κρατική καταστολή

Οι «παράπλευρες απώλειες» αποτελούν λογική του καθεστώτος

Χτες, μετά τη μεγάλη πορεία για το Πολυτεχνείο, σημειώθηκε υπερχείλιση του «χειμάρρου Δένδια» με αποτέλεσμα να ζήσουμε ξανά τα φαινόμενα αστυνομικού τραμπουκισμού, κατάχρησης δακρυγόνων, τραυματισμών διαδηλωτών και συλλήψεων στο σωρό.

Η δεύτερη κατά σειρά απόρριψη από το πενταμελές εφετείο αναστολών της αίτησης αναστολής εκτέλεσης ποινής της Ηριάννας και του Περικλή και η συνέχιση της φυλάκισής τους, προκαλεί οργή και αγανάκτηση σε κάθε προοδευτικό και δημοκρατικό άνθρωπο, σε όλο τον λαό και τη νεολαία.

Τα «κράτος των δικαστών» διέπραξε σήμερα ένα ακόμα έγκλημα. Η απόφαση για τη συνέχιση της φυλάκισης της Ηριάννας και του Περικλή παραβιάζει κάθε έννοια δικαίου κι έρχεται σε σύγκρουση με την κοινή λογική. Αποτελεί ακραία πράξη κρατικού αυταρχισμού και δικαστικού αγριανθρωπισμού. Δεν μπορούμε να πούμε ότι μας εκπλήσσει λόγω της κατά συρροήν και καθ’ έξιν αντικοινωνικής στάσης του ανστυνομοδικαστικού κατασταλτικού μηχανισμού. Όμως μας εξοργίζει!

Την Τετάρτη το απόγευμα πραγματοποιήθηκε αφισοκόληση στην περιοχή του σταθμού Λαρίσης με αφορμή επικείμενη εκδήλωση στο στέκι «Δίστομο». Κατά την επιστροφή όσων συμμετείχαν στην αφισοκόληση, στο σταθμό Πανεπιστήμιο του Μετρό, τους περίμενε ομάδα της ΕΛΑΣ. Η προσαγωγή έγινε σύλληψη για τους 35 συντρόφους και συντρόφισσες με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα με βάση τον τρομονόμο-κουκουλονόμο.

Δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη ότι τα τσιράκια της ΕΛΑΣ σπεύδουν να εκφοβίσουν όσους τολμούν να κινούνται κοντά στους φίλους τους τούς χρυσαυγίτες. Ούτε μας προκαλεί έκπληξη που μια αφισοκόληση εκλαμβάνεται ως κακούργημα. 

Η παραπαίουσα απελπισμένη –και άρα ακόμα πιο επικίνδυνη- κυβερνητική ολιγαρχία προσπαθεί να κάνει επίδειξη δύναμης και να εφαρμόσει το δόγμα της μηδενικής ανοχής και της προληπτικής καταστολής.
Η πολύ μαζική πορεία του Πολυτεχνείου τους έκανε έξαλλους  και το σκηνικό τρομοκρατίας που είχαν προετοιμάσει  δεν μπορούσε να «πάει χαμένο».  Έτσι, και με τις εντολές του πολιτικού τους προϊστάμενου η αστυνομία επιτέθηκε αναίτια και με σφοδρότητα στην πορεία, στα μπλοκ της αναρχοσυνδικαλιστικής πρωτοβουλίας Ροσινάντε και των αντιεξουσιαστών, με σκοπό να την διαλύσουν.
Με απίστευτη χρήση χημικών και βίας συμπλήρωσαν το σκηνικό που είχε στηθεί από μέρες πριν τον εορτασμό και που υλοποιήθηκε από την κυβέρνηση, τον πρύτανη και την αστυνομία σε αγαστή σύμπνοια όπως γίνεται σε όλα τα αντιδημοκρατικά καθεστώτα . Εξάλλου στις πορείες του Πολυτεχνείου το κίνημα και η κοινωνία θυμούνται και τιμούν  τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες και οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών  θυμούνται και τιμούν τις πρακτικές της χούντας.

Την Πέμπτη 10 Απριλίου δικάζονται στο Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου 8 νέοι, οι οποίοι, τον Οκτώβρη του 2012, ως μέλη του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου του 1ου Γενικού Λυκείου Ν. Ιωνίας Μαγνησίας, ψήφισαν υπέρ της κατάληψης του σχολείου τους. Κάποιοι από τους κατηγορούμενους έχουν ήδη αποφοιτήσει, ενώ κάποιοι άλλοι που είναι μαθητές της Γ’ τάξης αποκλείονται από το δικαίωμα της διεκδίκησης εισόδου σε τριτοβάθμιες σχολές ως «υπόδικοι». Η ποινή φυλάκισης που αντιμετωπίζουν είναι 6 μήνες και βεβαίως διακυβεύεται η αμαύρωση του ποινικού τους μητρώου.

Με βάση το ισχύοντα νομοθετικό πλαίσιο, οι αποφάσεις για κατάληψη σχολείου -όπως και οποιαδήποτε άλλης μορφής μαθητική κινητοποίηση- λαμβάνονται από τη γενική συνέλευση των μαθητών του σχολείου και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι στο 15μελές μαθητικό συμβούλιο, έχουν την ευθύνη να τις υλοποιήσουν. Η μνημονιακή κυβέρνηση, αν και δεν έχει καταργήσει επίσημα τα μαθητικά συμβούλια που, «τύποις», δίνουν τη δυνατότητα στους μαθητές να αγωνίζονται και να διεκδικούν, στην πραγματικότητα προσπαθεί να τους τρομοκρατήσει ποινικοποιώντας τους αγώνες τους.

Οι μαθητές, ως μέλη της σχολικής κοινότητας, έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν μόνοι τους για το πώς θα οργανώσουν τις διεκδικήσεις τους που στοχεύουν στη βελτίωση των συνθηκών των σχολικών μονάδων, σε θέματα που αφορούν τις συνθήκες της φοίτησής τους, τη βελτίωση των κτηριακών εγκαταστάσεων και την εξασφάλιση των μελλοντικών τους επιλογών. Έχουν το δικαίωμα, μέσα από τις διαδικασίες τους, να κρίνουν, να προτείνουν και να επιλέγουν τις μορφές του αγώνα τους για τη βελτίωση και την ποιοτική αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης.