κρατική καταστολή

Η παραπαίουσα απελπισμένη –και άρα ακόμα πιο επικίνδυνη- κυβερνητική ολιγαρχία προσπαθεί να κάνει επίδειξη δύναμης και να εφαρμόσει το δόγμα της μηδενικής ανοχής και της προληπτικής καταστολής.
Η πολύ μαζική πορεία του Πολυτεχνείου τους έκανε έξαλλους  και το σκηνικό τρομοκρατίας που είχαν προετοιμάσει  δεν μπορούσε να «πάει χαμένο».  Έτσι, και με τις εντολές του πολιτικού τους προϊστάμενου η αστυνομία επιτέθηκε αναίτια και με σφοδρότητα στην πορεία, στα μπλοκ της αναρχοσυνδικαλιστικής πρωτοβουλίας Ροσινάντε και των αντιεξουσιαστών, με σκοπό να την διαλύσουν.
Με απίστευτη χρήση χημικών και βίας συμπλήρωσαν το σκηνικό που είχε στηθεί από μέρες πριν τον εορτασμό και που υλοποιήθηκε από την κυβέρνηση, τον πρύτανη και την αστυνομία σε αγαστή σύμπνοια όπως γίνεται σε όλα τα αντιδημοκρατικά καθεστώτα . Εξάλλου στις πορείες του Πολυτεχνείου το κίνημα και η κοινωνία θυμούνται και τιμούν  τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες και οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών  θυμούνται και τιμούν τις πρακτικές της χούντας.

Την Πέμπτη 10 Απριλίου δικάζονται στο Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου 8 νέοι, οι οποίοι, τον Οκτώβρη του 2012, ως μέλη του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου του 1ου Γενικού Λυκείου Ν. Ιωνίας Μαγνησίας, ψήφισαν υπέρ της κατάληψης του σχολείου τους. Κάποιοι από τους κατηγορούμενους έχουν ήδη αποφοιτήσει, ενώ κάποιοι άλλοι που είναι μαθητές της Γ’ τάξης αποκλείονται από το δικαίωμα της διεκδίκησης εισόδου σε τριτοβάθμιες σχολές ως «υπόδικοι». Η ποινή φυλάκισης που αντιμετωπίζουν είναι 6 μήνες και βεβαίως διακυβεύεται η αμαύρωση του ποινικού τους μητρώου.

Με βάση το ισχύοντα νομοθετικό πλαίσιο, οι αποφάσεις για κατάληψη σχολείου -όπως και οποιαδήποτε άλλης μορφής μαθητική κινητοποίηση- λαμβάνονται από τη γενική συνέλευση των μαθητών του σχολείου και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι στο 15μελές μαθητικό συμβούλιο, έχουν την ευθύνη να τις υλοποιήσουν. Η μνημονιακή κυβέρνηση, αν και δεν έχει καταργήσει επίσημα τα μαθητικά συμβούλια που, «τύποις», δίνουν τη δυνατότητα στους μαθητές να αγωνίζονται και να διεκδικούν, στην πραγματικότητα προσπαθεί να τους τρομοκρατήσει ποινικοποιώντας τους αγώνες τους.

Οι μαθητές, ως μέλη της σχολικής κοινότητας, έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν μόνοι τους για το πώς θα οργανώσουν τις διεκδικήσεις τους που στοχεύουν στη βελτίωση των συνθηκών των σχολικών μονάδων, σε θέματα που αφορούν τις συνθήκες της φοίτησής τους, τη βελτίωση των κτηριακών εγκαταστάσεων και την εξασφάλιση των μελλοντικών τους επιλογών. Έχουν το δικαίωμα, μέσα από τις διαδικασίες τους, να κρίνουν, να προτείνουν και να επιλέγουν τις μορφές του αγώνα τους για τη βελτίωση και την ποιοτική αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης.

Πριν από 2 χρόνια, συμπολίτες μας, μετά από συνέλευση που πραγματοποίησαν, μπήκαν στον επί 30 σχεδόν χρόνια εγκαταλελειμμένο δημοτικό κινηματογράφο «Σινέ Νίκη», στην Ν. Ιωνία, και αφού τον καθάρισαν, διοργάνωσαν τριήμερο κοινωνικών εκδηλώσεων με προβολές, συζητήσεις, παιδικά θεατρικά παιχνίδια και συλλογική κουζίνα. Η πρωτοβουλία τους αυτή βρήκε μεγάλη αποδοχή και θετική ανταπόκριση από τους κατοίκους της γειτονιάς.

Όχι όμως και από τον Δήμο Βόλου, υπάλληλοι του οποίου σφράγισαν την είσοδο του σινεμά. Όταν η συνέλευση την ξανάνοιξε, ο Δήμος ζήτησε την συνδρομή της αστυνομίας και έτσι, το επόμενο πρωί άνδρες της ασφάλειας Βόλου εντόπισαν 4 νέους και νέες που κάθονταν σε πάρκο δίπλα στο παλιό σινεμά και τους προσήγαγαν πρώτα στην Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας και μετά στον εισαγγελέα.

Την Τετάρτη 2 Απριλίου 2014 δικάζονται στο Βόλο οι 4 νέοι και νέες με την κατηγορία της «διακεκριμένης φθοράς», αφού ο δικηγόρος του Δήμου κατέθεσε ότι δύο βίδες και ένα πόμολο καταστράφηκαν στην προσπάθεια να παραβιαστεί η είσοδος του σινεμά!

                                                                                                                     Με αφορμή το νομοσχέδιο

Δένδια/Αθανασίου

Στην έναρξη της Ελληνικής Προεδρίας και με αφορμή τη φυγή ελάχιστων κρατουμένων και υποδίκων, γινόμαστε μάρτυρες αναβίωσης του κλίματος τρομοϋστερίας αλλά και πανηγυρικής έναρξης μιας τρομοσταυροφορίας.

Ο τελικός στόχος είναι η εξόντωση σε κατασταλτικό και συμβολικό επίπεδο του "εσωτερικού εχθρού", δηλαδή των πλέον ριζοσπαστικών τμημάτων της κοινωνίας, που αντιστέκονται, αντιδρούν και αγωνίζονται.

Στο πλαίσιο αυτό επιχειρείται η αναδιάταξη, ανατροπή και επαναθεμελίωση όλου του θεσμικού πλαισίου που αφορά την καταστολή, αστυνομική, δικαστική-ποινική, σωφρονιστική. Τα τελευταία χρόνια ανατράπηκε αυτό που αποκαλούνταν «Κράτος Δικαίου» και τη θέση του πήρε το «Κράτος του Νόμου και της Τάξης». Τρομονόμοι, Ειδικοί Νόμοι, Ιδιώνυμα, Κουκουλονόμοι, επιβαρυντικές περιστάσεις, αυστηροποίηση ποινών, αύξηση των εγκλεισμών και των προφυλακίσεων συνθέτουν το νέο κατασταλτικό τοπίο.

Την Παρασκευή 28/2 αντιφασίστας σύντροφος κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου μετά από μήνυση για βιαιοπραγία κατά μελών της Χρυσής Αυγής που υπέβαλε εναντίον του, καταρχάς η Αστυνομία και στη συνέχεια και οι ίδιοι οι φασίστες.

Να υπενθυμίσουμε ότι παραμονές Χριστουγέννων 2012 η ναζιστική οργάνωση πραγματοποίησε την μοναδική δημόσια εμφάνισή της στο Βόλο, μοιράζοντας τρόφιμα «μόνο για Έλληνες» στην παραλία της πόλης, αφού όμως προηγουμένως χρειάστηκε να επιστρατευτούν όλες οι φίλιες δυνάμεις των ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΟΠΚΕ και ασφαλιτών για να συλλάβουν δεκάδες αντιφασίστες που 2 ώρες νωρίτερα πραγματοποίησαν αντισυγκέντρωση στο ίδιο σημείο. Την επομένη μέρα, ομάδα φασιστών επεδίωξε και ήρθε σε συμπλοκή με αντιφασίστες, η επίθεσή τους απέτυχε και οι «αντισυστημικοί» χρυσαυγίτες προσέφυγαν στην συνδρομή αστυνομικών και δικαστών.

Την Τετάρτη 5 Φλεβάρη, στο Κακουργιοδικείο της Λάρισας, δικάζονται τέσσερις σύντροφοι με κατηγορίες που αναφέρονται σε γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008, του πλατύτερου, μαζικότερου, πανελλαδικού ξεσηκωμού από τη μεταπολίτευση και μετά που πυροδοτήθηκε από την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από αστυνομικό. Οι τέσσερις κατηγορούμενοι δεν συνελήφθησαν τις μέρες της κινηματικής έντασης, αλλά το κατηγορητήριο απαγγέλθηκε εναντίον τους αρκετούς μήνες αργότερα, στη βάση «στοιχείων» που προέκυψαν στη συνέχεια.

Τον Δεκέμβρη του 2008, ως Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα υπερασπιστήκαμε πολιτικά και άνευ όρων τον ξεσηκωμό ενάντια στην κυβέρνηση, τους πλούσιους και την αστυνομία, συμμετείχαμε κινηματικά στην έκφραση της λαϊκής οργής στην πόλη μας και χαιρετίσαμε δημόσια τις πανελλαδικά δεκάδες επιθέσεις διαδηλωτών σε τράπεζες και μαθητών σε αστυνομικά τμήματα. Σήμερα, που η κοινωνική εξέγερση ενάντια στο πολιτικό σύστημα και το προσωπικό του που εφαρμόζει τις απεχθείς αντιλαϊκές μνημονιακές πολιτικές είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε, η πολιτική υπεράσπιση του Δεκέμβρη και των συντρόφων που ποινικά διώκονται είναι για μας αυτονόητη.

Με αφορμή την εξατομικευμένη στάση του Χριστόδουλου Ξηρού, μια στάση που ανεξάρτητα από τους αξιολογικούς συνειρμούς του εγείρει, επιφέρει σοβαρές συνέπειες στους συγκρατούμενους του που διεκδικούν άδειες εξόδου, έχει εξαπολυθεί μια λυσσαλέα επίθεση απέναντι στα στοιχειώδη δικαιώματα των κρατουμένων: εξαγγέλλεται η δημιουργία φυλακών «υψίστης ασφαλείας» (δεν τους φτάνουν τα ήδη υπάρχοντα κολαστήρια…) και η κατάργηση των αδειών εξόδου στους κρατούμενους για «τρομοκρατία» και «συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση» (δηλαδή, στην πλειοψηφία των φυλακισμένων, βαρυποινιτών της χώρας) ενώ ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης εγκαλεί τους αρμόδιους εισαγγελείς ότι κάνουν κατάχρηση στη χορήγηση αδειών εξόδου (όταν είναι γνωστό ότι απλώς εφαρμόζουν το νόμο συσταλτικά, με αποτέλεσμα κρατούμενοι, ενώ δικαιούνται άδεια, να μην την έχουν πάρει για πάνω από μία δεκαετία).

Πρόκειται για ρεσιτάλ αυταρχισμού και υποκρισίας. Οι καλοζωισμένοι ανθρωποφύλακες και το πολιτικό επιτελείο της ακροδεξιάς κυβέρνησης γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι φυλακές είναι αποθήκες ψυχών και κρεατομηχανές ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το «σωφρονιστικό» σύστημα της Ελλάδας είναι το χειρότερο της Ευρώπης, με το μεγαλύτερο συνωστισμό κρατουμένων σε κελία με μια τουαλέτα ανά 60 κρατούμενους, με τις βαρύτερες ποινές, με ξυλοδαρμούς και εγκατάλειψη αρρώστων. Και ενώ όλα αυτά τα γνωρίζουν πολύ καλά έχουν το θράσος να παριστάνουν τους αγανακτισμένους επειδή κάποιες, ελάχιστες περιπτώσεις κρατουμένων ενίοτε παίρνουν άδεια και δεν επιστρέφουν απαιτώντας την κατάργηση των αδειών του μοναδικού θεσμού που μπορεί να δώσει μια ανάσα ζωής στους φυλακισμένους να τους υπενθυμίσει ότι ανήκουν στον κόσμο των ανθρώπων και να λειτουργήσει ως η μοναδική γέφυρα κοινωνικής επανένταξής τους. Είναι δε, τόσο ορκισμένοι ακροδεξιοί ώστε μέσα στη μνημονιακή φυλακή που έχουν χτίσει για όλους να επιθυμούν να φτιάξουν και άλλες φυλακές «υψίστης ασφαλείας» για να μας κάνουν να νιώθουμε ασφαλείς.