ΑΙΔΩΣ, ΑΡΓΕΙΟΙ!

Χωρίς έκπληξη, με περισσή οργή, αλλά για τη μνημονική λαίλαπα και τη γενικευμένη βαρβαρότητα που μας καταδυναστεύουν, όχι για τους υστερικούς λιμοκοντορισμούς των τηλεεισαγγελέων εναντίον μας και βεβαίως με ολίγη αηδία παρακολουθούμε τη Χορωδία Ανάρθρων Κραυγών με αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» του Δημήτρη Κουφοντίνα και τον πρόλογό του από το σύντροφό μας Νίκο Γιαννόπουλο.

Έξαλλοι πολιτικοί, με επικεφαλής τη βαφτισιμιά του Κωσταντίνου Γλίξμπουργκ κ. Ασημακοπούλου, θυμωμένοι δημοσιογράφοι και ημιμαθείς, πλην στομφώδεις αναλυτές αναγνωρίζουν την ελευθερία έκφρασης, αλλά στηλιτεύουν τις Εκδόσεις Λιβάνη επειδή εξέδωσαν το βιβλίο του Κουφοντίνα. Είναι σαν το «ιερό δικαίωμα της απεργίας». Είναι ιερό όταν δεν ασκείται, αλλιώς είναι παράνομη, καταχρηστική, αντικοινωνική…

Πολιτικοί απόγονοι των ταγματασφαλιτών, των χιτών και των εκοφιτών φρίττουν γιατί το βιβλίο αναφέρεται στον ΕΛΑΣ και τον ΔΣΕ. Αυτοί που μισούν την ιστορία της Αντίστασης και της Αριστεράς, που τρέμουν κάθε κίνημα και αγώνα που υπερβαίνει τα όρια της φραστικής διαμαρτυρίας, κατηγορούν με θράσος χιλίων πιθήκων τον Κουφοντίνα ότι καπηλεύεται τους αγώνες του λαού μας.

Χρυσοκάνθαροι εκλεκτοί της εξουσίας, που αποσιωπούν κρατικές δολοφονίες και ρατσιστικά εγκλήματα, οσφυοκάμπτες των εκάστοτε αφεντικών τους (ποιος θυμάται το μεγάλο φαγοπότι των Ολυμπιακών Αγώνων 2004;) αναζητούν «οικονομικά κίνητρα»στην έκδοση του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα.

Αδαείς, οκνηροί και εξυπνάκηδες διατυμπανίζουν ότι δεν έχουν κανένα λόγο να διαβάσουν το βιβλίο του «δολοφόνου», λες και τους υποχρέωσε κάποιος να το κάνουν ή την έκδοση ενός βιβλίου πρέπει να συνοδεύει το ποινικό μητρώο του συγγραφέα.Ανεκδιήγητοι υποκριτές, που αδιαφορούν για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τη βαρβαρότητα που επικρατεί στις φυλακές, εξεγείρονται επειδή μιλάμε για πολιτικούς κρατούμενους.

Μα αν δεν είναι πολιτικοί κρατούμενοι, αλλά «απλοί δολοφόνοι» γιατί τους αντιμετωπίζουν ΤΟΣΟ ΠΟΛΙΤΙΚΑ;

Εντάξει, κατανοούμε τις πολιτικές σκοπιμότητες, την εκδικητικότητα, τον παραδειγματισμό. Καταλαβαίνουμε τον αυταρχισμό και τη μνησικακία σας. Όμως, μην αυτογελοιοποιείστε, είστε οι άρχοντές μας…

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ