Ανακοινώσεις

«Στους χαλεπούς καιρούς ποτέ δεν εγκατέλειψα την πόλη, στους αίσιους ποτέ δεν επωφελήθηκα και στους ζοφερούς δεν φοβήθηκα τίποτα»
                                                         (Jean François Paul de Gondi)

Ποιος και γιατί φοβάται την αλλαγή στον Λόφο του Στρέφη; Με αυτό τον τίτλο σε ανάρτησή του απαντά ο Δήμαρχος κ. Μπακογιάννης, με πολύ φτηνή επιχειρηματολογία, στις διαμαρτυρίες των κατοίκων για το επικείμενο ξεπούλημα του λόφου του Στρέφη.
Ο Δήμαρχος και η πλειοψηφία του στο Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισαν να δεχτούν τη «δωρεά» μιας μελέτης «ανάπλασης» που θα εκπονήσει η Real Estate εταιρεία Prodea Investments ! Από κοντά και τα γνωστά παπαγαλάκια μεγάλων εφημερίδων και ιστοσελίδων να υμνούν το Μπακογιάννη και τις πρωτοβουλίες του. Τόσα χρήματα εξάλλου έχουν πάρει από την κυβέρνηση της γνωστής οικογενείας.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας διανύει ήδη την 25^η μέρα σκληρής απεργίας πείνας (χωρίς αλάτι, ζάχαρη, ηλεκτρολύτες, ορό), υπερασπιζόμενος με το σώμα του το δικαίωμα που του δίνει ο νόμος να μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού και όχι στο Δομοκό, όπου τον πέταξαν εκδικητικά, για να τον απομονώσουν ακόμη περισσότερο από το

Μπαίνοντας στη 18η ημέρα απεργίας πείνας, ο Δημήτρης Κουφοντίνας μεταφέρθηκε εσπευσμένα σήμερα Δευτέρα 25/1 στα επείγοντα του Γενικού Νοσοκομείου της Λαμίας.

Ενώ η κατάσταση της ήδη βεβαρυμένης υγείας του Κουφοντίνα επιδεινώνεται ραγδαία από το περασμένο Σάββατο, οι κυβερνώντες και τα φίλα προσκείμενα ωδικά πτηνά μεταθέτουν την ευθύνη στον ίδιο: τον απομονώνουν, στήνουν κάμερες στο κελί της απομόνωσης, τον πηγαινοφέρνουν με τη βία στο νοσοκομείο, και εξακολουθούν να αρνούνται να τον πάνε στον Κορυδαλλό, γελοιοποιώντας κάθε έννοια κράτους δικαίου.

Καταγγέλλουμε την  προκλητική  μεθόδευση σε βάρος του κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα  και την προσπάθεια εξόντωσης του , που απροκάλυπτο κίνητρο  έχει  την εκδίκηση για την πολιτική  του στάση  και όσα αυτή σηματοδοτεί.
Οι συνεχείς  παραβιάσεις σε βάρος του, η συνεχής συκοφάντηση  από τα καθεστωτικά ΜΜΕ και   τους  κυβερνητικούς αξιωματούχους και η εργώδης ανάμειξη του ίδιου του πρωθυπουργού στην οργάνωση της εξαίρεσής του από τα στοιχειώδη δικαιώματά του ως κρατουμένου, με κατάληξη τη σκανδαλωδώς παράνομη μεταγωγή του, σε άθλιες συνθήκες, στη φυλακή Δομοκού,  βοούν για την   προαποφασισμένη  και  οργανωμένη  επιχείρηση  της  εξόντωσης του.

Ελλείψει φαρμάκων και (μέχρι πρότινος) εμβολίων, τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και οι συνεπαγόμενοι περιορισμοί στην άσκηση ελευθεριών ήταν όρος για να συγκρατηθεί η φονική πανδημία και να μην κατάρρευσουν τα απαξιωμένα από χρόνια δημόσια συστήματα υγείας.

      Το πιο μοχθηρό  εκδικητικό της πρόσωπο δείχνει η κυβέρνηση  στον κρατούμενο  Δημήτρη Κουφοντίνα, μετά από 18 χρόνια φυλακής.
Δεν αρκείται στην  ανερυθρίαστη  αλλοίωση του σωφρονιστικού συστήματος και του πλαισίου έκτισης ποινών,   με  αντισυνταγματικές,  φωτογραφικές   διατάξεις, που μόνο σκοπό έχουν να χειροτερέψουν την θέση   του ενός  (κι ας παίρνει η μπάλα και κάποιους άσχετους– κρατούμενοι είναι… δεν πειράζει) και να κάνουν αφόρητες τις συνθήκες  της ζωής του, 
-    Δηλώνοντας δημόσια και επανειλημμένα, ακόμη και μέσα στη Βουλή  ότι νομοθετούν ειδικά για τον συγκεκριμένο  κρατούμενο, 
-  Στραγγαλίζοντας  το δικαίωμα στην άδεια  για να μην μπορεί να χωρέσει σ’ αυτό ,  - όπως έχουν δεσμευτεί ,  πλήττοντας  αδίστακτα και πολλούς άλλους κρατούμενους που είχαν κατοχυρώσει δικαίωμα άδειας, 
-   Αποστεώνοντας  τις διατάξεις  για τις αγροτικές φυλακές, προκειμένου να τον  εκδιώξουν από αυτές, και μάλιστα με απανωτές διορθώσεις  ακόμη και λίγο πριν την τελική ψήφιση τους μέσα στη Βουλή, προκειμένου να  πετύχουν τον  δηλωμένο  σκοπό τους .

Ώρα 3.30 σήμερα,  τα στρατά του κ. Χρυσοχοίδη,  εκτελώντας τις εντολές  της κας Νικολάου,  απήγαγαν  τον Δημ.Κουφοντίνα από την αγροτική φυλακή της Κασσαβέτειας  του Βόλου προς άγνωστη κατεύθυνση, χωρίς  να  τον αφήσουν  να πάρει ούτε τα στοιχειώδη προσωπικά του είδη και  χωρίς να μπορεί να ενημερώσει  ούτε την οικογένεια του.   Ο Διευθυντής της φυλακής δήλωσε  ότι δεν μπορεί να παρέμβει για να εξασφαλίσει  τους αυτονόητους  όρους  της αξιοπρεπούς   μεταγωγής, καθώς   δήλωσε  απλά εκτελεστικό όργανο.  

Η συγκρότηση Ομάδας Προστασίας των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων (ΟΠΠΙ), από χίλιους περίπου αστυνομικούς με αρμοδιότητες σύλληψης και προανάκρισης, δεν αποσκοπεί βεβαίως στη «διαφύλαξη της ακαδημαϊκής ελευθερίας», όπως δήλωσε σε άπταιστα οργουελιανά η υπ. Παιδείας Κεραμέως.

Μια αναγκαία συζήτηση για την ιδεολογική φυσιογνωμία μας*

Έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι το αστικό καθεστώς δεν παραδίδει οικειοθελώς την εξουσία του, ακόμα και όταν η πλειοψηφία του πληθυσμού το επιθυμεί. Είτε με αιματηρό τρόπο είτε με αφόρητους οικονομικούς και πολιτικούς εκβιασμούς συντρίβει ή ενσωματώνει την επικίνδυνη κοινωνική διάθεση και τους πολιτικούς εκφραστές της  τα παραδείγματα είναι πάμπολλα, αρκούμαστε σε εκείνα της Λαϊκής Ενότητας στη Χιλή του 1973 και του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα του 2015. Βεβαίως, το αστικό κράτος επηρεάζεται από τους ταξικούς και τους ευρύτερους κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς, επιχειρώντας να ικανοποιήσει λαϊκά αιτήματα και να χειραγωγήσει τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό που τα διεκδικεί (π.χ., μεταπολεμικό «κοινωνικό κράτος»), μη διστάζοντας όμως να καταστείλει στρατιωτικά αυτόν το ριζοσπαστισμό όταν απειλεί ευθέως τις κυρίαρχες σχέσεις παραγωγής και εξουσίας (π.χ., αιματηρή συντριβή της γερμανικής επανάστασης το 1919 και του ελληνικού Δεκέμβρη το 1944). Ιστορικά, οι «κόκκινες γραμμές» των αρχουσών τάξεων και του πολιτικού προσωπικού των κρατών είναι η μη αμφισβήτηση της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και του κρατικού μονοπωλίου στη βία. Μάλλον στην εποχή της καπιταλιστικής διεθνοποίησης πρέπει να προσθέσουμε και τη μη αμφισβήτηση της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής ιμπεριαλιστικής ηγεμονίας.
Τούτων δοθέντων, παράλληλα με τις μάλλον αναγκαίες, αλλά ουδόλως ικανές να εξασφαλίσουν το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες και κυβερνήσεις της Αριστεράς, ποια κινήματα, ποιους αγώνες, ποιες μορφές κοινωνικής οργάνωσης και ποιες συνειδησιακές αλλαγές των καταπιεσμένων οφείλουμε να επιχειρούμε από σήμερα για να ενισχύουμε το εγχείρημα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού;