Να μην χαθεί άλλη ζωή – Να κλείσουν τώρα τα στρατόπεδα του θανάτου

  • Δημοσιεύτηκε: Δευ, 29/03/2021 - 11:48μμ

Κάποιοι υπολογίζουν αριθμούς. Αριθμοί που «αυξάνονται» για να υψώσουν τους χερσαίους και θαλάσσιους φράχτες τους, ενώ «μειώνονται» για να δηλώσουν αυτάρεσκα στα τηλεπαράθυρα την αποτελεσματικότητα της πολιτικής τους.

Εμείς όμως μετράμε νεκρούς συνανθρώπους μας. Και οι νεκροί μας έχουν όνομα.

Macky Diabate, 44 ετών, πρόσφυγας από τη Γουινέα, άφησε την τελευταία του πνοή στο Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης Αλλοδαπών (ΠΡΟΚΕΚΑ) στην Κω.

Ο Macky Diabate πέθανε μέσα σε φριχτούς πόνους, ενώ επί τρείς μέρες ζητούσε επείγουσα ιατρική περίθαλψη. Η απάντηση που λάμβανε από τους φύλακες αστυνομικούς ήταν κυνική αδιαφορία και επίμονη άρνηση για μεταφορά του εκ νέου στο νοσοκομείο, η αρχική γνωμάτευση του οποίου ήταν «πέτρα στα νεφρά».

Ο Macky Diabate είχε περιτονίτιδα ως αποτέλεσμα οξείας σκωληκοειδίτιδας που κάθε νοήμων άνθρωπος γνωρίζει την οξύτητα των πόνων που προκαλεί, καθώς και την επικινδυνότητα για την ανθρώπινη ζωή αν δεν υπάρξει άμεση νοσηλεία.

Τον Macky Diabate τον άφησαν να πεθάνει. Ο Macky Diabate δολοφονήθηκε από την ακραία ρατσιστική αδιαφορία των ανθρωποφυλάκων του και των εντολέων τους για να τηρούν τη συγκεκριμένη στάση.

Ibrahim, 24 ετών, πρόσφυγας από το Κουρδιστάν, αυτοκτόνησε στο Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης Αλλοδαπών (ΠΡΟΚΕΚΑ) στην Κόρινθο.

Ο Ibrahim βρέθηκε απαγχονισμένος βάζοντας τέλος στη ζωή του, έπειτα από την απόφαση που του κοινοποιήθηκε ότι η κράτησή του θα παραταθεί πέραν των 16 μηνών που ήταν ήδη κρατούμενος και ενώ ανέμενε την απόφαση απελευθέρωσής του.

Ο Ibrahim δεν άντεξε τη συνέχιση της κράτησής του στις απάνθρωπες συνθήκες στο κολαστήριο της Κορίνθου, μια διοικητική κράτηση η οποία μπορεί να ανέλθει παράνομα και χωρίς να στοιχειοθετείται κατηγορία έως και τους 36 μήνες.

Του Ibrahim του κλέψανε τα όνειρα για μία ανθρώπινη και αξιοπρεπή ζωή. Ο Ibrahim δολοφονήθηκε από την ανάλγητη ρατσιστική κρατική πολιτική και τις συνθήκες που αυτή δημιουργεί για τους «αόρατους» αυτής της κοινωνίας.

Τα camps αποτελούν αποθήκες ψυχών, ανθρώπων για τους οποίους δεν υπάρχει καμία μέριμνα, άνθρωποι που τους εκδικούνται για την φυγή από τον τόπο τους. Η κυβέρνηση φροντίζει να διατηρεί τα προσφυγικά και μεταναστευτικά υποκείμενα σε ένα καθεστώς εξαίρεσης, σε ένα καθεστώς θανάτου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η πληρότητα των camps υπερβαίνει το διαχειρίσιμο αριθμό ενόσω η διάρκεια κράτησης παρατείνεται. Ότι οι συνθήκες διαμονής γίνονται ολοένα και πιο σκληρές. Ότι προσωπικό απολύεται και δεν αντικαθίσταται. Ακόμα και χωροταξικά, η επιλογή της δημιουργίας των στρατοπέδων είναι στοχευμένη. Μακριά από το κοινωνικό σύνολο, αποκομμένη από οποιαδήποτε «ανεπιθύμητη αλληλεπίδραση», στο έλεος των καιρικών φαινομένων, (βλ. Καρά Τεπέ), μακριά από βλέμματα που θα μπορούσαν να αναδείξουν την αθλιότητα.

Αυτή η εκδικητική πολιτική δεν είναι νέα, είναι αποφασισμένη από τη δημιουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης ως τέτοια. Είναι πολιτική επιλογή.

Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί, ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας τα δεινά του εγκλεισμού και τα δολοφονικά αποτελέσματα της κρατικής διαχείρισης εντάθηκαν ακόμα περισσότερο. Σε μια περίοδο υγειονομικής κρίσης στους/ις πρόσφυγες/ισσες δε παρέχεται καμία ιατρική περίθαλψη, δεν έχουν πρόσβαση σε δημόσιες παροχές υγείας, δεν έχουν το δικαίωμα της εξόδου και απλά αναμένουν να νοσήσουν. Η «φροντίδα» του κράτους μεταφράζεται σε ακόμη πιο έντονες συνθήκες εγκλεισμού, σε πιο δυσχερή καθημερινότητα, σε πιο άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Σε θάνατο.

Από την πλευρά μας στεκόμαστε αλληλέγγυες/οι σε κάθε μορφή αντίστασης των προσφύγων ενάντια στις συνθήκες διαβίωσής τους και σε κάθε αγώνα τους για το δικαίωμα στη ζωή. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε άλλους νεκρούς συνανθρώπους μας. Θα ζήσουμε μαζί και θα ζήσουμε ελεύθεροι.

Να αποδοθούν άμεσα ευθύνες για τις δύο κρατικές δολοφονίες

Να κλείσουν τώρα στρατόπεδα του θανάτου

Πρόσβαση στην υγεία για όλους τους πρόσφυγες και τις μετανάστριες

Ελεύθερη μετακίνηση των προσφύγων

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών/-τριών για το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία

Κοινωνικό Κέντρο Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13, Εξάρχεια

Πίσω Θρανία

Συλλογική Κουζίνα El Chef

Κατηγορίες: