Ο βομβαρδισμός της Συρίας από ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία αποτελεί πράξη κρατικής τρομοκρατίας και ιμπεριαλιστικής ασυδοσίας. Η περιορισμένη έκταση της επιχείρησης δεν μπορεί να συγκαλύψει τον εγκληματικό χαρακτήρα της. Η βαρβαρότητα των δυτικών δεν λειτουργεί ως ανάχωμα στη βαρβαρότητα Άσαντ-Πούτιν, αλλά ως πολλαπλασιαστής της. Ο αγώνας ενάντια σε κάθε είδους ιμπεριαλισμό, σε κάθε μορφή κρατικής τρομοκρατίας, συνιστά πράξη υπεράσπισης της ζωής και του πολιτισμού.

Αν οι πνιγμοί προσφύγων στο Αιγαίο είναι η μία όψη της απανθρωπιάς της Ευρώπης – Φρούριο, ο εγκλωβισμός και η κράτηση επί μήνες και χρόνια στα άθλια hotspot του Αιγαίου και σε κολαστήρια όπως της Πέτρου Ράλλη, ανθρώπων που το μοναδικό τους «έγκλημα» ήταν η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, είναι η αποκρουστική όψη της Ελλάδας-κρατητήριο.

Ο κρατούμενος Βασίλης Δημάκης βρίσκεται σε απεργία πείνας και δίψας διεκδικώντας να γίνει σεβαστό το δικαίωμά του να παρακολουθεί τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο όπου φοιτά. Πρόκειται για αυτονόητο δικαίωμα –πόσο μάλλον που ο αδειούχος φοράει το «βραχιολάκι» εντοπισμού. Για την ακρίβεια, μια νορμάλ αστικοδημοκρατική Πολιτεία θα έπρεπε να προτρέπει τους κρατούμενους να κάνουν σπουδές. Φευ! Οι μεν δικαστές κωφεύουν στην κραυγή του Δημάκη.

Κάθε μέρα που περνάει η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας κλιμακώνεται. Δεν έχουμε την εκτίμηση ότι επαπειλείται ένας γενικευμένος ελληνοτουρκικός πόλεμος –το σύγχρονο γεωπολιτικό περιβάλλον καθιστά δύσκολο ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Όμως ένα «θερμό επεισόδιο» μόνο έξω από την ατζέντα δεν είναι. Οι (μεγάλες) συνέπειες ενός επεισοδίου θα είναι αντιστρόφως ανάλογες της (μικρής) διάρκειας του.

 Στις 18/7/17 πρόσφυγες και μετανάστες, θύματα πολέμων αλλά και ακραίας φτώχειας ή διώξεων στις χώρες τους, έκαναν διαδήλωση στη Μόρια, διαμαρτυρόμενοι για τη μη εξέταση του τεκμηριωμένου αιτήματος ασύλου τους, με αποτέλεσμα να παραμένουν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα έγκλειστοι στο διαβόητο hot spot της Λέσβου, όπου, ενδεικτικά, τον περασμένο χειμώνα έχασαν την ζωή τους τουλάχιστον 5 άνθρωποι, λόγω των απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης, ενώ δεκάδες είναι οι απόπειρες αυτοκ

Το ζήτημα της σχέσης της Αριστεράς με τον πατριωτισμό μοιάζει να μη φεύγει ποτέ από την ατζέντα του αριστερού δημόσιου χώρου.

Οι βαρύτατες ποινές που επιβλήθηκαν στους Αργ. Ντάλιο (27 χρόνια), Ν. Ρωμανό (18), Δ. Πολίτη (12), Γ. Μιχαηλίδη (11) και Γ. Τσάκαλο (5) αποτελούν ένα ακόμα «λιθαράκι» (μάλλον για βράχο πρόκειται...) στο οικοδόμημα του κράτους εξαίρεσης δικαιωμάτων, ιδιαίτερα απέναντι σε τμήματα του αντιεξουσιατικού και αναρχικού χώρου. Και άλλοι κατηγορούμενοι που προέρχονται απο τις τάξεις  του «εσωτερικού εχθρού» έχουν υποστεί κατά καιρούς την αυθεντία της Δικαιοσύνης που, ως εξουσία πλέον, ερμηνεύει, δικάζει και καταδικάζει με εξοντωτικές ποινές όχι μόνο με ταξικό πρόσημο, αλλά με πολιτικό σκοπό.

Σε αυτή την περίπτωση όμως το κράτος εξαίρεσης δικαιωμάτων προχωράει ακόμα περισσότερο: Τροποποιεί αυθαίρετα δικούς του νόμους και καταργεί δικές του δικαστικές αποφάσεις όταν το απαιτούν ο παραδειγματισμός και η πειθάρχηση. Έτσι, λοιπόν, το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών αδιαφορεί για την αμετάκλητη αθώωση των κατηγορουμένων για «ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση» και τους καταδικάζει ως «ατομικούς τρομοκράτες». Όμως, παρότι δεν είναι μέλη ομάδας με δομημένη και διαρκή δράση, όπως προβλέπει το 187 Α, παρ. 4 (τρομονόμος), τιμωρούνται με ποινές που αντιστοιχούν σε συμμετοχή σε δομημένη ομάδα!

Κυκλοφορεί το Δελτίο Θυέλλης Νο 49

Πατήστε για να κατεβάσετε το τεύχος

Μακεδονία γη πολυπολιτισμική, έξω το ΝΑΤΟ και οι εθνικισμοί

Κοινή ανακοίνωση αριστερών οργανώσεων και συλλογικοτήτων της Θεσσαλονίκης