Οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους

Γιατί αυτό το σύνθημα;

Η οικονομική κρίση και οι πολιτικές αντιμετώπισής της από την κυβέρνηση, είναι τα γεγονότα που μεσολάβησαν από το προηγούμενο αντιρατσιστικό φεστιβάλ μέχρι σήμερα. Γεγονότα τα οποία καθορίζουν τις ζωές μας όχι μόνο στο σήμερα αλλά διαμορφώνουν και το περιβάλλον που θα ζήσουμε εμείς και οι επόμενες γενιές.

Η αγωνία, τα αδιέξοδα και οι φόβοι για τις μέρες που έρχονται, τις πολιτικές που σχεδιάζονται και τους τρόπους αντίδρασης μας δεν μπορεί παρά να σημαδέψουν τις εκδηλώσεις του φετινού φεστιβάλ. Επειδή πλέον γίνεται πλατιά κατανοητό ότι  όλοι είμαστε εν δυνάμει μετανάστες, επιλέξαμε να μιλήσουμε γι’ αυτό που στοιχειώνει τα όνειρά μας για το μέλλον, που στενεύει τους ορίζοντές μας, που ματαιώνει τις ελπίδες μας.

Τον τελευταίο καιρό βιώνουμε στα Εξάρχεια συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν ούτε με τα χαρακτηριστικά της γειτονιάς ούτε με τις διαθέσεις των ριζοσπαστικών χώρων που έχουν την περιοχή ως σημείο αναφοράς. Το πνεύμα ελευθερίας που υπάρχει στη γειτονιά για κάποιους έχει γίνει άλλοθι ασυδοσίας. Απρόκλητες επιθέσεις σε κατοίκους, περαστικούς, θαμώνες και μικρά μαγαζιά, κλοπές και επιθέσεις σε μπαρ και καφετέριες διαμορφώνουν μια κατάσταση που από μεμονωμένα περιστατικά τείνει να καταλήξει σε συνηθισμένες πρακτικές. Είναι εγκληματικό να εκδηλώνονται τραμπουκισμοί και νταηλίκια από κάποιους που έχουν βρει στην αυτονομία, ελευθερία και αντίσταση των Εξαρχείων το έδαφος για να εκδηλώνουν τη βία και τον ατομικισμό τους. Οι άνθρωποι που κάποιοι τους βρίζουν ως «μικροαστούς, νοικοκυραίους», έχουν ανοίξει τις πόρτες τους σε κόσμο κυνηγημένο από την αστυνομία, τρώνε κάθε τόσο χημικά μέσα στα σπίτια τους. Πολλοί έχουν περάσει χούντες, πολέμους, κατοχές, διώξεις είτε εδώ, είτε σε άλλη χώρα. Αλλά και τίποτα από τα παραπάνω να μη τους έχει συμβεί, δε νοείται κανείς να δέχεται επίθεση στο δρόμο, στο σπίτι του ή στο μαγαζί του επειδή είπε μια κουβέντα.

Σε αυτή την πόλη και σε αυτό το κράτος, η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά απαγορεύονται. Αυτό τουλάχιστον θέλει να μας πει το Υπουργείο Υγείας, ο Δήμος Θέρμης, η ΔΕΗ, όποιος άλλος δημόσιος φορέας εμπλέκεται στην υπόθεση του Ξενώνα Προσφύγων. Παρά λοιπόν την ευρύτατη προσπάθεια στήριξης από όλη την κοινωνία της πόλης που κατάφερε εδώ και τέσσερις μήνες να κρατά το ξενώνα ανοιχτό, αυτοί που θέλουν να τον κλείσουν και να πετάξουν τους πρόσφυγες στο δρόμο, επιμένουν.

Η προηγούμενη διοίκηση, αφού αποχώρησε ξαφνικά αφήνοντας ένα τεράστιο χρέος, ζήτησε από τη ΔΕΗ να διακόψει την ηλεκτροδότηση. Παρά τις εκκλήσεις μας, Η ΔΕΗ προχώρησε στη διακοπή από την Τρίτη. Από τότε, εμείς, η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία και οι άλλοι φορείς που στηρίζουν τον ξενώνα, προσπαθούμε να κάνουμε νέα σύνδεση και να αναλάβουμε εμείς και αυτό το κόστος. Για να γίνει αυτό όμως, απαιτείται η συναίνεση του Δήμου Θέρμης, που είναι ιδιοκτήτης του κτηρίου. Μετά από τρεις ημέρες που προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε μαζί του, ο Δήμαρχος Θέρμης αρνήθηκε οριστικά, θεωρώντας προφανώς την διακοπή της ηλεκτροδότησης μια καλή αφορμή για να ξεφορτωθεί τους πρόσφυγες.

Σήμερα, Παρασκευή 4 Ιουνίου, καταλαμβάνουμε τα γραφεία της ισραηλινής εταιρείας Netafim στην οδό Αραχώβης 23. Πρόκειται για κρατική εταιρεία κατασκευής αρδευτικών συστημάτων, από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως, με ετήσιο κέρδος πάνω από 500 εκατομμύρια δολάρια.

Η παρέμβασή μας αυτή γίνεται για να καταγγείλει την πολύνεκρη δολοφονική επίθεση του ισραηλινού στρατού στα πλοία της διεθνούς αποστολής αλληλεγγύης στη Γάζα, τους τραυματισμούς, τις κακοποιήσεις και τις συλλήψεις εκατοντάδων αγωνιστών.

Το Ισραήλ, αυτό το υπόδειγμα κράτους-τρομοκράτη, επιχειρεί με την πλέον ωμή βία να κάμψει την παλαιστινιακή αντίσταση, να εκφοβίσει το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης (και ιδιαίτερα την Πρωτοβουλία για την κατάργηση του ναυτικού αποκλεισμού της Γάζας), να επιβάλει την κυριαρχία του στον αραβικό κόσμο και τα ριζοσπαστικά κινήματα της περιοχής.

15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ

9-10-11 Ιουλίου 2010, Άλσος Γουδή

Ξένοι δεν είναι οι διπλανοί μας, είναι αυτοί που κλέβουν τη ζωή μας!

Στις 9, 10 και 11 του Ιούλη, το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ ανοίγει ξανά τις πύλες του, την ώρα που κοινωνία και εργαζόμενοι δέχονται την πιο ανελέητη επίθεση των τελευταία 30 χρόνων αντιδρώντας με τις πιο μαζικές διαδηλώσεις της Μεταπολίτευσης. Στην καρδιά της Αθήνας, στο Άλσος Γουδή, και μέσα στο πρωτόγνωρης βαρβαρότητας οικονομικό πλαίσιο που εξαναγκαζόμαστε όλοι από δω κι εμπρός να ζήσουμε, για 15^η χρονιά έλληνες, μετανάστες και πρόσφυγες στήνουμε παρέα την πιο μεγάλη αντιρατσιστική γιορτή της πόλης: μια γιορτή στην οποία κάθε χρόνο συμμετέχουν 15.000-20.000 άτομα. Ένα φεστιβάλ φωτεινό, μελωδικό, αλλά και έντονα κριτικό κι ανήσυχο, πλούσιο τόσο σε εθνοτικές και πολιτισμικές αποχρώσεις όσο και σε πολιτικές εκδηλώσεις. Μια καλοκαιρινή γιορτή ανοιχτή σε μετανάστες και αντιρατσιστές, αλλά και σε όλους εκείνους που ασφυκτιούν κάτω από την οικονομική πολιτική που λεηλατεί τις ζωές των πολλών, προκειμένου να σώσει τους λίγους και εκλεκτούς υποστηρικτές της.