Ανακοινώσεις

Μετά την πρωτοφανή παρέμβαση της Νομικής Σχολής στη φυλακή με την απαίτηση να εμποδίσει το δικαίωμα λόγου του πολιτικού κρατουμένου Δημήτρη Κουφοντίνα και να προχωρήσει σε κυρώσεις σε βάρος του αν μιλήσει , που του ανακοινώθηκε χθες,
Η Διεύθυνση της Νομικής Σχολής προχώρησε ,σήμερα, στο κλειδαμπάρωμα της Σχολής και επιστράτευσε τα ΜΑΤ για να διαφυλάξουν τους εφιάλτες που κρύβει πίσω από τα σιδερένια ρολά.

Αρκεί ως εδώ.
Φτάνουν 14 χρόνια χωρίς δικαιώματα και 6 χρόνια αποκλεισμού του Δημήτρη Κουφοντίνα από το κατακτημένο δικαίωμα στην άδεια που του στερούν.
Φτάνει στις γελοίες αιτιολογίες , τη χολερική εκδικητικότητα, την ανιστόρητη διαχείριση της ιστορίας από αδαείς εισαγγελείς και δικαστές.
Φτάνει στο καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατούμενων από την άσκηση δικαιωμάτων .
Φτάνει στις παράλογη εμμονικότητα ενός συστήματος που απαιτεί από τον Δημήτρη Κουφοντίνα επί 6 χρόνια μια δήλωση μετάνοιας , που ξέρει ότι δεν πρόκειται να κάνει.

Έξι χρόνια Μνημονίων, έξι χρόνια λεηλασίας των ζωών μας, έξι χρόνια κοινωνικού και οικονομικού τέλματος. Αλλά απ’ ό,τι φαίνεται έξι χρόνια δεν είναι αρκετά για τους δανειστές και την κυβέρνηση. Η σκληρή λιτότητα των πλεονασμάτων του 3,5% θα συνεχιστεί σίγουρα μέχρι το 2020 και μάλλον ακόμα πιο πέρα, ακόμα και μέχρι το 2026. Είναι φανερό ότι το Μνημόνιο είναι ένα καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης.

Φέτος έχουμε τα γενέθλια μας και γινόμαστε 30 χρονών. Από το 1986 που δημιουργείται η Επιτροπή Υπεράσπισης Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων στο 1987 που φτιάχνεται η Κίνηση και μετά στο 1994 που διευρυνόμαστε και γινόμαστε Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα και έως το 2016 που προχωράμε στους επόμενους βηματισμούς, 30 χρόνια κινηματικής δράσης με επίκεντρό μας το χειραφετητικό όραμα. Το έντυπό μας, το Δελτίο Θυέλλης, γιορτάζει μαζί μας. Περάσαμε μαζί του και θύελλες και μπουνάτσες και αποδείχτηκε παντός καιρού!

Οχτώ χρόνια μετά τη στυγνή δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Κορκονέα και την εξέγερση του Δεκέμβρη, όλα μοιάζουν αλλαγμένα, αλλά στην πραγματικότητα όλα είναι όπως παλιά (ή χειρότερα):
• Η αστυνομία παραμένει ένας μηχανισμός τρομοκρατίας και αυθαιρεσίας.
• Στο εύφορο έδαφος της ΕΛΑΣ συνεχίζει να ευδοκιμεί το ανθρωποφάγο άνθος του χρυσαυγιτισμού.
• Η νεολαία είναι πιο περιθωριοποιημένη από ποτέ άλλοτε.
• Οι ζωές όλων μας υποτιμώνται διαρκώς υπό το κράτος του μνημονιακού τρόμου.

Μετά και τα χτεσινά γεγονότα, δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στη Χίο οι χρυσαυγίτες φτιάχνουν τον  νέο Άγιο Παντελεήμονα. Αρωγοί στην προσπάθεια τους η εγκληματική ανοχή κυβέρνησης αστυνομίας, οι υστερικές κραυγές των τοπικών αρχών και η συστηματική διαστρέβλωση της αλήθειας από τα  ΜΜΕ. 

Το Πολυτεχνείο δεν είναι εθνική εορτή –αυτό είναι βέβαιο.  Το τριήμερο παραμένει, σαράντα τρία χρόνια τώρα, μια στιγμή του ανταγωνιστικού κινήματος. Στιγμή που κάθε χρόνο που χρωματίζεται από τις προτεραιότητες της αντίστασης.

Διαδηλώνουμε λοιπόν φέτος με την οσμή των δακρυγόνων  ακόμα στα ρουθούνια μας, από την επίθεση των ΜΑΤ στην πορεία διαμαρτυρίας για την επίσκεψη Ομπάμα.

Όχι μόνο στη οικονομία, αλλά και στα δικαιώματα η κυβέρνηση Τσίπρα σηκώνει ψηλά τον πήχη. Η σύλληψη και ο βασανισμός στο ΑΤ Ομόνοιας πέντε προσφυγόπουλων 12-14 χρονών δείχνουν ότι δεν γνωρίζει φραγμούς η αστυνομική βαναυσότητα.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, Ο ΣΥΡΙΖΑ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΗΝ ΤΑΞΗ!

Τα τελευταία χρόνια το άσπρο βανάκι του Δικτύου με τα πολλά γκράφιτι έβαλε… πλάτη σε κινηματικές δραστηριότητες ων ουκ έστι αριθμός. Από τα Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ στις διαδηλώσεις, και από την τροφοδοσία του Στεκιού Μεταναστών σε κάθε λογής εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις, το βανάκι έδινε πάντα το αγωνιστικό «παρών», φορτωμένο ως εκεί που δεν παίρνει.