Η δημοκρατία του ροπάλου σε δράση Νο2: Νυχτερινές συλλήψεις μελών του Δικτύου και του Κόκκινου και ανακρίσεις για τις πολιτικές δραστηριότητες τους

Ανακοίνωση του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
Μετά την αστυνομική εισβολή στα γραφεία του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα στις 15 Δεκεμβρίου, νέα αστυνομική πρόκληση έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η δημοκρατία του ροπάλου βρίσκεται σε δράση και ότι η κρατική τρομοκρατία απειλεί θεμελιώδη δικαιώματα. Τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης 4 Ιανουαρίου το μέλος του Δικτύου Κώστας Μουζουράκης συλλαμβάνεται έξω από το σπίτι του από ομάδα αστυνομικών οι οποίοι δηλώνουν ότι… προσάγεται. Παρά τις διαμαρτυρίες του για το πώς είναι δυνατόν να προσάγεται ένας πολίτης που έχει ταυτότητα κάτω ακριβώς από το σπίτι του, οδηγείται τελικά στη ΓΑΔΑ. Εκεί θα παραμείνει «φιλικά» ανακρινόμενος για περίπου 4,5 ώρες. Οι ερωτήσεις που του υποβλήθηκαν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μνημείο αντισυνταγματικότητας και αστυνομικής αυθαιρεσίας: «Με ποιους κάνεις παρέα, αν ξέρεις τον τάδε ή τον δείνα, γιατί βγάζει το Δίκτυο τους αναρχικούς από την φυλακή, ανακατεύτηκε το Δίκτυο στην υπόθεση με τους Πακιστανούς κ.α.». Τις ερωτήσεις ακολούθησαν απειλές από κάποιον που συστήθηκε ως αστυνομικός διευθυντής: «Θα σας ισοπεδώσουμε εσάς και τα στέκια σας, να πεις στον «χώρο» ότι έχουμε πόλεμο, θα σας θάψουμε, κ.τ.λ.». Η βραδιά έληξε με την απόφανση άλλου αστυφύλακα ότι «η Αστυνομία φυλάει τα σύνορα και την Ορθοδοξία, ενώ το Δίκτυο υποστηρίζει τις λεσβίες» (πράγμα που πρέπει να ομολογήσουμε ότι είναι αλήθεια).
Την ίδια περίπου ώρα, τα μέλη της πολιτικής ομάδας Κόκκινο Ελισάβετ Λούντου και Λευτέρης Γεωργέλλης συνελήφθησαν από τέσσερα (4) περιπολικά και οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ όπου τους έγιναν ερωτήσεις για την πολιτική ομάδα τους και τη δραστηριοποίηση τους στο Στέκι Μεταναστών.
Η αποθράσυνση της Αστυνομίας και η συνεχιζόμενη επίδειξη κρατικού τσαμπουκά δεν πρόκειται να κάνουν το Δίκτυο να περιορίσει την αντικατασταλτική δραστηριότητα του. Δεν πρόκειται ούτε να υποχωρήσουμε, ούτε να «βάλουμε μυαλό». Και επιμένουμε ότι η αναχαίτιση της διαρκώς οξυνόμενης κρατικής καταστολής (που ξεκινάει από τις απαγωγές των Πακιστανών και τις πτήσεις της CIA και φτάνει στην ποινικοποίηση πολιτικών χώρων και προσωπικών σχέσεων) πρέπει να μπει στο επίκεντρο της δραστηριότητας του συνόλου της Αριστεράς και του ανταγωνιστικού κινήματος. Η απραξία ανοίγει το δρόμο στη βαρβαρότητα.
Αθήνα 5/1/2006