ΟΧΙ σε νέο μνημόνιο, ΟΧΙ στο όνομα της Αριστεράς
Το συγκλονιστικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου -- ειδικά κάτω από τις συνθήκες που διεξήχθη -- εξέπεμψε ένα παγκόσμιο μήνυμα αξιοπρέπειας, ελπίδας και αντίστασης των λαών στο νεοφιλελευθερισμό, ένα μήνυμα που έφτασε από τη Λατινική Αμερική μέχρι τη Γάζα, από την Αν. Ουκρανία μέχρι τη Ν. Αφρική. Το βράδυ της Κυριακής, ο πρωθυπουργός, καλώντας το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, ακύρωσε το καθαρό ταξικό πρόσημο της λαϊκής έκφρασης και φοβικά μετέφρασε το μήνυμα του δημοψηφίσματος σε «μη εξουσιοδότηση για έξοδο από το ευρώ», εκλαμβάνοντάς το ως «ισχυρό εργαλείο για καλύτερη διαπραγμάτευση». Από το ίδιο όμως κιόλας βράδυ, η σκληρή στάση των «εταίρων-δανειστών» κάθε άλλο παρά κάμφθηκε και νέο τελεσίγραφο, με σαφή αναβάθμιση απειλών, συνέχιση οικονομικού στραγγαλισμού και άμεση προοπτική παντελούς στέρησης ρευστότητας, δόθηκε στην ελληνική κυβέρνηση δύο μέρες αργότερα.
Ο αυτοεγκλωβισμός του ΣΥΡΙΖΑ στη λανθασμένη του στρατηγική, που εκφράζεται από το δίπολο «τέλος της λιτότητας» και ταυτόχρονα «παραμονή στο ευρώ», είναι πλέον ξεκάθαρα εμφανής ακόμα και στους πιο ένθερμους υποστηρικτές της αριστερής λογικής του ευρωμονόδρομου. Η αυταπάτη ότι οι «εταίροι-δανειστές» θα πεισθούν για την ορθότητα των επιχειρημάτων και για το δίκαιο των ελληνικών θέσεων και έτσι θα τελειώσει η λιτότητα με παράλληλη παραμονή της χώρας στο ευρώ, αποτελεί πολιτική αφέλεια της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, που ταυτόχρονα όμως αποδεικνύεται και εξαιρετικά επικίνδυνη για την κοινωνία. Με το προχτεσινό της κείμενο-πρόταση συμφωνίας προς τους «εταίρους-δανειστές», η κυβέρνηση Τσίπρα αποδεικνύεται κατώτερη των ιστορικών περιστάσεων, ενώ παράλληλα κινείται ξεκάθαρα - και προς τα δεξιά- εκτός των ορίων της διπλής λαϊκής εντολής της 25ης Γενάρη και της 5ης Ιούλη.
Αν η κυβερνώσα Αριστερά δεν έχει το πολιτικό θάρρος να προχωρήσει σε ρήξη – παρά την τεράστια λαϊκή συνομολόγησή της που εμπεριέχεται στο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος --, τουλάχιστον ας έχει την πολιτική εντιμότητα να αποδεχτεί καθαρά και δημόσια την αδιέξοδη στρατηγική της. Αν δεν έχει συνειδητοποιήσει τα τραγικά πολιτικά της σφάλματα και δεν έχει ακόμα αποκτήσει την πολιτική βούληση να εργαστεί με συνέπεια -- από χτες κιόλας -- προς την κατεύθυνση προετοιμασίας ενός PlanB-- που αναμφίβολα και παρά την όποια συμφωνία εξακολουθεί να είναι αναγκαίο ζητούμενο --, ας έχει τουλάχιστον το πολιτικό ήθος να παραιτηθεί μπροστά στην οξύμωρη κατάσταση -- που με δικές της αυταπάτες σύρθηκε -- να προτείνει σήμερα στον ελληνικό λαό ένα νέο σκληρό αντιλαϊκό «αριστερό» μνημόνιο. Η για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση στη χώρα, δεν έχει κανένα δικαίωμα -- σπιλώνοντας έμμεσα και ολόκληρη την Αριστερά και ταυτόχρονα αποψιλώνοντας το ηθικό της πλεονέκτημα που πάντοτε είχε έναντι των αστικών κομμάτων εξουσίας --, ούτε το λαό να εξαπατά, όπως επί δεκαετίας έκαναν οι προκάτοχοί της, ούτε να εφαρμόζει σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές προφασιζόμενη τον «καλύτερο διαχειριστή τους», ούτε να ενισχύει με την πολιτική της –προφανώς μη ηθελημένα, αλλά δεν διαφέρει ως προς το αποτέλεσμα -- την απήχηση της αντιμνημονιακής ακροδεξιάς ρητορικής στη χώρα και την κατά συνέπεια -- ιστορικά διαπιστωμένη-- επικίνδυνη άνοδο του φασισμού.
Καταγγέλλουμε, χωρίς περιστροφές, την ελληνική κυβέρνηση για την επαίσχυντη πρότασή της προς τους «εταίρους –δανειστές», καλούμε τον λαϊκό παράγοντα και τα κοινωνικά κινήματα να ανατρέψουν στο δρόμο την όποια νέα μνημονιακή συμφωνία.
ΟΧΙ στα μνημόνια, ΟΧΙ στη συνέχιση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, πολύ δε περισσότερο ΟΧΙ στο όνομά μας, ΟΧΙ στο όνομα της Αριστεράς!
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
