Εξάρχεια - Να αντισταθουμε στον αστυνομικό κανιβαλισμό

Ποιος λέει ότι η «συλλογική ευθύνη» είναι ναζιστική πρακτική; Ποιος ισχυρίζεται ότι οι «επιχειρήσεις- σκούπα» αποτελούν ίδιον των ολοκληρωτικών καθεστώτων; Ούτως ή άλλως, η Αθήνα αστυνομοκρατείται. Προς δόξαν της ασφάλειάς μας, βεβαίως, ελέγχονται, προπηλακίζονται και εξευτελίζονται καθημερινά από τους λεγεωνάριους της τάξης στις «γκρίζες ζώνες» της πόλης, από την Πλατεία Βάθη ως το Λιμάνι του Πειραιά και από το Ζεφύρι ως το Πέραμα, χιλιάδες μετανάστες, τοξικοεξαρτημένοι και «μαυροντυμένοι» νεαροί. Η δημοκρατία (εξ)ασφαλίζεται απ’ όσους δεν χωρούν στα ασφυκτικά και αποπνικτικά όριά της…

Και τα Εξάρχεια; Χώρος αλλόκοτος για τους κήρυκες της ευταξίας, χώρος δυσάρεστος για τους θιασώτες της πλαστικής διασκέδασης, χώρος ενοχλητικός για τους οραματιστές της σύγχρονης νεκρόπολης, όπου οι άνθρωποι οφείλουν να ζουν για να παράγουν και να καταναλώνουν, τα Εξάρχεια γίνονται -για μία ακόμη φορά- πεδίο πειραματισμού γενικευμένης πειθάρχησης και προληπτικής καταστολής, πεδίο βολής χημικών κατά πάντων όσοι τολμούν να κυκλοφορούν, πεδίο, συμβολικό και ουσιαστικό, απόδειξης της βούλησης της εξουσίας να καταδιώκει –και να ποινικοποιεί– εκείνους που ανερυθριάστως της δηλώνουν την αντιπάθειά τους. Το βράδυ της Πέμπτης 19 Μαϊου ένστολοι και… ατημέλητοι λεγεωνάριοι της τάξης, άνδρες των ΜΑΤ και της Ασφάλειας, κατέλαβαν τα Εξάρχεια, εισέβαλαν σε καφέ και στέκια, καθ’ υπόδειξιν κουκουλοφόρων (ναι, οι κατοχικοί δωσίλογοι αποτελούν ινδάλματα των μηχανισμών καταστολής!) και συνέλαβαν πάνω από 100 άτομα, πραγματοποιώντας τη μεγαλύτερη πολιτικού χαρακτήρα επιχείρηση-σκούπα της τελευταίας 10ετίας.

Όσοι και όσες παίρνουμε τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία διαμαρτυρίας και αντίστασης, συλλογικότητες και άτομα που ζούμε και δρούμε στα Εξάρχεια, δηλώνουμε:

►Δεν ανεχόμαστε την καθημερινή αστυνομοκρατία, την εισβολή στους χώρους συνάντησης και ελευθερίας μας.

►Απαιτούμε να σταματήσει η χρήση χημικών, οι συνεχείς έλεγχοι και προσαγωγές, κάθε δίωξη σε βάρος των συλληφθέντων της 19ης Μαϊου.

►Δηλώνουμε ότι δεν μας διαφεύγει ούτε στιγμή πως όταν η αδικία γίνεται νόμος, η αντίσταση αποτελεί καθήκον.