Πριν φτάσουμε να απορούμε για τους καπνούς απ' τα φουγάρα...
Μετράμε ήδη στο παθητικό μας ως κοινωνία και κίνημα τη λειτουργία επί ενάμιση χρόνο των νέου τύπου Κέντρων Προαναχωρησιακής Κράτησης. Για να μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και την ιστορία, θα αναφέρονται στο παρόν απλά ως Στρατόπεδα Συγκέντρωσης (ΣΣ).
Η ρατσιστική πλειοδοσία των περσινών διπλών εκλογών έβγαλε όλους τους σκελετούς απ' το σεντούκι: Οι νεοναζί ξεχύθηκαν εν είδει ταγμάτων εφόδου στους δρόμους κυνηγώντας μετανάστες, η Αστυνομία ακολούθησε «σκουπίζοντας» το κέντρο της Αθήνας και άλλων πόλεων με τον «½ένιο Δία» του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και τα «απόβλητα» αυτής της επιχείρησης στοιβάχθηκαν στα ΣΣ. Μοναδικό τους έγκλημα η χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα παρουσία τους στη χώρα. Με άλλα λόγια, μοναδικό έγκλημα των κρατουμένων στα ΣΣ είναι επί της ουσίας η ύπαρξή τους καθαυτή, η ποινικοποίηση της ύπαρξης ως σκουρόχρωμος Ασιάτης ή Αφρικανός και μουσουλμάνος στις αποκτηνωμένες από το εθνικιστικό δηλητήριο και την κρίση παρυφές της Ευρώπης.
Η αναβάθμιση του κρατικού ρατσισμού στην περίπτωση των ΣΣ είναι ξεκάθαρη και με βαθιές συνέπειες:
Η εμπέδωση της κατάστασης εξαίρεσης. Η φυλάκιση χωρίς δίκη, η στέρηση δικαιωμάτων, ο εμπαιγμός με τη διάρκεια κράτησης (που αυξομειώνεται ανάλογα με την ανάγνωση των νόμων και των διατάξεων), η κράτηση χωρίς αιτιολογία, ορίζοντα ή σκοπό (ή με μόνο δεδηλωμένο σκοπό τον παραδειγματισμό και την αποτροπή) δεν εντάσσονται σε καμιά διαδικασία συντεταγμένου κράτους, παρά μόνο στη διαρκή αλληλουχία των εξαιρέσεων που οδηγούν στην αυτοαναίρεσή του.
Η έμπνευση του στοιβάγματος ελεύθερων ανθρώπων με βάση την καταγωγή τους (καθώς η παρανομία των μεταναστών που συλλαμβάνονται στα κέντρα των πόλεων προκύπτει καθαρά από την άρνηση του κράτους να μην τους δίνει οποιοδήποτε νομιμοποιητικό έγγραφο, αλλά επιπλέον κράτηση μπορεί να υποστεί πια ακόμα και μετανάστης που αιτείται άσυλο) είναι ξεκάθαρα και απόλυτα ναζιστικής προέλευσης. Ο εθνοφυλετικός διαχωρισμός και η τιμωρία της καταγωγής δεν αποτελούν μεταναστευτική πολιτική, αλλά ρατσιστικό έγκλημα ως τέτοια.
Η βαθιά τομή στην κοινωνία και η εξοικείωσή της με την έννοια του γενικευμένου εγκλεισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδρυση ΣΣ μεταναστών ακολούθησαν σαρώματα και προσωρινή κράτηση τοξικοεξαρτημένων ή η αναγγελία δημιουργίας στρατοπέδων για χρέη προς το Δημόσιο. Η χειρότερη όψη της φρίκης είναι αυτή που δεν βλέπουμε (ή δεν θα δούμε), ακριβώς γιατί έχουμε τυφλωθεί από την υπερέκθεση.
Η επιβεβαίωση της ορθότητας της χρυσαυγίτικης πολιτικής ατζέντας εκ μέρους της κυβέρνησης. Η ουσία των ΣΣ και του «½ένιου Δία» είναι ο πυρήνας της νεοναζιστικής πολιτικής για τους μετανάστες. Η μόνη διαφοροποίηση είναι η «σοβαρότητα» των φορέων και εφαρμοστών της πολιτικής αυτής και δυο ανισόρροπα δεκανίκια (ένα «κεντροαριστερό» κι ένα «αριστερό», ο Αλλάχ να τα κάνει).
Αργά ήταν από την πρώτη μέρα
Για αυτή την ντροπή περισσεύουν οι δικαιολογίες από τη μεριά της κοινωνίας και των αντιρατσιστικών - αντιφασιστικών δυνάμεων εντός της. Η μόνη αυτοκριτική που έχει νόημα, είναι η εκκίνηση δράσης ενάντια στα ΣΣ «από χθες».
Κινήσεις έχουν γίνει ήδη, είτε πρόκειται για πιο «φωναχτές» (επισκέψεις ελέγχου και καταγγελίας στα ΣΣ της Κορίνθου, της Αμυγδαλέζας και πρόσφατα και σε αυτά της Β. Ελλάδας) είτε για πιο «αθόρυβες», όπως η συλλογή υλικών (ρούχων, φαρμάκων, ειδών υγιεινής), η οργάνωση μαθημάτων κ.ά. για τη στήριξη των κρατουμένων. Κυρίως, όμως, είναι οι ίδιοι οι μετανάστες που δεν έχουν σταματήσει να αντιστέκονται σε αυτό που ζουν, με απεργίες πείνας αλλά και με δυναμικές εξεγέρσεις, που μας προκαλούν να πάρουμε θέση και να αναλάβουμε επιπλέον δράση.
Οι συνθήκες για την ανάπτυξη μιας συγκροτημένης εκστρατείας ενάντια στα ΣΣ, που θα περιλαμβάνει το σύνολο της εδώ όχθης του ποταμού, δεν είναι καθόλου αποτρεπτικές, παρά τα όσα μπορεί να φανταζόμαστε. Η πρόσφατη εμπειρία του συντονισμού πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων της Θεσσαλονίκης από την ανταπόκριση συλλογικοτήτων και ατόμων από τις τοπικές κοινωνίες της Δράμας, της ½άνθης και της Κομοτηνής στο κάλεσμα που έκανε για συναντήσεις και οργάνωση δράσεων, κατέρριψε πολλούς μύθους για τις φοβικές και παροπλισμένες πόλεις της περιφέρειας. Η διάχυτη ανάγκη και η αποφασιστικότητα που είδαμε στις συνελεύσεις για στοχευμένη δράση που να παρεμβαίνει καίρια στην κοινωνία, ανοίγοντας ουσιαστική συζήτηση με τους εργαζόμενους, τους φοιτητές και τους ανέργους στους χώρους εργασίας, τις γειτονιές και τις σχολές, αλλά και να δημιουργεί κεντρικά γεγονότα βάζοντας στην επικαιρότητα το ζήτημα του οριστικού κλεισίματος των ΣΣ, ανεξαρτήτως συνθηκών κράτησης, του σβησίματος από το χάρτη των ελληνικών Γκουαντάναμο, με την απελευθέρωση των κρατουμένων αφού τους χορηγηθούν είτε άσυλο είτε ταξιδιωτικά έγγραφα για να συνεχίσουν την πορεία τους προς τις χώρες της Ευρώπης που επιθυμούν, ήταν μια ευχάριστη και κινηματικά αναζωογονητική ανατροπή κατεστημένων προκαταλήψεων.
Επόμενο βήμα της όλης κίνησης στη Βόρεια Ελλάδα θα είναι μια κεντρική διαδήλωση ενάντια στα ΣΣ εντός του Δεκεμβρίου, σε ενιαίο συντονισμό όλων των πόλεων όπου δραστηριοποιούνται συνελεύσεις για αυτό το θέμα. Ρητός στόχος μας είναι να αποτελέσει μια κορύφωση που θα δώσει έναυσμα και κουράγιο για ενίσχυση της καμπάνιας και δεν θα λειτουργήσει ως πυροτέχνημα. Πιστεύουμε πια πως είναι και στο χέρι μας.
Μένιος Εξίογλου
