του ισχυρού. Σε δεύτερο χρόνο ο στόχος είναι να εμπεδωθεί ένα νέο καθεστώς ασφυκτικά περιορισμένων ελευθερίων και αστυνομικής ασυδοσίας. Βλέπετε,  ο Κούλης δεν το θέλει το κράτος μόνο όταν πρόκειται για ΜΕΘ. Όταν πρόκειται για ΜΑΤ, μια χαρά το υποστηρίζει το μεγάλο και σπάταλο κράτος -όπως κάθε νεοφιλελεύθερος άλλωστε... Γι’ αυτό ο «μετριοπαθής», «κεντρώος» και «φιλελεύθερος» Κούλης και η κυβέρνησή του έφεραν αυτό το χουντικό (χωρίς εισαγωγικά) διάταγμα της απαγόρευσης των συναθροίσεων. 
Στις 17 Νοέμβρη ενισχύουμε την προσπάθεια της Συνάντησης για μια Διεθνιστική Αντικαπιταλιστική Αριστερά να σπάσει την απαγόρευση με στοχευμένο τρόπο και τηρώντας πάντα όλα τα μέσα προφύλαξης. Για υγεία και αλληλεγγύη, κόντρα στην αστυνομοκρατία. 

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα