Πρωτομαγιά 2005 - Όλοι & όλες μαζί να σταματήσουμε τη νεοφιλελεύθερη κυβερνητική επίθεση
Πρωτομαγιά 2005: Η ελεγχόμενη από την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ διοίκηση της ΓΣΕΕ από τις πολλές ντρίμπλες έχει χάσει την μπάλα. Όχι μόνο κοιτάει με απάθεια τη μετατροπή της αγοράς εργασίας σε ζούγκλα. Όχι μόνο δεν ασχολείται με τη συρρίκνωση του εισοδήματος και των δικαιωμάτων των εργαζόμενων. Όχι μόνο δεν οργανώνει την εργατική αντίσταση στην κυβερνητική και εργοδοτική επίθεση. Αλλά και ακολουθεί την καταστροφική τακτική του «εθνικού διαλόγου» (τι μπορούν πια να διαπραγματευτούν οι εργαζόμενοι-ες μετά από είκοσι χρόνια λιτότητας;), τον οποίο χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, για να νομιμοποιήσει τις προαποφασισμένες αντεργατικές πολιτικές της. Επιπλέον, βάζει στο τραπέζι την εξωφρενική πρόταση περί φορολόγησης των μισθών για να… βγει από το αδιέξοδο το ασφαλιστικό σύστημα. Και όλα αυτά ενώ οργιάζει η εισφοροδιαφυγή και διωγκόνονται τα χρέη προς το ΙΚΑ από ιδιώτες και κράτος.
Πρωτομαγιά 2005: Η ενότητα μέσα στους αγώνες όλων των δυνάμεων που αντιμάχονται την κυβερνητική πολιτική και το νεοφιλελευθερισμό είναι αναγκαία όσο ποτέ. Απαιτείται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση για να αναχαιτιστεί η επέλαση κυβέρνησης και εργοδοσίας. Ο συσχετισμός δυνάμεων είναι τέτοιος που δεν επιτρέπει την πολυτέλεια των μοναχικών πορειών. Επιπλέον, έχει περάσει το αναγκαίο διάστημα για να αξιολογηθούν τα αποτελέσματα των πολιτικών της ιδεολογικής καθαρότητας και των υγειονομικών ζωνών. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι πολιτικές ούτε μαζικό κίνημα δημιουργούν ούτε πιέζουν την πλειοψηφία των συνδικάτων για πιο ριζοσπαστικές θέσεις.
Πρωτομαγιά 2005: Η Γαλλία δείχνει το δρόμο! Η διαφαινόμενη απόρριψη του Ευρωσυντάγματος από τους γαλλικό εκλογικό σώμα στέλνει σαφές μήνυμα σε όλη την Ευρώπη. Και το μήνυμα αυτό δεν αφορά μόνο την ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη που θεσμοθετεί το νεοφολελευθερισμό και τους νόμους της αγοράς. Αφορά εξίσου και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική στο σύνολό της. Το γαλλικό «όχι» δείχνει ότι οι εργαζόμενοι-ες δεν ανέχονται πλέον το καθεστώς της μόνιμης φτώχειας και ανασφάλειας. Δείχνει ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι, ότι ο συσχετισμός μπορεί να ανατραπεί, ότι όπου η αντίσταση είναι ενιαία και ριζοσπαστική μπορεί να φέρει αποτέλεσμα.
Πρωτομαγιά 2005: Η κραυγή των εργατών του Σικάγο που εξεγέρθηκαν για το οκτάωρο παραμένει επίκαιρη. Την ακούει κανείς στους δρόμους της Γαλλίας στις διαδηλώσεις ενάντια στο Ευρωσύνταγμα. Την ακούει στο Ιράκ και την Παλαιστίνη όπου οι λαοί εξεγείρονται ενάντια στο νεοαποικιοκρατικό ζυγό. Την ακούει στη Βενεζουέλα, στο Μεξικό, στην Ινδία, στην Ινδονησία, εκεί όπου εργασία, αγρότες, νέοι, άνεργοι, ιθαγενείς αντιστέκονται στην παγκοσμιοποιημένη βαρβαρότητα. Αυτή την κραυγή πρέπει να την κάνουμε να ακουστεί και στους δρόμους της Ελλάδας.
· Να σταματήσουμε την επίθεση κυβέρνησης και εργοδοσίας
· Ταξικοί, ενωτικοί, μαχητικοί αγώνες - Όχι στην παγίδα του «εθνικού διαλόγου».
· Όχι στο Ευρωσύνταγμα που θεσμοθετεί το νεοφιλελευθερισμό.
· Αντίσταση στον πόλεμο, το νεοφιλελευθερισμό και τον ρατσισμό.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ