Ανακοινώσεις

ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Ο αγώνας συνεχίζεται, αλλά πώς;

Ο Δεκέμβρης του 2008 αποτέλεσε τη μαζικότερη εξέγερση στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, με πανελλαδική εμβέλεια, συγκλονιστική νεανική συμμετοχή, πρωτοφανή διάρκεια και μαχητικότητα, την καλύτερη κινηματική συνάντηση αναρχίας και Αριστεράς. Ό,τι ακολούθησε τη δολοφονία του Αλέξη, αυθόρμητο και ακαθοδήγητο, εν πολλοίς είχε τη σφραγίδα της γενιάς του, την οργή, τη γενναιότητα, την ορμή και την αθωότητα που τη διέκριναν. Από τις φλεγόμενες νύχτες των Εξαρχείων και το κάψιμο του Δέντρου στο Σύνταγμα μέχρι τις μαθητικές επιθέσεις στα αστυνομικά τμήματα και τους εμπρησμούς των τραπεζών, επί ένα μήνα σχεδόν η εξέγερση έφτιαξε όνειρα, τρόμαξε τους κυρίαρχους και τους μηχανισμούς τους ποιος από τους σημερινούς απογόνους της τότε κυβέρνησης τόλμησε να ψελλίσει οτιδήποτε για «ανομία» και «άβατο των Εξαρχείων»;

Η έκφραση «τον σκότωσαν στο ξύλο» είναι αυτή που δυστυχώς περιγράφει τι ακριβώς συνέβη στον Ζακ Κωστόπουλο. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, η καρδιά του Ζακ σταμάτησε από τα απανωτά βάναυσα χτυπήματα. Ο Ζακ δολοφονήθηκε από τους αγανακτισμένους νοικοκυραίους.

Η ιατροδικαστική έκθεση, σε συνδυασμό με τις μαρτυρίες των αυτοπτών, απέδειξε επίσης ότι η αστυνομία συγκαλύπτει το έγκλημα, καθώς και ότι τα ΜΜΕ διαστρεβλώνουν την αλήθεια. Ούτε ληστεία έγινε, ούτε ο Ζακ απείλησε κανέναν, ούτε είχε κάνει χρήση ουσιών. Τίποτα δηλαδή δεν συνέβη από όσα διαρρέει η αστυνομία και αναπαρήγαγαν οι αστυνομικοί ρεπόρτερ. Στην περίπτωση του Ζακ έχουμε την πλέον απτή απόδειξη αυτού που λέμε για χρόνια: Η αστυνομία στήνει δικογραφίες και ψεύδεται ασύστολα.

Η μικρή συμμετοχή στο δημοψήφισμα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας για την έγκριση της Συμφωνίας των Πρεσπών και όσα συμβαίνουν ενόψει της συζήτησης στο Κοινοβούλιο είναι ενδεικτικά του κλίματος που επικρατεί εκεί και αποκαλυπτικά των παραγόντων που επιδρούν στην όλη εξέλιξη.

Ο σύντροφος Τάσος Κατιντσάρος υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές της μεταπολιτευτικής επαναστατικής Αριστεράς. Ηγετικό στέλεχος της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Μαχητής, πρωταγωνίστησε σε όλους τους αγώνες της δεκαετίας του ‘70, από τη μαχητική αλληλεγγύη στις εργατικές απεργίες, της Μ.Ε.Λ., του Παπαστράτου κ.ά., μέχρι όλες τις ταξικές συγκρούσεις της εποχής.

H στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απέναντι στις πυρκαγιές αποτελεί επίδειξη εξουσιαστικής αλαζονείας. Τη μια μέρα δηλώνει προκλητικά ότι δεν έγιναν λάθη, και την επόμενη, υπό το βάρος της κοινωνικής αγανάκτησης, αναλαμβάνει μια μισερή «πολιτική ευθύνη» χωρίς πρακτική απόληξη.

Κολύμπι στα βαθιά νερά…

Στην Ήπειρο, δίπλα στο κύμα στο κάμπινγκ Αστερίας θα βρεθούμε ξανά και φέτος για να κολυμπήσουμε, να συζητήσουμε, να φάμε και να πιούμε. Όπως κάθε χρόνο θα συνδυάσουμε το κοινωνικό με το πολιτικό και εκτός από τα ωραία νερά της παραλίας θα μπούμε και σε λίγο πιο βαθιά νερά συζητώντας για το παρόν και το μέλλον των αντιστάσεων και της αλληλεγγύης.

Παρασκευή 31/08 στις 7 μ.μ

Με τον Θανάση βρεθήκαμε μαζί στο ποτάμι (που δε γύριζε πίσω) του μεγάλου φοιτητικού κινήματος του 2006-07. Στις αλυσίδες κάθε Πέμπτη στις πορείες, αλλά και στις συνελεύσεις. Με κόντρες, που όμως δεν άφηνε ποτέ να χαθεί η συντροφικότητα.

Με τον Θανάση ξαναβρεθήκαμε στην εξέγερση του Δεκέμβρη, στην κατάληψη του Πολυτεχνείου αυτός, στης Νομικής εμείς, αλλά σταθερά στην ίδια όχθη του ποταμού.

Με τον Θανάση ειδωθήκαμε την βδομάδα που η ιστορία φαινόταν να μας έλεγε ότι όλα είναι εφικτά, ή έτσι νομίζαμε, την βδομάδα του δημοψηφίσματος.

Έπειτα από χρονοβόρες ασκήσεις ισχύος της ελληνικής πλευράς (που, ας μην το ξεχνάμε, αξιοποίησε στο έπακρο το «χαρτί» του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., σε βάρος των γειτόνων μας), η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και ‘Δημοκρατίας της Μακεδονίας’ είναι ένα σημαντικό βήμα:

Υποστηρίζουμε την απεργία πείνας που έχει ξεκινήσει ο Δημήτρης Κουφοντίνας από τις 30 Μαΐου γιατί: