Οι γενικές απεργίες, ακόμα και όταν τις καλούν αναξιόπιστες συνδικαλιστικές ηγεσίες, είναι στιγμές ρήξης με τον «κανονικό» χρόνο του κράτους και του κεφαλαίου. Είναι μάχες ανυπακοής, πρακτικά παραδείγματα ενάντια στη γενική απαισιοδοξία, την καθήλωση και τη γκρίνια. Κι έχουν, ας μην το ξεχνάμε, προσωπικό οικονομικό κόστος – πράγμα διόλου αμελητέο, σε δύσκολους καιρούς.

Στο όνομα της «Ευρώπης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕλ υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες τον Ταγίπ Ερντογάν, προσθέτοντας μια ακόμα πράξη πολιτικού κυνισμού στον πλούσιο πλέον σχετικό ιστορικό της. Της επίσκεψης είχε προηγηθεί η επιχείρηση εκφόβησης με τη σύλληψη των εννιά Τούρκων και Κούρδων αγωνιστών.

Ο Ερντογάν φτάνει στην Αθήνα την ώρα που:

«Σε λίγο φτάσανε και τα μαντάτα πως

Κάηκαν όλα τα επίσημα αρχεία και βιβλιοθήκες

Οι βιτρίνες των νεωτερισμών και τα μουσεία

Όλες οι ληξιαρχικές πράξεις γεννήσεων

Και θανάτων –έτσι που πια δεν ήξερε

Κανείς αν πέθανε ή αν ζούσε ακόμα–

Όλα τα δούναι και λαβείν των μεσιτών

Από τους οίκους ανοχής τα βιβλιάρια των κοριτσιών

Για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες ενός ακόμα τρομοσόου, αυτή τη φορά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Οι συλλήψεις στον Νέο Κόσμο των 9 Κούρδων και Τούρκων αντικαθεστωτικών μετατρέποντας σε τηλεοπτικό θρίλερ προς άγρα εντυπώσεων.

Όπως έχει συμβεί σε πάρα πολλές ανάλογες υποθέσεις στο παρελθόν:

Οι «παράπλευρες απώλειες» αποτελούν λογική του καθεστώτος

Χτες, μετά τη μεγάλη πορεία για το Πολυτεχνείο, σημειώθηκε υπερχείλιση του «χειμάρρου Δένδια» με αποτέλεσμα να ζήσουμε ξανά τα φαινόμενα αστυνομικού τραμπουκισμού, κατάχρησης δακρυγόνων, τραυματισμών διαδηλωτών και συλλήψεων στο σωρό.

Το Πολυτεχνείο επιμένει. Όχι σαν επετειακή ανάμνηση, αλλά σαν ζώσα υπόμνηση ότι τα πράγματα δεν είναι δεδομένα. Ότι αγώνας σημαίνει να αναμετριέσαι με τον δυσμενή συσχετισμό και όχι να συνθηκολογείς με αυτόν. Ότι η εξέγερση μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους όταν «οι από κάτω» είναι σε αδιέξοδο. Το Πολυτεχνείο είναι η διαρκής υπόμνηση ότι το βάθος του ουρανού είναι πάντα κόκκινο.

Κυκλοφορεί το Δελτίο Θυέλλης Νο48. Με άρθρα για την πολιτική συγκυρία, τον αντιτρομοκρατικό, την απεργία πείνας των 14 προσφύγων, τους πλειστηριασμούς, την ανεξαρτησία της Καταλονίας, την ανάγκη δημιουργία μιας νέας ριζοσπαστικής συλλογικότητας,  το Δελτίο Θυέλλης επιχειρεί μια ανάγνωση της πραγματικότητας μέσα από το πρίσμα των κινημάτων και της ανατροπής.

Δύο συζητήσεις και δύο ταινίες για τη Ρωσική Επανάσταση και την επαναστατική στρατηγική στον 21ο αιώνα

***

Παρασκευή 10 Νοέμβρη, 7:00 μ.μ., Στέκι Μεταναστών (Ερμού 23, 2ος όροφος):

«Από τον Οκτώβρη του ’17 στο πρώτο εργατικό κράτος: ζητήματα μετάβασης στο σοσιαλισμό»

Τη συζήτηση ανοίγουν οι:

* Ηλίας Ιωακείμογλου
* Γιάννης Αλμπάνης

Προβολή: «Από τον Τσάρο στον Λένιν», του Χέρμαν Άξελμπανκ (ΗΠΑ, 1937)