Ούτε «μαστίγιο», ούτε καρότο»: εμπιστοσύνη στον εμβολιασμό και στήριξη του ΕΣΥ

  • Δημοσιεύτηκε: Πέμ, 22/07/2021 - 12:34μμ

Η εκθετική, σε σχέση με τον Ιούνιο, αύξηση κρουσμάτων COVID-19 και εισαγωγών βεβαιώνει ότι η Ελλάδα έχει μπει ήδη στο τέταρτο επιδημικό «κύμα». Η συντριπτική πλειονότητα όσων βρίσκονται σήμερα στις ΜΕΘ είναι άνθρωποι που δεν πρόλαβαν να εμβολιαστούν. Το στοιχείο αυτό, καθώς και οι περιορισμένες νέες απώλειες ανθρώπων δείχνουν ότι το εμβόλιο είναι από τα σημαντικότερα μέσα πρόληψης της COVID-19 που διαθέτουμε.

Παρά τα μηνύματα αυτοεπιβεβαίωσης της κυβέρνησης, οι ρυθμοί εμβολιασμού παραμένουν αργοί, όπως σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Αργός εμβολιασμός, άνοιγμα του τουρισμού και ένα δημόσιο σύστημα υγείας σκόπιμα απαξιωμένο, με κρίσιμες λειτουργίες του αφημένες στο έλεος ιδιωτών και «φιλάνθρωπων» καπιταλιστών, μας φέρνουν μπροστά σε σοβαρό κίνδυνο, το τέταρτο επιδημικό κύμα να αποβεί το πλέον θανατηφόρο.

Με το 46% του πληθυσμού στην Ελλάδα να μην έχει κάνει ούτε μία δόση του εμβολίου, και με δεδομένο ότι οι μη εμβολιασμένοι/ες, ιδίως αν ζουν και εργάζονται σε συνθήκες συγχρωτισμού, στερούνται πρώτα οι ίδιοι/ες την προστασία έναντι ενός ιού που προξενεί βλάβες ή και τον θάνατο, η κυβέρνηση έχει αποτύχει σε δύο κρίσιμα επίπεδα:

• και να δημιουργήσει κλίμα εμπιστοσύνης στο εμβόλιο, μέσω μιας συνεχούς και τεκμηριωμένης εκστρατείας ενημέρωσης στο επίπεδο της κοινότητας

• και να θωρακίσει το δημόσιο σύστημα υγείας, στηρίζοντας με μαζικές προσλήψεις ανθρώπους και δομές.

Αυτή η διπλή αποτυχία αντιμετωπίζεται με απολύτως σπασμωδικά μέτρα, είτε παροχής οικονομικών κινήτρων για τον εμβολιασμό (αλλά γιατί να σε πληρώνει κανείς για να προστατευτείς και να προστατέψεις τους διπλανούς σου από τον ιό;), είτε «μαστιγίου», όπως η νομοθετική πρωτοβουλία για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό συγκεκριμένων κατηγοριών εργαζομένων. Η πρωτοβουλία είναι προβληματική, διότι:

•επιβάλλει δυσανάλογες κυρώσεις, ενώ για τις συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων που τις αντιμετωπίζουν (όπως τελικά για τον μισό πληθυσμό της χώρας, που παραμένει μη εμβολιασμένος), δεν έχει επιχειρηθεί μια συστηματική παρέμβαση ευαισθητοποίησης με αιχμή τις υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας

• αγνοεί το παράδειγμα χωρών που έπεισαν τους εργαζόμενους σε νοσηλευτικά ιδρύματα να εμβολιαστούν, χωρίς να καταφύγουν σε παρεμβατικά μέτρα, καθώς και τις συστάσεις του ΠΟΥ που θεωρεί τον υποχρεωτικό εμβολιασμό ύστατο μέσο, εφαρμοζόμενο υπό αυστηρές προϋποθέσεις, για να μη διαρραγεί η εμπιστοσύνη στον εμβολιασμό.

• ανοίγει το δρόμο για την επέκταση της υποχρεωτικότητας και σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων, υπό την απειλή διακοπής μισθού, απόλυσης ή και παραπομπής εργαζομένων σε δίκες. Πέρα από τις προφανείς παραβιάσεις δικαιωμάτων, το κλίμα αυτό μειώνει, αντί να αποκαθιστά, την εμπιστοσύνη στα πραγματικά οφέλη του εμβολιασμού

• διαχέει την ευθύνη για τον μη εμβολιασμό της μισής χώρας σε αντικοινωνικές, πλην απολύτως μειοψηφικές, ομάδες αρνητών, διακινδυνεύοντας την ισχυροποίησή τους ως άλλου πόλου στη σύγκρουση

• ενοχοποιεί συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων, που εκτίθενται οι ίδιες σε κίνδυνο, απαντώντας στους φόβους τους με πυγμή, αντί για πειθώ.

Απέναντι στο τέταρτο επιδημικό κύμα χρειαζόμαστε ισχυρότερο δημόσιο σύστημα υγείας, μέτρα προστασίας ιδίως για όσες/ους εκτίθενται σε συνθήκες συγχρωτισμού (πρόσφυγες, κρατούμενους, φαντάρους, εργαζόμενες στα επαγγέλματα φροντίδας), και βέβαια πολιτική οικοδόμησης εμπιστοσύνης στον μαζικό εμβολιασμό. Στον αντίποδα της κρατικής φοβέρας, ο ρόλος της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας είναι, σε όλα αυτά, απολύτως κρίσιμος.

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Θεματικές: 
Κατηγορίες: