Δελτίο Θυέλλης 37

Γιατί δεν θυμώνουμε με τη σφαγή στη Συρία;

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:18μμ

Όσο περνάει ο καιρός, ο εμφύλιος στη Συρία γίνεται πιο αιματηρός, με τους νεκρούς να ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες  πιθανόν να ξεπερνούν τις 100.000. Στο πεδίο της μάχης η κατάσταση είναι μάλλον στάσιμη, αφού η επέμβαση της Χεζμπολά στο πλευρό του Άσαντ ανέκοψε την προώθηση της ένοπλης αντιπολίτευσης. Όμως, πλέον, και η αντεπίθεση του καθεστώτος έχει ανακοπεί από τους αντάρτες. Μια ενδεχόμενη δυτική επιδρομή θα πρέπει προς το παρόν να αποκλειστεί, αφού ο Άσαντ έχει αποδεχτεί τη διαδικασία καταστροφής των χημικών όπλων που διαθέτει. Το σκηνικό γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο λόγω των συγκρούσεων ακραίων ισλαμιστών, συνδεόμενων με την ΑλΚάιντα, με τους Κούρδους καθώς και με δυνάμεις του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA). Με δεδομένα λοιπόν ότι στο πεδίο τη μάχης δεν βγαίνει προς το παρόν νικητής και ότι οι ειρηνευτικές συνομιλίες της Γενεύης δεν έχουν καν αρχίσει, η σφαγή στη Συρία θα συνεχιστεί αμείωτη.

Η πολιτική κατάσταση της Συρίας είναι λίγο πολύ γνωστή. Γνωστό επίσης και το μέγεθος της σφαγής, που εξελίσσεται σε μια από τις πιο μεγάλες σφαγές στην ιστορία της Μέσης Ανατολής. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον πόλεμο των Έξι Ημερών είχαν σκοτωθεί όχι παραπάνω από 15.000 άτομα και στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973 όχι παραπάνω από 20.000. Γύρω στις 20.000 υπολογίζονται και οι νεκροί από την ισραηλινή επέμβαση στον Λίβανο το 1982. Και σε άλλη κλίμακα βέβαια, η αμερικάνικη εισβολή στο Ιράκ το 2003 με τους νεκρούς να υπολογίζονται μεταξύ 600.000 και 1.000.000.

Το θέμα λοιπόν είναι γιατί εμείς, οι άνθρωποι της Αριστεράς, του αναρχικού χώρου, του αντιπολεμικού κινήματος εν γένει, δεν θυμώνουμε (πλην ορισμένων εξαιρέσεων) με όσα συμβαίνουν στη Συρία; Και δεν εννοώ τον κατά μόνας θυμό μπροστά στις οθόνες του υπολογιστή ή της τηλεόρασης. Αναφέρομαι στο συλλογικό θυμό, έτσι όπως αυτός εκφράζεται στις διαδηλώσεις, στο δημόσιο λόγο, αλλά και στις συζητήσεις των αγωνιστών-ριών. Αυτός ο συλλογικός θυμός για τη Συρία είναι που λείπει. Και θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί συμβαίνει αυτό, από τη στιγμή που οι αντιπολεμικές μας ευαισθησίες και η ανθρωπιά μας δεν είναι μόνο διακηρυγμένες, αλλά πολλές φορές ακόμα και με κόστος εκφρασμένες.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Για μια ανοιχτή, μαζική και με χρονική διάρκεια καμπάνια ενάντια στα Κέντρα Κράτησης Προσφύγων

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:18μμ

Επιδιώκουμε την οργάνωση μιας καμπανιάς με στόχους: Το κλείσιμο των κέντρων κράτησης, την κατάργηση της μακρόχρονης κράτησης προσφύγων σε κέντρα και αστυνομικά τμήματα, τη χορήγηση πολιτικού ασύλου σε πρόσφυγες που προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές (με πρώτους όσους φτάνουν από τη Σύρια), την ελεύθερη πρόσβαση στα κέντρα κράτησης κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων, ιατρικών και νομικών φορέων, ΜΚΟ, καθώς και αλληλέγγυων συλλογικοτήτων.

Θεωρούμε ότι αυτή η καμπάνια πρέπει να είναι ανοιχτή σε κάθε πολιτικό και κοινωνικό χώρο, αλλά και ευαίσθητο απέναντι στο ζήτημα πολίτη, να συμπεριλαμβάνει μεταναστευτικές και προσφυγικές οργανώσεις, αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές συλλογικότητες και στέκια, να συγκροτείται πανελλαδικά, να απευθύνεται στο διεθνές κίνημα, ιδιαίτερα του Ευρωπαϊκού Νότου και της Βόρειας Αφρικής, να αξιοποιεί κάθε δυνατότητα θεσμικής παρέμβασης και, παράλληλα, να οικοδομεί προϋποθέσεις κινηματικής δράσης, να μη λειτουργεί «διά αντιπροσώπων», αλλά με συνελευσιακή διαδικασία με στόχο τη δημιουργία ανοιχτών πρωτοβουλιών τουλάχιστον στις περιοχές που υπάρχουν κέντρα κράτησης.

Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης  Προσφύγων και Μεταναστών

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

ΧΡΟΝΟΛόΓΙΟ

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:17μμ

20/7: Μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση στην Καλαμάτα, με τη συμμετοχή περισσότερων από 3.000 διαδηλωτών, ενάντια στο φεστιβάλμίσους των χρυσαυγιτών, που προγραμματιζόταν στην πόλη.

10/8: Εξέγερση μεταναστών που κρατούνται στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας και διαμαρτύρονται για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Μετά από φωτιές και πετροπόλεμο, η εξέγερση καταστέλλεται άγρια από τα ΜΑΤ. Παρόμοιες, μάλλον όμως χειρότερες, και οι συνθήκες κράτησης στο στρατόπεδο της Κορίνθου, όπου ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του το καλοκαίρι. Παρά τις καταγγελίες από φορείς και θύματα, η κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική των στρατοπέδων συγκέντρωσης και ανοίγει νέο κέντρο στη Μόρια της Μυτιλήνης, εξίσου άθλιο.

24/8-1/9: Κάμπινγκ του Δικτύου στη Μηλίνα του Πηλίου, με συζητήσεις για τη συγκυρία,τη στρατηγική της ανατροπής από την πλευρά του κινήματος, το συντονισμό της αντιρατσιστικής δράσης και τα μέτωπα αντίστασης. Και με μεγαλειώδες πάρτι φυσικά...

16/9: Αρχίζει, με καθολική συμμετοχή η απεργία των καθηγητών ενάντια στις απολύσεις και στην υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου. Παρά την αρχική δυναμική, η απεργία έληξε άδοξα την επόμενη εβδομάδα, κυρίως λόγω της αδυναμίας του συνδικαλιστικού κινήματος των καθηγητών να εμπνεύσει και να συσπειρώσει τον κόσμο. Αντίθετα, στο μέτωπο των ΑΕΙ, ο αγώνας των διοικητικών διήρκεσε αρκετές εβδομάδες, ενώ οι πρυτανικές αρχές έκλεισαν τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας. Μέσα στον όλο χαμό, ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ κύρηξαν άλλη μια 48ωρη στις 18-19/9...

18/9: Δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη, μετά από ενέδρα φασιστών. Η στυγνή δολοφονία ξεσηκώνει τεράστιες αντιδράσεις ενάντια στη Χρυσή Αυγή και την κυβέρνηση, πυροδοτεί μαζικές αντιφασιστικές διαδηλώσεις σε όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας και αναγκάζει το κράτος της Δεξιάς να πάρει μέτρα υπό τη γενική κατακραυγή. Οι φασίστες κρύβονται στις τρύπες τους, ενώ το κίνημα βρίσκεται συνεχώς στο δρόμο απαιτώντας να κλείσουν τα γραφεία τους και να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Λίγες μέρες μετά, συλλαμβάνονται ο αρχηγός και βουλευτές της ΧΑ, μπάτσοι και διάφορα άλλα φασιστοειδή για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Εν τέλει, προφυλακίζονται οι Μιχαλολιάκος, Παππάς και Λαγός. Άντε, να παίρνουν σειρά και οι υπόλοιποι...

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Ένας ξεχωριστός και πεισματάρικος αγώνας για μια εξόρυξη που δεν θα γίνει ποτέ

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:16μμ

Η αποφυλάκιση των τεσσάρων αγωνιστών της Χαλκιδικής, που κρατούνταν για 6 μήνες με σαθρές κατηγορίες, ήταν μια νίκη των κατοίκων και του κινήματος αλληλεγγύης. Η προπαγάνδα όμως της κυβέρνησης και των ΜΜΕ συνεχίζει ακάθεκτη να παραληρεί εναντίων των αγωνιζόμενων κατοίκων χαρακτηρίζοντάς τους τρομοκράτες, σε μια προσπάθεια να ταυτίσει τη δράση της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής με τους αγώνες των ανθρώπων για τη γη τους, το περιβάλλον τους, τα δικαιώματά τους, και να αποδείξει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν δυο βίαια άκρα που πρέπει να παταχθούν. Έτσι νομίζει ότι τελειώνει και με τον αντίπαλο που λέγεται Αριστερά, μιας και είναι αυτή που υποστηρίζει τους κοινωνικούς αυτούς αγώνες. Σε αυτό το πλαίσιο η εξουσία προσπαθεί από τη μια να σύρει πλήθος κατοίκων στα δικαστήρια προσδοκώντας να τους τρομοκρατήσει και, από την άλλη, να εξαναγκάσει την Αριστερά να πάρει αποστάσεις από την υποτιθέμενη βία που ασκούν οι κάτοικοι! Προφανώς όταν πήγαν ως εισβολείς και κατακτητές οι κάθε λογής χρυσοθήρες και εγκαταστάθηκαν στον τόπο των ανθρώπων, θα έπρεπε, κατά τη γνώμη της κυβέρνησης, οι ιθαγενείς να τους ραίνουν με ροδοπέταλα. Το συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό που υποδύεται τη δημοκρατική κυβέρνηση στην Ελλάδα χρειάζεται την υποταγή του κινήματος της Χαλκιδικής γιατί ο αγώνας αυτός είναι εμβληματικός και συμβολίζει πολλά περισσότερα από έναν αγώνα για τοπικά ζητήματα. Είναι αγώνας αξιοπρέπειας και αντίστασης. Χρειάζεται επίσης να επιβάλει το φόβο και τη σιωπή στην κοινωνία προκειμένου να συνεχίσει την ίδια πολιτική, αλλά χρειάζεται και να παραδώσει τις περιοχές που επέλεξε να εκχωρήσει σε «επενδυτές» καθαρές, χωρίς προβλήματα και... οχλήσεις. Τελικά ένα πράγμα αποδεικνύεται: Τα σπίτια μας, τα βουνά μας, τα δάση μας, τα νερά μας δεν θα τα πάρουν οι κομμουνιστές αλλά οι αστοί και οι κυβερνήσεις τους.

Η Χαλκιδική είναι μια πρόβα τζενεράλε για το κράτος και ένα πείραμα που από την επιτυχία του ή όχι θα κριθούν πολλά και για άλλες περιοχές της χώρας, όπως το Κιλκίς και ο Έβρος, που είναι οι επόμενοι στόχοι των χρυσοθήρων. Και δεν είναι μόνο ο χρυσός, έρχονται και άλλα μέτωπα στο πεδίο των εξορύξεων, όπως οι εξορύξεις πετρελαίου και εννοείται πως οποιεσδήποτε αντιστάσεις οπουδήποτε κι αν υπάρχουν πρέπει να τσακιστούν στο βωμό του νέου εθνικού «οράματος», το οποίο στηρίζει την έξοδο από την κρίση και την υποτιθέμενη ανάπτυξη στην πώληση της χώρας σε μεγάλες εταιρείες  εξορύξεων πολλές από αυτές. Τα κινήματα τέτοιου χαρακτήρα, ας τα πούμε περιβαλλοντικά, θα αυξάνονται και θα πληθαίνουν μιας και το κεφάλαιο στην Ελλάδα έχει στοχοποιήσει το φυσικό πλούτο και στηρίζει εκεί πολλές προσδοκίες κερδοφορίας.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Στρατόπεδα συγκέντρωσης ή ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας;

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:15μμ

Τον Ιούλιο του 2012 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιδίκασε αποζημίωση ύψους 61.000 ευρώ στον Ιμπραήμ Μαχμούντι και την οικογένειά του, κρατούμενους το 2009 στην Παγανή της Λέσβου. Στην περίπτωση της οικογένειας Μαχμούντι, το ελληνικό κράτος είχε παραβιάσει τα άρθρα 3, 5 και 13 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για την απαγόρευση των βασανιστηρίων και το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής κατά της κράτησης. Μόλις ένα μήνα μετά, τον Αύγουστο του 2012, με την εφαρμογή του «½ένιου Δία», ό,τι το 2009 έμοιαζε αλλά δεν ήταν εξαίρεση, θα αποτελούσε στο εξής τον κανόνα. Και, το κυριότερο: Ο κανόνας αυτός δεν θα αφορούσε μόνο τους «λαθραίους», αλλά και πρόσφυγες-αιτούντες άσυλο ή μετανάστες που λόγω ανεπαρκούς αριθμού ενσήμων δεν κατάφεραν να ανανεώσουν τα έγγραφά τους.

Χρειάζεται να το υπογραμμίσουμε: Οι άθλιες συνθήκες κράτησης, ο εγκλεισμός σε κοντέινερ που βράζουν το καλοκαίρι και παγώνουν το χειμώνα, η στέρηση ρούχων, η άθλια σίτιση, η στέρηση της ιατροφαρμακευτικής φροντίδας και της επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, η έλλειψη ειδών προσωπικής υγιεινής, όσα δηλαδή συνθέτουν την καθημερινότητα σε Αμυγδαλέζα, Κόρινθο, Ορεστιάδα και αλλού δεν οφείλονται στην οικονομική κρίση ή την «έκτακτη ανάγκη». Δεν οφείλονται εκεί, γιατί, πολύ απλά, αυτές ακριβώς οι συνθήκες προϋπήρχαν της κρίσης. Και, επίσης, γιατί η δημιουργία και λειτουργία των κέντρων κράτησης δεν καλύπτονται από τον εθνικό προϋπολογισμό αλλά από ευρωπαϊκά κονδύλια.

Η κράτηση υπό εξευτελιστικές συνθήκες, λοιπόν, με δεδομένο ότι ένα σημαντικό τμήμα των κρατουμένων δεν μπορεί, στην πράξη, να επιστρέψει στη χώρα προέλευσης, αποτελεί πολιτική επιλογή της παρούσας κυβέρνησης. Το επιβεβαιώνει ο Νίκος Δένδιας, σε δήλωση-σχόλιό του για τη φετινή εξέγερση στην Αμυγδαλέζα: «Η Ελλάδα δεν είναι πια ξέφραγο αμπέλι». Μας το έχουν δηλώσει οι αρχές στις επισκέψεις μας στα κέντρα κράτησης: Όσο χειρότερες οι συνθήκες κράτησης τόσο σαφέστερο το μήνυμα προς τους μετανάστες και την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι η Ελλάδα δεν θέλει άλλους μετανάστες.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Πριν φτάσουμε να απορούμε για τους καπνούς απ' τα φουγάρα...

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:14μμ

Μετράμε ήδη στο παθητικό μας ως κοινωνία και κίνημα τη λειτουργία επί ενάμιση χρόνο των νέου τύπου Κέντρων Προαναχωρησιακής Κράτησης. Για να μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και την ιστορία, θα αναφέρονται στο παρόν απλά ως Στρατόπεδα Συγκέντρωσης (ΣΣ).

Η ρατσιστική πλειοδοσία των περσινών διπλών εκλογών έβγαλε όλους τους σκελετούς απ' το σεντούκι: Οι νεοναζί ξεχύθηκαν εν είδει ταγμάτων εφόδου στους δρόμους κυνηγώντας μετανάστες, η Αστυνομία ακολούθησε «σκουπίζοντας» το κέντρο της Αθήνας και άλλων πόλεων με τον «½ένιο Δία» του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και τα «απόβλητα» αυτής της επιχείρησης στοιβάχθηκαν στα ΣΣ. Μοναδικό τους έγκλημα η χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα παρουσία τους στη χώρα. Με άλλα λόγια, μοναδικό έγκλημα των κρατουμένων στα ΣΣ είναι επί της ουσίας η ύπαρξή τους καθαυτή, η ποινικοποίηση της ύπαρξης ως σκουρόχρωμος Ασιάτης ή Αφρικανός και μουσουλμάνος στις αποκτηνωμένες από το εθνικιστικό δηλητήριο και την κρίση παρυφές της Ευρώπης.

Η αναβάθμιση του κρατικού ρατσισμού στην περίπτωση των ΣΣ είναι ξεκάθαρη και με βαθιές συνέπειες:

Η εμπέδωση της κατάστασης εξαίρεσης. Η φυλάκιση χωρίς δίκη, η στέρηση δικαιωμάτων, ο εμπαιγμός με τη διάρκεια κράτησης (που αυξομειώνεται ανάλογα με την ανάγνωση των νόμων και των διατάξεων), η κράτηση χωρίς αιτιολογία, ορίζοντα ή σκοπό (ή με μόνο δεδηλωμένο σκοπό τον παραδειγματισμό και την αποτροπή) δεν εντάσσονται σε καμιά διαδικασία συντεταγμένου κράτους, παρά μόνο στη διαρκή αλληλουχία των εξαιρέσεων που οδηγούν στην αυτοαναίρεσή του.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Άδειες εξόδου τώρα στον Δημήτρη Κουφοντίνα και στον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:14μμ

Το αίσχος της άρνησης αδειών εξόδου από τη φυλακή στους Δ. Κουφοντίνα και Αλ. Γιωτόπουλο, ενώ έχουν περάσει πάνω από τρία χρόνια που συμπλήρωσαν το σχετικό δικαίωμα (8 χρόνια κράτησης), συνεχίζεται.

Χωρίς καμιά δικαιολογία οι αρμόδιες αρχές αρνούνται να χορηγήσουν άδειες στους δύο πολιτικούς κρατούμενους για την υπόθεση της 17 Νοέμβρη, με αποκλειστικό κίνητρο την ικανοποίηση εγχώριων και υπερατλαντικών κέντρων, καθώς και την υποδειγματική εξοντωτική αντιμετώπιση που επιφυλάσσει το κράτος σε όσους αμφισβητούν έμπρακτα το μονοπώλιό του στη βία.

Προφανώς, δεν περιμένουμε την αντιμετώπιση των δύο πολιτικών κρατουμένων για να αντιληφθούμε τον εξευτελισμό της αστικής δημοκρατίας  από τα βασανιστήρια που υπέστησαν οι νεαροί αναρχικοί που συνελήφθησαν για τη ληστεία τράπεζας στο Βελβεντό μέχρι τις συνεχείς πολιτικές επιστρατεύσεις απεργών το κράτος εφαρμόζει το δικαίωμά του στην ελεύθερη καταστολή. Ωστόσο, η έμπρακτη αλληλεγγύη στους Δ. Κουφοντίνα και Αλ. Γιωτόπουλο, η μαχητική απαίτηση να τους δοθούν τώρα άδειες εξόδου έχει ιδιαίτερη σημασία, τόσο για να μπει φραγμός στην επιχείρηση εξόντωσής τους όσο και για να αναχαιτιστεί η καθεστωτική βαρβαρότητα.              

Νίκος Γιαννόπουλος

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Αλληλεγγύη στον Τάσο Θεοφίλου

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:12μμ

Ο αναρχοκομμουνιστής Τάσος Θεοφίλου συνελήφθη στις 18 Αυγούστου 2012 στην Αθήνα με την κατηγορία της συμμετοχής σε ληστεία τράπεζας στην Πάρο οκτώ μέρες πριν και το φόνο πολίτη ο οποίος συνεπλάκη με τους ληστές κατά την έξοδό τους από την τράπεζα. Στη συνέχεια κατηγορήθηκε και ως μέλος της Συνομωσίας των Πυρήνων της Φωτιάς.

Ο Τάσος εξαρχής αρνείται όλες τις κατηγορίες και με ιδεολογική και πολιτική σαφήνεια, μέσω αλλεπάλληλων κειμένων του, παρουσιάζει τις απόψεις και τη δράση του, που αποτελούν τους λόγους της στοχοποίησής του από τους μηχανισμούς καταστολής. Πράγματι, το κατηγορητήριο σε βάρος του αποτελεί μνημείο αστυνομικής και ανακριτικής αυθαιρεσίας ενώ η όλη υπόθεσή του είναι παράδειγμα ποινικοποίησης φιλικών σχέσεων και κατασκευής ενόχων.

Το Δίκτυο συμμετέχει στην καμπάνια αλληλεγγύης στον Τάσο για την απαλλαγή του από όλες τις κατηγορίες, όχι μόνο επειδή γνωρίζουμε ότι δεν έχει σχέση με όσα του αποδίδουν οι διωκτικές αρχές, αλλά και επειδή πιστεύουμε ότι ο αγώνας ενάντια στην κρατική καταστολή, εκτός από τους δρόμους, εκτείνεται και στις αίθουσες των δικαστηρίων.

Η δίκη του έχει οριστεί για τις 11 Νοεμβρίου (την ώρα που γράφεται αυτό το σημείωμα δεν είναι γνωστή η εξέλιξή της) και η αλληλεγγύη όλων μας είναι αναγκαία.

Νίκος Γιαννόπουλος

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Το παζλ της Χρυσής Αυγής στο Πέραμα

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:10μμ

Ένα πρωί του 2006 μια ομάδα Χρυσαυγιτών έκανε την εμφάνισή της στην κεντρική λεωφόρο του Περάματος φωνάζοντας συνθήματα και γράφοντας με σπρέι στους τοίχους. Έκαναν ντόρο με τις φωνές τους, πράγμα που έκανε αρκετούς περαστικούς και μαγαζάτορες να τους κοιτάνε έκπληκτοι και να αναρωτιούνται ποιοι είναι αυτοί.

Τον Ιούνιο του 2012 η Χρυσή Αυγή βγάζει βουλευτή στη Β΄   Πειραιώς, τον Λαγό, που είναι από το Πέραμα. Η έκπληξη του 2006 έδωσε τη θέση της στη βεβαιότητα του 2012 (το αναμέναμε λίγο πολύ). Ας πάρουμε όμως το νήμα από την αρχή για να προσπαθήσουμε να βρούμε κάποια κομμάτια που συνθέτουν αυτό το παζλ.

Στο Πέραμα των καταπατήσεων και των μετέπειτα παραχωρητηρίων για τα οικόπεδα, οι άνθρωποι που έχτισαν τα σπίτια τους σ' αυτά ανέπτυξαν μια πελατειακή σχέση με την εκάστοτε δημοτική αρχή, αλλά και με τους βουλευτές της περιοχής, που συνεχίζεται με προσωπικές συνδιαλλαγές μέχρι και σήμερα, μια και τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν (δρόμοι, αποχέτευση, χαρτιά κυριότητας κ.ά.). Το ρουσφέτι διαμορφώνει συνειδήσεις στο μεγάλο χωριό που λέγεται Πέραμα.

Στο Πέραμα το 13,5% των ενηλίκων είναι αγράμματοι και το 30% απόφοιτοι δημοτικού. Μετά από προσωπικές επαφές έχει διαπιστωθεί ότι εκατοντάδες σπίτια δεν έχουν ούτε ένα βιβλίο. Σε συνδυασμό με την αδιαφορία, την ανικανότητα, την εθελοτυφλία και το φόβο της συντριπτικής πλειονότηταs των καθηγητών απέναντι στα φασιστικά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα στο προαύλιο, στις τάξεις, στη σύνθεση των δεκαπενταμελών συμβουλίων και μέσα στο χώρο του σχολείου, δημιουργούν γόνιμο έδαφος για την εξάπλωση του ναζιστικού φαινομένου της Χρυσής Αυγής.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Το αντιφασιστικό κίνημα σε νέα φάση

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:09μμ

Ευθύνη για την πολιτική και επιχειρησιακή γιγάντωση της Χρυσής Αυγής έχουν όλες οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν τα μνημόνια και θρέφουν το ρατσισμό. Ωστόσο, η καθοριστικής σημασίας τροφοδότηση των νεοναζί συντελέστηκε χάρη στη στροφή της ΝΔ στην ακροδεξιά πολιτική πρακτική και στην οικοδόμηση του αυταρχικού κράτους.

Ο αντικομουνισμός και η εμφυλιοπολεμική τακτική απέναντι στην Αριστερά, την αναρχία και τις εργατικές οργανώσεις, ο ακραίος ρατσισμός και το δόγμα «νόμος και τάξη» αποτελούν για την κυβέρνηση απαραίτητες προϋποθέσεις περιφρούρησης της πολιτικής των μνημονίων, συντελούν όμως παράλληλα στην ακροδεξιά μετατόπιση ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνικής βάσης της Δεξιάς. Η ΧΑ, εκμεταλλευόμενη την παρουσία της στη Βουλή και την υποστήριξη ενός σημαντικού μέρους του κρατικού μηχανισμού, αξιοποίησε αυτή τη μετατόπιση και κατάφερε να «ξεθάψει» από μεγάλα τμήματα του «δεξιού λαού» φασιστικά χαρακτηριστικά, που η «οικονομική ευμάρεια» και η «πολιτική σταθερότητα» της μεταπολιτευτικής περιόδου είχαν κρύψει. Η αποθράσυνση των νεοναζί ήταν δεδομένη.

Με την επιχείρηση αναβάθμισης του ρόλου της η ΧΑ έθεσε ζήτημα ηγεσίας στην κοινωνική βάση της Δεξιάς και προσπάθησε να αποδείξει στα αφεντικά πως η στήριξή της αποτελεί βασική προϋπόθεση για την καταστολή των ταξικών αγώνων. Η αντίδραση της κυβέρνησης με την επιχείρηση «εξάρθρωση» της ΧΑ αιφνιδίασε και προβλημάτισε, καθώς φαινομενικά βρίσκεται σε αντίθεση με τη μέχρι πρότινος τακτική της που στηριζόταν στην «προετοιμασία» των νεοναζί ώστε να αποτελέσουν έναν «αξιόπιστο» κυβερνητικό εταίρο. Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση πήρε αυτή την πρωτοβουλία, τη στιγμή μάλιστα που είναι τόσο εμφανής η κάλυψη που παρείχε στους νεοναζί όλο το προηγούμενο διάστημα;

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Σελίδες