δελτίο θυέλλης

Πατήστε για να κατεβάσετε το τεύχος

Πατήστε για να κατεβάσετε το τεύχος

Πατήστε για να κατεβάσετε το τεύχος

Μια αναγκαία συζήτηση για την ιδεολογική φυσιογνωμία μας*

Έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι το αστικό καθεστώς δεν παραδίδει οικειοθελώς την εξουσία του, ακόμα και όταν η πλειοψηφία του πληθυσμού το επιθυμεί. Είτε με αιματηρό τρόπο είτε με αφόρητους οικονομικούς και πολιτικούς εκβιασμούς συντρίβει ή ενσωματώνει την επικίνδυνη κοινωνική διάθεση και τους πολιτικούς εκφραστές της  τα παραδείγματα είναι πάμπολλα, αρκούμαστε σε εκείνα της Λαϊκής Ενότητας στη Χιλή του 1973 και του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα του 2015. Βεβαίως, το αστικό κράτος επηρεάζεται από τους ταξικούς και τους ευρύτερους κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς, επιχειρώντας να ικανοποιήσει λαϊκά αιτήματα και να χειραγωγήσει τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό που τα διεκδικεί (π.χ., μεταπολεμικό «κοινωνικό κράτος»), μη διστάζοντας όμως να καταστείλει στρατιωτικά αυτόν το ριζοσπαστισμό όταν απειλεί ευθέως τις κυρίαρχες σχέσεις παραγωγής και εξουσίας (π.χ., αιματηρή συντριβή της γερμανικής επανάστασης το 1919 και του ελληνικού Δεκέμβρη το 1944). Ιστορικά, οι «κόκκινες γραμμές» των αρχουσών τάξεων και του πολιτικού προσωπικού των κρατών είναι η μη αμφισβήτηση της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και του κρατικού μονοπωλίου στη βία. Μάλλον στην εποχή της καπιταλιστικής διεθνοποίησης πρέπει να προσθέσουμε και τη μη αμφισβήτηση της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής ιμπεριαλιστικής ηγεμονίας.
Τούτων δοθέντων, παράλληλα με τις μάλλον αναγκαίες, αλλά ουδόλως ικανές να εξασφαλίσουν το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες και κυβερνήσεις της Αριστεράς, ποια κινήματα, ποιους αγώνες, ποιες μορφές κοινωνικής οργάνωσης και ποιες συνειδησιακές αλλαγές των καταπιεσμένων οφείλουμε να επιχειρούμε από σήμερα για να ενισχύουμε το εγχείρημα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού;

Είναι γνωστό πως οι εκτιμήσεις των διεθνών οργανισμών και των συστημικών μίντια για το αύριο της οικονομίας είναι εξαιρετικά αποκλίνουσες. Σε ό, τι αφορά ειδικά την Ελλάδα, από το 5% της JPMorgan έως το 35% του ΟΟΣΑ και με τα πέντε δέκα δεκαπέντε του γνωστού μας κρυφτού (ΔΝΤ -10%, όπως η Société Générale, Handelsblatt -15%, Unicredit -20%), το πρώτο συμπέρασμα που μπορεί να προκύψει είναι πως δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Το δεύτερο, συνδυασμένο με το πρώτο, είναι ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε, απλώς, με τεχνικές αναλύσεις, αλλά περισσότερο με τοποθετήσεις «τεχνοκρατών», που προετοιμάζουν κατάλληλα πολιτικά αποτελέσματα. 
Η δραματοποίηση πραγματικών δεινών βρίσκεται, όπως ξέρουμε καλά πια, στη βάση του Δόγματος του Σοκ, κεντρικής στρατηγικής της παγκόσμιας άρχουσας τάξης προκειμένου να κάνει τα πάντα «ευκαιρίες».

Λίγες μόλις μέρες πριν τη διεξαγωγή των εκλογών για το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο ιστότοπος του Νouvel Observateur έθετε το ερώτημα «ποια θα είναι τα χρώματα του μελλοντικού Ευρωκοινοβουλίου;». Η απάντηση δινόταν από το άρθρο, που βασιζόταν σε δημοσκοπήσεις και εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα που, όντως, ήταν πολύ κοντά στην πραγματικότητα, τόσο της Γαλλίας όσο και της υπόλοιπης Ευρώπης, καταγράφοντας από σταθερή παρουσία μέχρι μεγάλες αυξητικές τάσεις των κομμάτων της Ακροδεξιάς σε κάθε της μορφή σε 12 χώρες, με εξαίρεση την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιρλανδία.          

Στη Γαλλία το FN έρχεται πρώτο κόμμα με 25%, με ποσοστό αποχής 57%, έχοντας όμως χάσει περίπου 2,5 εκατομύρια ψήφους από τις προεδρικές εκλογές του 2012 στις οποίες συγκέντρωσε 18%. Στη Βρετανία το UKIP έρχεται επίσης πρώτο με 27%, όπως και στη Δανία το Λαϊκό Κόμμα με 23%. Σημαντική άνοδο παρουσιάζει το ακροδεξιό FPO στην Αυστρία με 19,7%, ενώ σταθερό εμφανίζεται το ουγγρικό νεοναζιστικό Jobbik με 14,7% σε σχέση με τα ποσοστά των ευρωεκλογών του 2009 και όχι με αυτά των εθνικών εκλογών που είναι ψηλότερα (20,5% και 20,3%). Η Νέα Δεξιά στην Πολωνία συγκεντρώνει 7,2% (από 1,1% στις εθνικές εκλογές), ενώ το φινλανδικό Finns με 12% εμφανίζεται ενδυναμωμένο σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2009 (9,8%) και αποδυναμωμένο σε σχέση με τις εθνικές εκλογές (19,1%). Πτώση καταγράφουν η ιταλική Λίγκα του Βορρά και το ακροδεξιό Ολλανδικό Κόμμα της Ελευθερίας. Το ακροδεξιό Vlaams Belang στο Βέλγιο υποχωρεί, ενώ ανεβαίνει το αντιμεταναστευτικό και ευρωσκεπτικιστικό κόμμα των «Αληθινών Φλαμανδών». Ενισχυμένο παρουσιάζεται επίσης και το αντιμεταναστευτικό-ευρωσκεπτικιστικό κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών με 9,7% (από 3,3 στις προηγούμενες ευρωεκλογές και 5,7 στις εθνικές). Στην Ελλάδα το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής συγκεντρώνει 9,4% από 0,5 στις ευρωεκλογές του 2009 και 6,9 στις εθνικές εκλογές του 2012.